پرويز بيگي حبيب‌آبادي معتقد است: آن‌چه درباره‌ي امام خميني (ره) سروده شده، بيش‌ترين توصيف است كه درباره‌ي يك شخصيت در تاريخ ادبيات معاصر مي‌توانيم جست‌وجو كنيم. اين شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در آستانه‌ي نوزدهمين سال‌روز ارتحال امام (ره)، عنوان كرد: وقتي به دوران 30 سال انقلاب ‌اسلامي نگاه مي‌كنيم، مي‌بينيم ظهور و بروز امام (ره) بيش‌ترين تأثير را در شعر شاعران داشته است. او در ادامه افزود: طيف گسترده‌اي از شاعران تقريبا در يك دوره‌ي 15ساله در آثارشان به امام (ره) پرداخته‌اند و البته الآن هم شاعران به ايشان مي‌پردازند. وي همچنين خاطرنشان كرد: با نگاه به شعرهاي منتشر‌شده درباره‌ي امام (ره) مي‌بينيم با چهار رويكرد درباره‌ي ايشان شعر سروده مي‌شود؛ يكي رويكرد توجه به ويژگي‌هاي اخلاقي امام (ره) است، ديگر نگاهي به شخصيت امام (ره) در حوزه‌ي معنويت و همچنين در رويكردي ديگر، شاعران با استفاده از عناصر طبيعت و تشبيهات و استعاره‌هاي برآمده از طبيعت، امام (ره) را روايت مي‌كنند و در شعرهايي هم شاعران به جنبه‌هاي حماسي شخصيت‌ امام (ره) و حركت ايشان پرداخته‌اند. بيگي با اشاره به اثري كه در همين زمينه با عنوان «توصيفات شاعران معاصر درباره‌ي‌ امام (ره)» تأليف كرده است، يادآور شد: در اين كتاب به تفصيل درباره‌ي اين موضوع صحبت كرده‌ام. به هر روي، ابعاد اخلاقي، معنوي و حماسي امام (ره) از مهم‌ترين موضوعاتي ا‌ست كه شاعران درباره‌ي آن‌ها شعر سروده‌اند. او در ادامه افزود: بسياري از شاعران براي امام (ره) شعر سروده‌اند و در اين زمينه نمي‌توان به شاعران خاصي اشاره كرد. در 4200 فيشي كه براي تأليف اثرم برداشته‌ام، بخش قابل‌ توجهي از شاعران در اين‌باره شعر دارند و چيز ديگري كه هست، اين‌كه تنها شاعران نسل اول انقلاب نبوده‌اند كه درباره‌ي امام (ره) شعر دارند؛ بلكه اين به نسل‌هاي بعدي شاعران هم منتقل شده است و همين الآن هم در بين جوانان، شاعراني داريم كه آثار ارزشمندي درباره‌ي امام (ره) مي‌سرايند و به اعتقاد من، شخصيت امام (ره) شخصيتي فراتر از زمان است. هرچند در يك دوره‌ي 15ساله بيش‌تر شاعران به ايشان پرداخته‌اند و از سويي توجه نسل آغازين انقلاب و شاعران اين نسل به امام (ره) بديهي است و طبيعي ا‌ست كه سروده‌هايي بيش‌تر از نسل‌هاي ديگر درباره‌ي امام (ره) داشته باشند. او تأكيد كرد: شخصيت امام (ره) به‌گونه‌اي بود كه طيف وسيعي از مردم هم تعلق خاطرشان به امام (ره) را با زبان شعر بيان مي‌كردند و اين‌جا بايد به ابعاد ارادت مردم توجه كرد. به اعتقاد من، در جمع شاعران، توجه به بيان شاعرانه و استفاده از توانايي‌هاي شاعرانه براي بيان بخشي از شخصيت امام لحاظ شده است و شاعران به مراتب بيش‌تر از مردم عادي به ‌وجوه هنري شعرهاي‌شان درباره‌ي امام (ره) توجه داشته‌اند، كه اين كار ارزشمندي‌ است. بيگي اظهار كرد: طبيعي ا‌ست در مقطعي بيش‌تر به امام (ره) توجه شود؛ چنان‌چه وقتي رحلت حضرت امام پيش مي‌آيد، حجم زيادي از آثار درباره‌ي ايشان سروده مي‌شود و از سويي شاعران بيش‌ترين تأثير‌پذيري را از محيط اطراف‌شان دارند و همين تأثير‌پذيري از رويدادهاي پيرامون‌شان سبب مي‌شود در يك دوره، به مسأله‌ي امام (ره) بسيار خوب بپردازند. البته به اعتقاد من، امام (ره) همين الآن هم در آثار شاعران متعهد حضور جاري و ساري دارند و اين امر طبيعي‌ است كه اين حضور در مقطعي به اوج خودش مي‌رسد. مثلا شاعران همواره به شعر عاشورايي مي‌پردازند؛ اما ايام عاشورا كه مي‌شود، اين توجه به شعر عاشورايي بيش‌تر مي‌شود و اين امري طبيعي ا‌ست. اين شاعر متذكر شد: امام (ره) مدح نمي‌شدند و شاعران مدح امام (ره) را نمي‌گفتند؛ بلكه يك نگاه عاشقانه به ايشان بوده و شاعران در شخصيت امام ذوب شده‌اند. از سويي، مدح معناهاي مختلفي دارد؛ مثلا مدح را مي‌توان در يك دوره‌ از شعر درباري گذشته بررسي و معرفي كرد. او همچنين خاطرنشان كرد: شعرهايي كه درباره‌ي امام (ره) گفته شده، بيش‌تر پس از رحلت ايشان است و شاعران بيش‌تر پس از درگذشت امام (ره) به شخصيت وجودي ايشان پرداخته‌اند. در حقيقت، نگاه مريد و مرادي بود و شاعران امام را مراد خويش مي‌دانستند كه نوعي تعلق خاطر و تأثير‌پذيري آن‌ها از شخصيت‌ جهان‌شمول حضرت امام (ره) است. انتهاي پيام