محمدجواد محبت شعر يدالله بهزاد را شعري شيرين، مأنوس و مقبول طبع خاص و عام مي‌داند. اين شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي ويژگي شعري بهزاد متذكر شد: از نظر شعر و شاعري، زباني فاخر و شيرين داشت. زبان فاخر او به‌نوعي با زبان مهدي اخوان ثالث هم‌خواني و هم‌ترازي داشت، ولي شعرش نرم‌تر بود؛ يعني ضمن اين‌كه در سبك خراساني شعر مي‌گفت، اما از نظر فرمي لطافت داشت، با مخاطب، ارتباط بيش‌تري برقرار مي‌كرد و به زبان سعدي نزديك بود. او همچنين خاطرنشان كرد: شعرهاي بهزاد، پيش از انقلاب، گاه‌گاهي به‌ندرت چاپ شده‌اند؛ از جمله در مجله‌ي "جهان نو" و صفحه‌هاي ادبي كه زير نظر محمدرضا شفيعي كدكني منتشر مي‌شدند. محبت در ادامه‌ي صحبت‌هايش با اشاره به اين‌كه حديث نفس موضوع بعضي سروده‌هاي بهزاد بوده است، به اين شعر او اشاره كرد: هر روز به گرد كوي و كاشانه شوم / هم‌صحبت آشنا و بيگانه شوم // چون شب آيد، از همگان در بندم / دست غم گيرم و در خانه شوم. وي در عين حال متذكر شد: بهزاد بويژه پيش از انقلاب شعرهاي اجتماعي داشت؛ مثل شعري كه براي جهان‌پهلوان تختي سرود. چندين غزل اجتماعي هم دارد و شعرهايي كه علي موسوي گرمارودي در "گل‌چرخ" منتشر مي‌كرد. انتهاي پيام