«صنعت دوبله» در كشور آلمان با قدمتي حدودا 80 ساله، به عنوان يك ضرورت جدي شناخته شده، به طوري كه بيش از 99 درصد برنامه‌هاي خارجي در اين كشور به صورت دوبله شده به روي آنتن مي‌روند.
به گزارش سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) مطرح‌ترين دوبلورهاي آلماني، در واقع بازيگران سينمايي و تلويزيوني مطرح آلمان هستند كه به عنوان شغل دوم به دوبله روي آورده‌اند.
* تاريخچه‌ي دوبله جهان:
در اواخر دهه 1920 ميلادي و با آغاز ساخت نسل جديد فيلم‌هاي سينمايي كه برخلاف فيلم‌هاي صامت، بر پايه گفت‌وگو استوار بودند، ضرورت بين‌المللي كردن فيلم‌ها توسط تهيه‌كنندگان درك شد. واكنش اوليه تهيه‌كنندگان استفاده از سه روش زير بود:
ـ روش زيرنويس كردن كه تنها محتواي كلي صحبت‌ها به بيننده انتقال مي‌يافت.
- فيلمبرداري دوباره: در اين روش وقت‌گير و پرهزينه، كل فيلم يك بار ديگر به زباني غير از زبان اصلي بازيگران، فيلمبرداري مي‌شد. به عنوان مثال فيلم‌هاي «روح در نيمه شب» (1930) و لورل و هاردي به اين شيوه ساخته شدند كه دومي به پنج زبان آلماني، انگليسي، فرانسوي، اسپانيايي و ايتاليايي فيلمبرداري شد.
- دوبله: در حدود سال 1932 ميلادي «صنعت دوبله» به تدريج پيشرفت كرد؛ به طوري كه در اندك زماني به عنوان انتخاب اول تهيه‌كنندگان مطرح شد. دليل اين انتخاب نيز اين بود كه اين روش نسبت به روش اول جامع‌تر و نسبت به روش دوم كم‌خرج‌تر و سريع‌تر بود.
* تاريخچه‌ي دوبله در آلمان:
نخستين فيلم دوبله شده به زبان آلماني، فيلم سينمايي «پهناي ملودي» نام داشت كه در سال 1929 دوبله شد و موج جديدي را در اين كشور به راه انداخت.
يكي از روزنامه‌نگاران مجله «فيلم كورير» پس از اين‌كه اين فيلم براي اولين بار به نمايش گذاشته شد، چنين نوشت: «مثل اين‌كه معجزه‌اي در حال به وقوع پيوستن است. كلمات آلماني به فصاحت و رواني از دهان بازيگران انگليسي زبان چنان بيرون مي‌آيد كه انگار آنها واقعا به زبان آلماني تكلم مي‌كنند».
نخستين مراكز دوبله فيلم در آلمان، در شهرهاي مونيخ و برلين تاسيس شد. صنعت دوبله در آلمان پس از جنگ جهاني دوم روند رو به رشد خود را آغاز كرد. در پايان دوره «رايس سوم» كه توليدات سينمايي آلمان، حرف اول را در سطح جهان مي‌زد، اين فرصت به وجود آمد كه فيلم‌هايي چون «بر باد رفته» و «كازابلانكا» كه پيش از آن در آلمان به نمايش در نيامده بودند، بر پرده سينماهاي آلمان ظاهر شوند.
نسخه زيرنويس‌دار اين فيلم‌ها به هيچ وجه مورد توجه مردم آلمان واقع نشد؛ زيرا آنها زبان انگليسي را متوجه نمي‌شدند و زيرنويس‌ها را نيز سبب پرت شدن حواسشان مي‌دانستند و به همين دليل دوبله روز به روز بيشتر مورد توجه قرار گرفت؛ به طوري كه پس از جنگ، به عنوان يكي از بخش‌هاي مهم صنعت فيلمسازي آلمان مطرح شد.
در ابتدا فيلم‌هاي توليد آمريكا در مونيخ، فيلم‌هاي انگليسي در هامبورگ، فيلم‌هاي فرانسوي چون «فرزندان بهشت» در قلعه كلموث در نزديكي «راماگن» و فيلم‌هاي روسي در برلين دوبله مي‌شدند كه پس از مدتي و در سال 1950 و در پي انتقال مركز دوبله مونيخ به برلين، پايتخت آلمان به عنوان مركز اصلي دوبله اين كشور انتخاب شد.
تغييرات در دوبله:
مارتين كوثربرگ، فيلم‌شناس، در حاشيه‌ي كنفرانس كه در ماه جولاي سال 2004 در موزه فيلم برلين برگزار شد، گفته است: دوبله پلي است بين ملت‌ها و سطوح مختلف اجتماع، بنا بر نظر اكثر منتقدان دوبله همواره اين خطر وجود دارد كه بخشي از محتوا و منظور فيلم اصلي در فرآيند دوبله از بين برود. نمونه اين امر پس از جنگ جهاني دوم در آلمان به وضوح آشكار بود. براي مثال فيلم «كازابلانكا» در سال 1952 در سينماهاي آلمان به نمايش درآمد. اما نسخه به نمايش درآمده 20 دقيقه كوتاه‌تر از نسخه‌ي اصلي بود و تغييراتي در برخي ديالوگ‌هاي سياسي آن به وجود آمده بود. شعبه آلماني كمپاني «برادران وارنرز» در آلمان اعلام كرده بود كه نسخه‌ي اصلي سال 1942 ديگر متناسب با اوضاع سياسي آن زمان نبوده و ايجاد تغيير در آن غير قابل اجتناب بوده است؛ كه اين تصميم مورد تاييد موسسه‌ي سانسور آلمان (تاسيس شده در سال 1949) قرار گرفت.
گفتني است كه نسخه‌ي دوبله شد و كامل فيلم «كازابلانكا» تا سال 1975 در آلمان به نمايش در نيامد.
دوبله‌ي امروزي در آلمان:
در حال حاضر اكثر صداپيشگان مطرح صنعت و دوبله آلمان را بازيگر و مجريان مطرح آلماني تشكيل مي‌دهند كه به عنوان شغل دوم به اين حرفه مشغولند، امروز، دوبله در آلمان به صورت بسيار جدي و حرفه‌اي پي‌گيري مي‌شود و صداهاي آشناي بازيگران محبوب آلماني جذابيت فيلم‌هاي دوبله شده را براي بينندگان آنها، بيشتر و بيشتر مي‌كند.
هرچند تعداد افرادي كه به طور مستقل، تنها به حرفه دوبله مشغولند، كم است اما اين عده، با وقف زندگي خود، نقش موثري در افزايش سطح كيفي فيلم‌هاي دوبله شده در آلمان داشته‌اند.
انتهاي پيام
نظرات