داوران دومين دوره‌ي جايزه‌ي شعر خبرنگاران عصر امروز (دوشنبه) به منزل عليرضا طبايي رفتند تا از شاعر برگزيده‌شان تقدير كنند.

به گزارش خبرنگار بخش كتاب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، محمدهاشم اكبرياني - دبير جايزه - در ابتداي اين ديدار، خطاب به طبايي گفت: درواقع ما بايد ميزبان شما و شما بايد ميهمان مي‌بوديد، كه متأسفانه شرايط به‌گونه‌اي پيش رفت كه اين‌طور نشد. شما به گردن شعر حق داريد و يكي دو نسل خودشان را مديون‌تان مي‌دانند. بايد بيش‌تر به شعرتان توجه شود و گسترده‌تر از اين مطرح باشيد، ولي خب گاهي عواملي دخالت مي‌كنند كه يك شاعر آن‌طور كه شايسته است، معرفي نمي‌شود.

او در ادامه به اين موضوع اشاره كرد كه در داوري، علاوه بر اين‌كه به شعر يك سال توجه داشته‌اند، خواسته‌اند شعرهاي شاخصي هم كه پنهان مانده‌اند، بيش‌تر عرضه شوند.

اكبرياني از سال گذشته ياد كرد كه شاعري مطرح يا معرفي شد كه تازه‌كار و جوان بود و گفت: امسال هم با توجه به حقي كه طبايي در حوزه‌ي شعر دارد، اين انتخاب انجام شده است.

در ادامه، عليرضا طبايي با تقدير از پايه‌گذاري يك سنت بسيار شايسته در حمايت از شعر و ادبيات، گفت: برايم ارزش دارد كه مجموعه‌ي خبرنگاراني كه اين جايزه به آن‌ها تعلق دارد، به هيچ سازمان و نهادي وابسته نيستند و كاملا خودجوش و مردمي‌اند.

طبايي آمدن داوران جايزه‌ي شعر خبرنگاران را به منزلش فتح بابي مبارك توصيف كرد و گفت: رفتن به محل زندگي كسي كه شايستگي خاصي در قلمروهاي هنر دارد، خود نوعي بزرگداشت است. نفس آمدن افتخارآميز است و مي‌تواند مبناي كار پسنديده و جالبي باشد.

او همچنين خوشحالي خود را از اين انتخاب مضاعف توصيف و عنوان كرد: بعد از 50 سال در اين وادي قلم زدن، وقتي كتابم در كنار كتاب شاعران جوان‌ و نسل‌هاي تازه‌تر مورد توجه قرار گرفته است، باعث اميدواري و شادي است كه دچار تحجر و ايستايي - كه خيلي‌ها دچارش مي‌شوند - نشده باشم.

عليرضا بهنام - از داوران جايزه‌ي شعر خبرنگاران - هم با ابراز خوشحالي از اين‌كه در جريان اين جايزه توانسته است بيش‌تر با شخصيت و شعر طبايي آشنا شود، گفت، «شايد گناه از عينك من باشد» سروده‌ي عليرضا طبايي، كتابي است كه جا دارد همه آن را بخوانند و ابراز اميدواري كرد، اين جايزه باعث شود تا اين كتاب بيش‌تر خوانده و ديده شود.

عليرضا بهرامي - ديگر داور اين جايزه - نيز با اشاره به رقابت تنگاتنگ سه مجموعه‌ي شعر «شايد گناه از عينك من باشد» عليرضا طبايي، «تو - كجاست» م. مؤيد و «ساعت 10 صبح بود» احمدرضا احمدي در مرحله‌ي پاياني، دو ويژگي جايزه‌ي شعر خبرنگاران را ضامن ماندگاري و پويايي آن توصيف كرد و گفت: يكي از خصوصيات برخي از جايزه‌هاي ادبي اين است كه از نظر حمايت‌هاي مالي، به ارگان‌ها و نهادها وابسته و در پي تغيير مديريت‌ها و به محض قطع شدن حمايت‌ها، به جوانمرگي دچار مي‌شوند. از سوي ديگر، آن‌چه باعث شيفتگي و حضور خودم در بطن اين جريان شد، تعلق نداشتن آن به گرايش‌هاي خاص فكري و محفلي در حوزه‌ي ادبيات و شعر است.

