عبدالعلي دستغيب گفت: آثاري كه از ادبيات ما ترجمه شده، جذابيت زيادي براي غربي‌ها ندارد و به همين دليل با استقبال چنداني مواجه نمي‌شود. اين منتقد و مترجم در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)،‌ تصريح كرد: جهاني شدن ادبيات محلي، شرايطي دارد. بعضي چيزهاست كه كشورهاي پيشرفته بحث و گفت‌وگوي زيادي درباره‌ آن داشته‌اند و چون خود بهترين نوعش را دارند، وقتي ديگران آن را مي‌نويسند، ديگر براي‌شان جاذبه‌اي ندارد. وي آداب و رسوم و فرهنگ كشورها را موضوعي مورد توجه كشورهاي ديگر دانست و توضيح داد: براي يك خارجي رمان "اميرارسلان" مي‌تواند جالب باشد، ولي رماني مثل "سمفوني مردگان"، نه، چرا كه با خواندن آن چيز تازه‌اي دستگيرش نمي‌شود. داستان‌هاي ما بيش‌تر اقتباس از كارهاي خارجي است و به اين دليل چندان با استقبال مواجه نمي‌شود. وي همچنين با اشاره به ضعف وقايع داستاني و سبك آن‌ها، اين موضوع را از ديگر دلايل مورد توجه نگرفتن ادبيات ما در خارج از كشور ذكر كرد و گفت: نويسندگان و شاعران ما توهم بزرگ‌پنداري دارند و فكر مي‌كنند كه اگر كتاب‌شان ترجمه شود، حتما مورد توجه خواهد بود، در حالي كه مي‌بينيم آثار آن‌ها وقتي ترجمه مي‌شود، بعد از چند سال فراموش مي‌شود. دستغيب با اشاره به ترجمه شعرهاي حافظ، مولوي، خيام و …، رمز موفقيت اين شعرها را در ترجمه، دارا بودن چيزي نوعا ايراني دانست و متذكر شد: شعرهاي اين شاعران با آن‌كه هزارساله‌اند، اما همچنان در دنيا خوانده مي‌شوند، چرا كه چيزي نوعا ايراني در آن‌ها وجود دارد، همان‌طور كه در داستان‌هاي روسي چيزي است كه آن‌ها را براي ديگران جالب مي‌كند. در اين شعرها هم چيزي وجود دارد كه مورد توجه خارجي‌ها قرار مي‌گيرد. او در عين حال معتقد است كه زبان فارسي و مهجور بودن آن نمي‌تواند دليلي موجه براي استقبال نشدن از ترجمه‌ها و جهاني نشدن ادبيات ما باشد. وي در اين زمينه گفت: زبان فارسي زباني فوق‌العاده قوي و نيرومند و از نظر ظرفيت بسيار بالاست. اين زبان، زباني تركيبي،‌ و به اين دليل قوي است، اما اگر در دنيا مطرح نشده، به دليل سياسي و زباني است. از نظر سياسي به اين دليل كه ما قطب اقتصادي جهان نيستم، اگر زبان انگليسي تفوق يافته، ابتدا به دليل سياسي بوده و بعدها تفوق اجتماعي و ادبي يافته است. زبان فارسي با آن‌كه استعداد بيان همه مطلبي را دارد، اما به دليل سياسي مهجور مانده است و ديگر عامل زباني است، به اين معنا كه كساني كه به اين زبان صحبت مي‌كنند، براي بالا بردن ظرفيت آن تلاشي نمي‌كنند. درواقع ما بيش‌تر مصرف‌كننده‌ايم و كسي دلش به حال زبان فارسي نمي‌سوزد. انتهاي پيام