احمد پوري با اظهار بي‌اطلاعي از اهداف مركز ساماندهي ترجمه، بر فعاليت دور از تعصب و تنگ‌نظري چنين مركزي تأكيد دارد. اين مترجم با بيان اين مطلب كه نمي‌دانم ساماندهي ترجمه چه معنايي دارد و چه كار مي‌كند، در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عنوان كرد:‌ اگر براي مترجمان فرهنگ منابعي فراهم كنند، تا مترجم مجبور نباشد براي پيدا كردن منابع به‌دنبال كتاب‌هاي خارجي برود و اين مكان فرصتي باشد كه كتا‌ب‌ها را در اختيار مترجمان قرار دهند، كار خيلي خوبي است و هر كس اين كار را بخواهد انجام دهد، دستش درد نكند؛ اما اگر ساماندهي به‌معناي اين باشد كه به مترجم بگويند چه چيزي را ترجمه كن و چه چيزي را ترجمه نكن، مثل هميشه برمي‌گردد به آن تراژدي معروف كه بايد همه‌چيز كنترل شود. او با تأكيد بر صلاحيت افراد مشغول در اين مركز، خاطرنشان كرد: ساماندهي ترجمه اگر به اين معنا باشد كه دولت هزينه‌اي را بگذارد و كتاب‌هايي كه فكر مي‌كند به سود فرهنگ‌ ما هستند، به زبان‌هاي ديگر ترجمه شوند و درواقع عده‌اي را پيدا كند تا اثر را برايش ترجمه كنند، در اصل مشكلي ندارد. اگر مي‌خواهند اين كار را بكنند، كار خوبي است؛ اما من فكر مي‌كردم كه ساماندهي ترجمه يك كار عمومي براي ترجمه است. مترجم «هوا را از من بگير، خنده‌ات را نه» در ادامه خاطرنشان كرد: شنيده بودم مثلاً مي‌خواهند ببينند كدام ترجمه خوب است يا اين‌كه كدام ترجمه بد است و يا اين‌كه چه كسي چه ترجمه‌اي را انجام دهد، يا انجام ندهد. درواقع اين كارها مرا نگران مي‌كند. اين‌كه نهاد دولتي بخواهد سازماني را تشكيل دهد و عده‌اي مترجم را به خدمت بگيرد كه يك‌سري آثار را ترجمه كنند و بعد آن‌ها را در كشورهاي خارجي پخش كنند، ايرادي ندارد. احمد پوري در عين حال تأكيد كرد: ضرورت دارد يك مقدار واقع‌بينانه به ادبيات دنيا نگاه كنيم و ببينيم احياناً آثاري كه از ما ترجمه مي‌شوند، تا چه اندازه از واقع‌گرايي برخوردارند تا در اختيار مخاطبان خارجي قرار گيرند و فرهنگ ما را در آن‌جا اشاعه دهند. با رويكرد نهادهاي دولتي برخي وقت‌ها اين كارها منجر به يك‌سري كارهاي دولتي مي‌شود. درواقع آ‌ن‌ها با يك‌سري پيش‌داوري‌هايي كه خودشان دارند، بر آن مبنا چيزهايي را ترجمه و منتشر مي‌كنند كه معمولاً در فرهنگ‌هاي ديگر هم اين كتاب‌ها خوانده نمي‌شوند و در گوشه‌اي از كتا‌بخانه‌ها مي‌مانند. اما اگر اين‌گونه نباشد و برآيند خوبي از اين مسأله باشد كه ما چه چيزهايي را مي‌توانيم عرضه كنيم كه مخاطب آن‌جا از آن استقبال كند و به اين وسيله بتوانيم در اشاعه‌ي فرهنگ خودمان بكوشيم، خوب خواهد بود. پوري همچنين معتقد است: هر اثري كه در ايران از آن استقبال شده و مردم آن‌را پذيرفته‌اند، مي‌تواند نماينده‌ي بخشي از فرهنگ ما باشد. مي‌شود آن را ترجمه كرد و از آن حمايت كرد تا به‌دست مخاطبان خارجي برسد. اين مترجم در پايان با ابراز اميدواري يادآور شد: اميدوارم اگر هم ‌چنين كاري باشد، يك مقدار سنجيده‌تر و به دور از تعصب و همچنين دور از تبليغات باشد و هدف اين باشد كه واقعاً فرهنگ ايران به كشورهاي ديگر شناسانده شود، تا مقاصد ديگر. گفتني است، تأسيس «مركز ساماندهي ترجمه و نشر معارف اسلامي و علوم انساني در خارج از كشور» زير نظر سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامي تيرماه به تصويب رسيد و دبير شوراي ‌عالي انقلا‌ب فرهنگي نيز در نشست خبري‌اي از اين موضوع گفت. از طرفي، يكي از مسؤولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به‌تازگي از برنامه‌هاي «شوراي عالي ترجمه» و به تعبيري، مركزي براي ساماندهي ترجمه گفته است. انتهاي پيام