با وجود جلوگيري‌هاي بسيار و حفاظت‌ها از تخت سليمان (گنجك) همچنان تهديدهايي وجود دارد كه اين محوطه باستاني بايد براي آنها بجنگد. ناصر نوروززاده چگيني ـ باستان‌شناس و عضو هيات راهبردي پروژه گنجك (تخت سليمان) ـ با بيان اين مطلب اظهار داشت: يكي از مشكلات تخت سليمان (گنجك) اين است كه با وجود جلوگيري‌هاي بسيار و اينكه نسبت به ديگر مناطق وضعيت بهتري دارد، اما همچنان گسترش روستا، كشيدن جاده ارتباطي از كنار آن و ساخت و سازهاي بسيار در محوطه وجود دارد. وي در ادامه گفت: اين نيست كه گفته باشند عرصه‌ي تپه ثبت جهاني است و داراي اين معيارها و موارد حفاظت از آن و عرصه و حريم خاص است و بعد همه مسؤولان منطقه به آن گردن نهاده باشند و قبول كنند. بايد همه مردم بدانند كه حفاظت‌ها نه به خاطر اينكه يونسكو آن را ثبت كرده، بلكه از آنجا كه داراي ارزش ملي و جهاني و بخشي از هويت ماست، بايد ادامه يابد و اگر سازمان ميراث فرهنگي كمي هم سهل‌انگاري كند، ما بايد وظيفه خود را بدانيم. چگيني گفت: چرا هميشه و به‌خصوص طي چند سال اخير بايد براي اشاره به برخي نكات منفي كار در اين حوزه، از افكار عمومي استفاده كنيم و كمك بگيريم؟ چرا نبايد افكار عمومي را در جهت كمك و همراهي تمامي مسؤولان و كارهاي انجام گرفته به كار گرفت؟ آيا حتما بايد مقابل هم باشند و تمام انرژي ما به سمتي برود كه فقط غصه بخوريم كه چرا اينجا چنين و چنان شد؟ اين باستان‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درخصوص اعتبارات نيز اظهار داشت: البته اعتبار بيشتر براي انجام كار بهتر مفيد است؛ اما اعتبار تنها عامل نيست. حتما اعتبار، تسهيلات و امكانات بهتر لازم است؛ همانطور كه اگر امكانات براي نقشه‌برداري كلان و بودجه مورد نياز آن موجود نبود، مطمئنا انجام نمي‌گرفت؛ اما از طرفي، اگر بودجه به اندازه كافي موجود باشد، برنامه يا افراد مناسب براي كار وجود نداشته باشد، درواقع باعث تخريب آثارمان شده‌ايم. تخت سليمان (گنجك) نيز حتما بايد برنامه‌هايي وجود داشته باشد؛ چه در حوزه مرمت، حفاظت، معرفي و پژوهش و مطالعه بايد بدانيم دنبال چه چيزي هستيم. وي همچنين گفت: به طور كلي در كشورمان در اموراتي از اين دست، به برنامه‌ريزي‌هايي درست كمتر پرداخته‌ايم. عموما برنامه‌ها از قبل به صورت سالانه انجام مي‌شده و در همه برنامه‌ها چنين بوده است. افراد شايسته يكي از عناصر مهم كار است. در اين حوزه نمي‌توان هر كسي كه فارغ‌التحصيل شد، ولي كار پژوهشي مرتبطي انجام داده بود، مشغول به كار در محوطه شود. چنين چيزي امكان پذير نيست. البته بايد بگويم هيچ كارشناسي قصد تخريب ندارد، ولي بايد آگاهانه و با يك بنيه علمي مناسب راههاي رسيدن را هموار كنيم. چگيني با اشاره به اينكه بايد روز به روز حساسيت‌هايمان را نسبت به وظايف خود بيشتر كنيم، گفت: تعريف بي‌هدف و بدون حساسيت يا نقد بي‌هدف و بدون حساسيت، بيهوده است. مطبوعات نيز به عنوان رسانه‌ هايي فراگير، بايد بتوانند همه ـ اعم از كارشناس، مدير، مديريت سازمان و مردم ـ را نسبت به وظايفشان حساس‌تر كنند. هر چقدر حساس‌تر، علمي‌تر، دقيق‌تر و مسؤولانه‌تر نسبت به حوزه‌هاي كاريمان باشيم، طبعا نتيجه بهتري خواهيم گرفت و حتما اعتبارات را بهتر خرج مي‌كنيم. وي در توضيح گفته‌هاي خود اظهار داشت: به عبارتي ديگر، افزايش اعتبارات بايد در حد معقول و به موقع باشد. از مديريت پروژه بايد سؤال شود؛ آيا به واقع با كمبود اعتبار مواجه هستيد؟ يعني اگر برنامه‌اي موجود است و فقط اعتبار براي آن نيست، بايد معلوم شود. يا اينكه آيا برنامه‌اي براي پروژه داريد يا خير؟ براي همه هياتها و پروژه‌ها به همين صورت است. تا زماني كه برنامه درست نباشد، روش‌ها و هدفها روشن نباشد و افراد مناسب براي كار در اختيار نداشته باشيم، طبعا تنها پول كارساز نخواهد بود. چگيني افزود: اما برخي مواقع براي حفاظت آثارمان طبعا به اعتباراتي نياز داريم كه به صورت روتين بايد نسبت به آنها اقدام شود. اما يك سؤال اساسي وجود دارد و آن اينكه به واقع چند درصد بودجه‌هاي كشور ما در حوزه‌هاي ميراث فرهنگي هزينه مي‌شود؟ بايد تدابيري انديشيده شود. مثلا بر سر موضوع برج جهان‌نما در اصفهان، اين همه انرژي مصرف مي‌شود؛ براي كاري كه نمي‌بايد انجام مي‌شد، يا كسي حاضر نبوده مسؤوليت اصلي خود را انجام دهد و حالا باعث شده آقابالاسري از بيرون بياد و بگويد اين كار را انجام دهيد و ما هم با آب و تاب مي‌گوييم كه يونسكو دستور داده است. در اين حالت عملا خدمان به خودمان توهين كرده‌ايم. در غير اين صورت، چرا بايد اجازه چنين كاري را بدهيم؟ اگر آثارمان را مي‌شناسيم، مي‌دانيم نسبت به آنها حساسيت داريم و وظايفمان را مي‌دانيم. چرا بايد اجازه دهيم كه كار به اينجاها بكشد؟ در تخت سليمان (گنجك) هم اگر نتوانيم مسؤوليتهاي خود را به خوبي انجام دهيم و كليه مسؤولان منطقه حد و حدود آنچه هست را ندانند، راه به جايي نمي‌بريم. انته اي پيام