موزه‌ي هنرهاي معاصر تهران گنجينه‌ي عكسي در اختيار دارد كه تاكنون تنها يك‌بار در حدود يك‌دهه‌ي پيش، آن‌هم به اذعان مسوولان وقت، تنها 10 درصدشان از زيرزمين موزه بيرون آمده و به‌نمايش گذاشته شده است. عكس‌هاي اصلي و با امضاي بزرگان تاريخ عكاسي جهان؛ عكس‌هايي از منري، جورج و گيلبرت - هنرمندان انگليسي -، مارگارت بورك وايت، آنسل آدامز، ادوارد رستون، موهولي ناگي، آلفونز موچا، نادار، هنري پيچ رابينسون، ادوارد استايكن، آلفرد استيگليتز و ديگران.

به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، سيف‌الله صمديان اين روزها در تدارك برپايي نمايشگاه عكسي در موزه‌ي هنرهاي معاصر تهران است. عنوان نمايشگاه هنوز قطعي نشده، محتواي آن اما عكس‌هايي با مضمون شاعرانگي است.

اين نمايشگاه به‌گفته‌ي سرپرست موزه‌، دربر گيرنده‌ي عكس‌هاي هنرمندان عكاس حرفه‌يي است كه عمري را در عرصه‌ي هنر عكاسي فعاليت كرده‌اند و در كنار آثار آن‌ها، عكس‌هاي ريكاردو زيپولي - عكاس ايتاليايي - عرضه خواهد شد.

صمديان - دبير نمايشگاه -  قرار است آنچه كه عكس در گنجينه‌ي موزه‌ي هنرهاي معاصر موجود است، در بخشي از اين نمايشگاه عرضه كند. او با همراهي عوامل مرتبط در موزه، شناسايي و كدگذاري اين عكس‌ها را آغاز كرده است تا براي نمايش و گويا در پي آن انتشار، آماده كند.

موزه‌ي هنرهاي معاصر تهران سال 1383 فهرستي از تابلوهاي نقاشي موجود در گنجينه را جمع‌آوري و به استثاي دو تابلوي مهم از رنوار و آندره درن، مجموعه‌ي آثار مهم را منتشر كرد، اما تاكنون نمونه‌ي عكس‌ها، اتودهاي معماري و برخي مجسمه‌هاي اين گنجينه منتشر و بعضا تاكنون نمايش داده نشده‌اند.

سرپرست موزه‌ي هنرهاي معاصر تهران به خبرنگار ايسنا گفت كه كتاب‌هاي ديگري از گنجينه منتشر خواهند شد.

حبيب‌الله صادقي با اشاره به انتشار مجموعه عكس‌هاي گنجينه‌ي موزه‌ي هنرهاي معاصر تاكيد كرد كه به‌زودي كتاب ساير آثار موجود در گنجينه، منتشر خواهند شد.

عليرضا سميع‌آذر كه در دوران سرپرستي هشت‌ساله‌اش در موزه‌ي هنرهاي معاصر تهران، نخستين‌بار بخشي از دارايي‌هاي گنجينه‌ي دو ميلياردي را از زيرزمين بيرون آورد و تصاوير برخي از آن‌ها را نيز منتشر كرد،‌ به خبرنگار ايسنا گفت: تعداد زيادي از آثاري كه به‌نظر ما از اهميت چنداني برخوردار نبوده يا تكراري بودند، در كاتالوگ نخست گنجينه نيامده است؛ چراكه اگر قرار بود همه‌ي موجودي گنجينه را در يك مجلد منتشر ‌كنيم، كاتالوگي بيش از دو هزار صفحه را شامل مي‌شد.

عكس‌هايي متعلق به سال‌هاي 1930 و 1920 و تابلوهايي از هنرمندان هايپر رئاليسم، آثاري از اندي وارهول كه نمونه‌هاي متعددي از آن در گنجينه وجود دارد، مورد اشاره‌ي سرپرست اسبق موزه‌ي هنرهاي معاصر تهران بودند.

او تأكيد كرد كه 300-400 كار مهم را در كتاب آورده است، اما آن‌چه را كه مانده نيز از چنان ارزشي برخوردارند كه در كاتالوگ‌هاي جداگانه‌يي منتشر شوند.

وي درباره‌ي عكس‌هاي موجود در گنجينه توضيح داد: اين عكس‌ها دسته‌دسته‌اند و خريداري‌شان هم دسته‌اي بوده است؛ در دوسالانه‌ي عكسي كه حدود هشت‌سال پيش در تهران برگزار شد، كم‌تر از 10 درصد عكس‌هاي موجود در موزه را نشان داديم. بيشتر عكس‌ها، مستند اجتماعي هستند. آن زمان بيشتر عكاسي مستند رايج بوده و عكاسي هنري از دهه‌هاي 40 و 50 باب شده است. البته اين بدان معنا نيست كه عكس‌ها واجد ارزش هنري نيستند، يا فاين آرت در آن‌ها پيدا نمي‌شود، بلكه عموما عكس‌هايي است از منظره،‌ پرتره‌ي افراد، خيابان‌ها؛ چرا كه در آن دوران هنوز عكاسي رسانه‌ي هنري نشده بود.

به‌تعبير سميع‌آذر، نمايش همه‌ي عكس‌هايي كه در گنجينه هست، به‌عنوان يك نمايشگاه مستقل شايد قابل توجه عموم نباشد، نمايش تعدادي از عكس‌هاي قديمي بيشتر نمايشگاهي تخصصي و پژوهشي است. براي مردم عادي و بازديد‌كنندگان معمول موزه ممكن است نمايشگاه هيجان‌انگيزي به‌شمار نرود. عكس‌ها كوچك و كهنه‌اند، اما براي كسي كه مثلا بخواهد پاريس سال 1920 را ببيند جذاب است.

حالا قرار است همه‌ي عكس‌هاي خارجي و موزه‌يي موجود در گنجينه‌ي موزه‌ي هنرهاي معاصر تهران منتشر و نمايش داده ‌شوند.

انتهاي پيام