عبدالعلي دستغيب گفت: به‌واسطه‌ي اطلاع‌رساني ضعيفي كه درباره‌ي جايزه‌ي كتاب سال وجود دارد، غالب كساني كه در نقد و سنجش كتاب هستند، دور از ماجرا قرار دارند. اين پژوهشگر و منتقد ادبي در ادامه‌ي گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: درباره‌ي جايزه‌ي كتاب سال اطلاع‌رساني ضعيفي وجود دارد و خيلي از اوقات ما حتا داوران جوايز را نمي‌شناسيم؛ بنابراين كساني مانند من كه دور از قضايا هستند، حتا از نتايج نيز مطلع نمي‌شوند و حتا نمي‌دانيم چه كساني در آن شركت كرده‌اند يا ماهيت آن چيست؟ وي متذكر شد: جايزه دادن اگر اسلوب صحيح و معيارهاي درستي داشته باشد، مهم نيست كه دولتي يا غيردولتي باشد؛ مهم معيارهاي درست براي انتخاب آثار هستند. دستغيب معتقد است: براي برگزيدن اثري برتر، داوران بايد همه‌ي كتاب‌هاي منتشرشده در سال را بخوانند و با كمال دقت آن‌ها را بسنجند و جايزه دهند. البته در اين ميان، تفاوت نظرها و اختلاف سليقه نيز وجود دارد. ممكن است گروهي از داوران عده‌اي را انتخاب كنند، اما عده‌اي ديگر كسان ديگري را انتخاب كنند، بنابراين در اين زمينه كساني كه داوري مي‌كنند، بايد متعدد باشند. او با بيان اين‌كه در جايزه‌ي كتاب سال جوايزي كه به ادبيات داستاني تعلق مي‌گيرند، رويه‌ي منظمي ندارند، يادآور شد: معمولا در جوايز اين‌چنيني، عده‌اي نزديك اهداي جوايز كه مي‌شود، به تكاپو مي‌افتند و چند اثر را انتخاب مي‌كنند و از آن ميان چند اثر را برمي‌گزينند. اين‌گونه مي‌شود كه در جايزه‌ي كتاب سال، مانند سال گذشته به ادبيات داستاني جايزه‌اي نمي‌دهند و يا مثل امسال جايزه درنظر مي‌گيرند. دستغيب اعتقاد دارد: جايزه دادن در كل تشويقي است كه باعث حركت مي‌شود و درنهايت به بحث‌هايي مفيد مي‌انجامد، اما اين حركت همراه با شتاب‌زدگي مثمرثمر نيست و نتيجه‌ي مطلوبي نمي‌دهد. وي همچنين تأكيد كرد: چه نهادهاي دولتي و چه نهادهاي غيردولتي، زماني‌كه مي‌خواهند آثاري را انتخاب كنند و جايزه دهند، بايد دست كم در جريان نقد و سنجش آثار باشند. اين نويسنده و پژوهشگر همچنين گفت: در جايزه كتاب سال بهتر است منتقدان و داستان‌نويسان درجه يك در جريان نظرسنجي‌ها قرار بگيرند و نظر آن‌ها هم پرسيده شود، كه اگر كار به اين اسلوب صورت گيرد، قطعا نتايج بسيار بهتر خواهد بود. انتهاي پيام