دكتر حبيب حبيب‌زاده در پنجم اسفندماه سال 1362 ساعت 11 و 4 دقيقه زماني كه در عمليات نفوذي با گردان امام حسين (ع) شركت كرده بود به اسارت درآمد و بعد از تحمل 6/5 سال به ميهن بازگشت. اين آزاده سرفراز در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)مي‌گويد:در سال سوم دبيرستان مشغول تحصيل بودم و در گروه سرود مدرسه اندرزگو حضور داشتم برنامه‌ريزي شده بود كه براي رزمندگان برنامه اجرا شود و اعزام به منطقه براي اجراي سرود مرهون رضايت خانواده بود. بعد از اعزام و اجراي سرود، من به همراه يكي ديگر از دوستانم برنگشتيم و خودمان را به گردان امام‌حسين (ع) رسانديم. وقتي برگه‌هاي اسارت را در ذهنم ورق مي‌زنم مي‌بينم كه هر لحظه‌اش را نمي‌توان از ياد برد. چون بايد به لحظه‌هايي كه همراه مقاومت بود بها داد. اين دوران نه از ياد رفتني هستند و نه مي‌توان روي آن دوران قيمت گذاشت. در روزهاي اسارت براي رسيدن به اهداف خودمان مجبور به مقاومت بوديم براي خواسته‌هايمان براي هر چيزكتك مي‌خورديم حتي ما براي شركت در نماز جماعت شكنجه مي‌شديم. دوران اسارت را خودمان هم نمي‌توانيم براحتي تعريف كنيم. حتي زماني كه آن دوران را براي خانواده‌ام توصيف مي‌كنم گريه مي‌كنم. شايد علت آن قابل توصيف نبودن آن است و شايد هم بيان برخي اتفاقات و رويدادهاي دوران اسارت از توان ما خارج است. هر چه قدر از روزهاي اسارت تعريف كنم حتي نمي‌توانم شما را به روزنه اسارت ببرم تا شما به نظاره آنچه در آن دوران بر اسرا گذشت بنشينيد. اسارت اصلا خوشايند نيست با روح آزاد انسان هم سازگار نمي‌باشد. انگيزه حضور تك‌تك رزمندگان در جبهه پول و دستيابي به شخصيت اجتماعي نبود چون كسي را كه هم جانش را بدهد و هم مالش را، سراغ نداريد. واقعيت چيز ديگري بود مهمترين انگيزه حاضران در جبهه‌هاي حق عليه باطل، دفاع از ارزش‌هاي اسلام و انقلاب، دين، خاك و آرمان‌ها بود. در جبهه‌ها، فداكاري گذشت و ايثار موج مي‌زد. در حال حاضر ظاهرا ارزش‌هاي دفاع مقدس در جامعه كم رنگ شده است با اين حال همان روحيه و انگيزه رزمندگان دوران 8 سال دفاع مقدس در جامعه ما ريشه دوانده است هر چند كه شاخ و برگي ديده نمي‌شود و اگر روزي حمله يا اهانتي به ارزش‌هاي ملي و مذهبي ما شود جوانان در صحنه حضور مي‌يابند و ازآن دفاع مي‌كنند. حبيب‌زاده كه بعد از بازگشت از اسارت، تحصيلات خود را در رشته پزشكي ادامه داده و هم اكنون يكي از پزشكان موفق استان اردبيل به شمار مي‌آيد در مورد تاثير اسارت در پيشرفت علمي و موفقيت در زندگي مي‌گويد: قطعا دوران اسارت خيلي چيزها را از من گرفت ولي خيلي چيزها را به من داد كه حفظ قرآن كريم يكي از مهمترين هداياي اسارت به من است و هم‌اكنون هر چه دارم از بركات حفظ قرآن است. آيات الهي سرمشق و بيان كننده همه چيز و هر آيه‌اش عبرت و پند براي اهل تفكر است. وي در مورد خدمات ارائه شده به ايثارگران،خانواده شهدا و جانبازان و آزادگان معتقد است:مسوؤلان تلاش خود را كرده‌اند ولي به نظر مي‌رسد مي‌شد بهتر از اين عمل كرد و نتيجه بهتري گرفت ولي خدمات ارائه شده در نوع خود ارزشمند است، هر چند به نظر من اين خدمات رضايت‌بخش نيست و همت و تلاش بيشتر مسوؤلان و مشاركت مردم را مي‌طلبد تا ايثارگران از جايگاه شان مناسبي در جامعه برخوردار شوند. توسعه و پيشرفت كشور هم در سايه تلاش جوانان است. كشور ما براي فتح قله‌هاي علم و تكنولوژي و توسعه اقتصادي،اجتماعي، فرهنگي، ورزشي نياز به همت جوانان امروزي دارد و براي شكوفا كردن اين همت و استعداد بايد جوانان را توانمند كرد. انتهاي پيام