يك شاعر معتقد است: هنوز مدرنيته را در شعر ايران پشت سر نگذاشته‌ايم، به شعر پست مدرن پريده‌ايم. فرهاد عابديني در گفت و گو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: ‌نتيجه پريدن از شعر مدرن به پست مدرن، اين شده كه يك حالت دلزدگي به‌خصوص ميان شعرخوانها به وجود آم ده و اين بحران شعر امروز است. وي ادامه داد: پيش از اين نيز شاهد به وجود آمدن موجهاي زيادي در شعرمان بوده‌ايم. شعر حجم از يدالله رؤيايي، موج جيغ بنفش هوشنگ ايراني يا موج‌هاي نو ديگر را سپري كرده‌ايم؛ اما فقط شعرهاي خود شاعر مانده و ديگر تاثيري نداشته است. عابديني گفت: وضعيت كنوني كه در شعر پست مدرن داريم، باعث شده كه جوانها فكر كنند راحت‌تر مي‌توانند بنويسند؛ اما در گذشته شاعران هم نسل ما از غزل، رباعي و دوبيتي شورع مي‌كردند، به شعر نيمايي و درنهايت به شعر سپيد مي‌رسيدند؛ ولي اينك شاعران جوان اين امر را قبول ندارند و حتا از روي شعر بزرگان معاصر چون احمد شاملو و مهدي اخوان ثالث مي‌پرند و به عرصه‌ي شعر پست مدرن وارد مي‌شوند. وي با اعتقاد بر اينكه اشعار پست مدرن نه تنها دلچسب نيستند، در ادامه اين اشعار را غير قابل قبول دانست. عابديني افزود: شعر به هر حال با احساس و عاطفه سر و كار دارد و چيزي را بايد به خواننده بدهد، صرف كلمات پلكاني نوشتن و شالوده شكني كردن كه شعر ننوشته‌ايم. او در ادامه غزل مدرن را قابل قبول دانست و درباره غزل پست مدرن اظهار داشت:‌ جريان نيما در غزل تاثير زيادي گذاشت و امروز جوانان زيادي را مي‌بينيم كه غزلهاي خوبي مي‌گويند غزل يك قالب سنتي است و اگر پست مدرن باشد، ديگر غزل نيست. يا بايد گفت پست مدرن يا غزل؛ چراكه پست مدرن همه چيزها را زير و رو مي‌كند. انتهاي پيام