به گفته كارشناسان، بيش از 20 هزار بنا و اثر تاريخي با حداقل قدمت 2000 سال در استان خوزستان وجود دارد كه با امكانات، تسهيلات و بودجه موجود مديريت آن‌ها اگر ناممكن نباشد، سخت دشوار است. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خوزستان، ‌در سال 1304 پس از تصويب قانون مدني اعلام شد ميراث فرهنگي جزو مصالح ملي و منافع عمومي است و نيز طبق برنامه پنجم توسعه كه تحقق آن موجب استقرار حاكميت كشور است و منافع آن بدون محدوديت شامل همه اقشار جامعه مي‌شود، در بند نهم از 11 بند آن بر حفظ محيط زيست و حفاظت از منابع طبيعي و ميراث فرهنگي كشور تاكيد شده است. يعني سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري جزو اقتدار حاكميتي جمهوري اسلامي است. فرق اين سازمان با سازمان‌هاي ديگر در اين است كه با شناسنامه مردم سروكار دارد و قوانين حكومتي و نظام از آن حمايت مي‌كند و بنابر تكليفي كه بر دوش اين سازمان است هيچ مرجع و نهادي نمي‌تواند مانع كار آن شود. در ايران دو منطقه مهم باستان‌شناسي وجود دارد؛ شيراز و پارسه (تخت جمشيد) و خوزستان با تمدن ايلامي كه اولين شهر علمي دنيا در آن قرار داشته است. به همين دليل، مديريت باستاني اين دو منطقه از چنان اهميتي برخوردار است كه نگاه تمام دنيا به آن دو دوخته شده است. اين در حالي است كه خوزستان با 15 شهر تاريخي و بيش از 20 هزار اثر باستاني كه قدمتي بيش از دو هزار سال دارند فقط يك كارشناس و يك كارشناس ارشد ميراث فرهنگي در سازمان ميراث فرهنگي خود دارد؛ درصورتي‌كه برابر اعلام كارشناسان حداقل به 50 دكتر باستان‌شناس و 50 كارشناس ميراث فرهنگي نياز دارد. ايران حدود يك ميليون و 200 هزار اثر تاريخي دارد و اگر با كنار هم قرار دادن اين آثار آن‌ها را مثل پازل فرض كنيم، مي‌توانيم گذشته خود را مشاهده كنيم. با نابود شدن هر اثر باستاني، تكه‌اي از اين پازل از بين مي‌رود و در آينده تصوير مشخصي از آن باقي نمي‌ماند و آيندگان گذشته خود را درست نخواهند دانست. مسؤولان بلند رتبه سازمان مي‌گويند آثار باستاني ما 2500 سال است كه در حال تخريب و نابودي است! انتهاي پيام