از حدود 40 سال پيش، به‌جز مرمت‌هاي اضطراري، هيچ كار مرمتي و حفاظتي در آثار ساساني فيروزآباد انجام نشده است. اميد عودباشي ـ كارشناس ارشد مرمت اشياي تاريخي و فرهنگي ـ اين مطلب را در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد و افزود: كشور ما، آثار تاريخي بسياري دارد؛ درحالي كه بودجه و كارشناس به اندازه‌ي كافي در اختيار نيست. مشكل ديگر، ارتباط بخش خصوصي با دولت است كه جلوي عمل آزادانه‌ي آن را مي‌گيرد. به اين ترتيب، وجود آثار تاريخي بسيار و بودجه‌ي اندك، اجازه نمي‌دهد تا در زمينه‌ي حفاظت از آثار تاريخي كاري انجام دهيم؛ لذا بيشتر بناهاي تاريخي كشور و به‌خصوص آثار سنگي، به شدت درحال تخريب هستند. وي با بيان اينكه هيچ حفاظت پايه‌يي در آتشكده‌ي فيروزآباد، قلعه دختر، شهر گور يا نقش برجسته‌هاي اردشير انجام نشده است، گفت: بسياري از قسمت‌هاي نقش برجسته‌هاي فيروزآباد از بين رفته و مستندنگاري جديدي بر روي آن‌ها نشده است. مرمت‌هاي فيروزآباد مربوط به گيريشمن و مربوط به حدود 40 سال پيش است كه قطعات افتاده را در جاي اصلي قرار مي‌دادند و فرم بنا را بازسازي مي‌كردند. پس از آن دوره، تنها مرمت‌هاي اضطراري در فيروزآباد انجام شده است؛ به‌عنوان مثال، كانال آبي كه بالاي نقش برجسته‌ي اردشير كشيده شده آب را دفع مي‌كند، ولي چاره‌ي مشكل نيست و تنها مي‌تواند ميزان فرسايش را كمي عقب بيندازد. وي ميزان تخريب آثار تاريخي فيروزآباد را ميكروسكوپي دانست و تاكيد كرد كه اگر اين روند تخريب ادامه يابد، تا چند سال آينده، ديگر هيچ چيز از آثار دوره‌ي ساساني باقي نمي‌ماند. عودباشي اضافه كرد: ميل فيروزآباد در مركز شهر گور قرار داشته و شهر به‌صورت دايره، اطراف آن بنا شده بود؛ البته اكنون ما با محوطه‌اي روبه‌رو هستيم كه 40 سال پيش در آن كارهايي شده و تا امروز رها شده است و آثار تاريخي اين محوطه بدون هيچ حفاظتي روند فرسايشي خود را طي مي‌كنند. وي با طرح اين پرسش كه آيا آثار تاريخي فيروزآباد تنها دو كارشناس مرمت دارد كه به‌صورت دايم در محوطه باشند؟ اظهار داشت: هر اثر تاريخي‌اي به تيم‌هاي حفاظتي دايمي نياز دارد و اگر قرار باشد گروهي براي حفاظت از آثار در اختيار نداشته باشيم، بهتر است كه اصلا آثار را از خاك بيرون نياوريم. وي در ادامه به اين نمونه اشاره كرد كه ارنست هرتسلفد ـ باستان‌شناس آمريكايي ـ پس از آنكه پلكان شرقي كاخ آپادانا را از زير خاك بيرون آورد، رنگ‌هايي را روي نقوش آن ديد و از خوشحالي كشف اين بخش، سه روز براي شكار به كوه رفت؛ او وقتي بازگشت، هيچ اثري از رنگ‌ها باقي نمانده بود و سنگ‌ها دچار رنگ‌پريدگي شده بودند. اكنون هيچ رنگي در تخت‌جمشيد (پارسه، پرسپوليس) و نقش رستم ديده نمي‌شود، درحالي كه همه‌ي باستان‌شناسان معتقدند كه بسياري از نقش برجسته‌هاي آن دوران رنگي بودند كه در آثار به‌جاي مانده، به دليل نبودن حفاظت مناسب، بقاياي بسيار اندكي از رنگ باقي مانده است. انتهاي پيام