تركيب و تكثر هيأت داوران، نهايت احترام به رأي يكديگر، اكراه نداشتن از انتخاب يك جوان شهرستاني و اصرار نداشتن به كشف استعدادهاي تازه و اصالت شعري را سرلوحه‌ي انتخاب قرار دادن، از ديگر ويژگي‌هاي مورد اشاره‌ي بهرامي درباره‌ي جايزه‌ي شعر خبرنگاران بود.

او در توضيح بيش‌تر يادآور شد: اصالت شعري سرلوحه‌ي انتخاب اين جايزه است و اين يعني صداقت؛ گوهر كميابي كه در جامعه‌ي امروز بيش از هر چيز به آن نياز داريم. شعر امروز بيش‌تر به صداقت، صحت و صلابت نيازمند است؛ تا هرگونه ژست شهامت، آزادگي و روشنفكري.

او در ادامه با بيان اين‌كه انتخاب اين جايزه، فارغ از ذهنيت‌سازي‌ها بوده است، گفت: انتخابي صورت گرفته كه شاعر و مجموعه‌ي شعرش در گذشته ريشه دارند و به افق‌هاي پيش رو نگاه مي‌كنند. نه مقاومت خاصي را در مقابل نوآوري مي‌بينيم و نه تعصب منفي نسبت به هر آن‌چه به گذشته مربوط است.

وي همچنين گفت: ما بيش‌تر به شاعراني نياز داريم كه روش و منش زندگي‌شان با ديدگاه‌هايي كه در اظهارات رسمي و آثار هنري‌شان دارند، منطبق باشد. شاعر بايد به درد بشري و جهان پيرامون خود حساس باشد، كه اين وظيفه براي بخش اطلاع‌رساني هم احساس مي‌شود. پس اگر اين جايزه براي برگزاري، امكان عمومي پيدا نكرد، ماهيت وجودي‌اش در مخاطره قرار نگرفت و توانست به نحو احسن به سرانجام برسد. چراكه انديشه، شيء يا متاع نيست كه بتوان آن را در جايي محدود كرد؛ انديشه را نمي‌توان در محاق خاصي فرو برد. اين درسي تاريخي براي ماست و البته انگار در برخي موراد اصرار داريم كه تجربه‌هاي تلخ تاريخي خود را باز تكرار كنيم.

بهرامي همچنين به حمايت شاعران و خبرنگاران از اين جايزه به‌عنوان يك سرمايه و مايه‌ي دلگرمي برگزاركنندگان در دو دوره‌ي پشت سرگذاشته، اشاره كرد.

عليرضا طبايي هم در بخش پاياني برنامه در صحبت‌هايي يادآور شد: يكي از ويژگي‌هاي اصلي كه بايد در گزينش هر اثر ادبي لحاظ شود، آن جوهره‌ي نابي است كه از هنر بايد در آن باشد. بايد به شعر بودن بيش از تمام ديدگاه‌هاي ديگر يك اثر توجه شود. اما چيزي كه در محاق فراموشي افتاده، دور شدن از شعريت شعر است و شايد به اين دليل است كه شعر ما دچار تشتت شده، كه نتيجه‌اش هم همين بحران كتابخواني است.

طبايي وقتي قرار شد براي حاضران شعر بخواند، عنوان كرد: اعتقادم بر اين است كه قالب به‌تنهايي نقش تعيين‌كننده‌اي در موفقيت شعر ندارد. مهم حرف است و اين‌كه چطور در قالب بنشيند.

او در ادامه يك شعر نيمايي و يك غزل خواند.

در پايان، اكبرياني لوح تقدير و جايزه‌ي شعر خبرنگاران را به طبايي اهدا كرد و طبايي هم گفت: شما نماينده و سازندگان فكر و هدايت‌گران جامعه هستيد؛ پس به دريافت اين جايزه افتخار مي‌كنم.

در دومين دوره‌ي جايزه‌ي شعر خبرنگاران، مجموعه‌هاي شعر «تو - كجاست؟» از م. مؤيد (حسين مهدوي) و «ساعت 10 صبح بود» از احمدرضا احمدي نيز به‌عنوان كتاب‌هاي تقديري معرفي شدند.

همچنين هيأت داوران شامل: محمدهاشم اكبرياني، عليرضا بهرامي، سپيده جديري، عليرضا بهنام و زهير توكلي، از زنده‌ياد عمران صلاحي كه از او در سال 1385 كتاب «آن‌سوي نقطه‌چين‌ها...» منتشر شد، به پاس تلاش ارزشمندش در گسترش شعر تجليل كردند.

انتهاي پيام