هر آنچه در پاسارگاد به‌عنوان يكي از 10 محوطه و سايت مهم تاريخي و باستاني ايران انجام شده، تنها در گذشته بوده است و پس از آن شاهد اقدامات بنيادين در اين زمينه نبوده‌ايم. محمود موسوي ـ باستان‌شناس ـ در گفت‌وگو با خبرنگار ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به اين مطلب گفت: درواقع جاي تعجب است كه پيش از انقلاب كه حفاري‌هاي بااهميتي در اين محوطه انجام و پس از آن به ترجمه كتاب ديويد استخروناخ پراخته شد، تجربه‌اي در زمينه كاوش، مرمت، تأليفات و مطالعات در مركز و سايت مهم باستان‌شناسي پاسارگاد نداشته‌ايم؛ با اينكه مركز مطالعات پارسه ـ پاسارگاد ايجاد شده و اين مركز يقيناً اعتبارات خوبي هم داشته است؛ اما به‌جاي كارهاي اساسي مانند تعيين حريم پاسارگاد از طريق سيستم‌هاي جديد، به كارهاي فرعي‌تر مي‌پردازد. البته اين‌طور نيست كه اين كار ضروري نباشد، اما اموري ضروري‌تر از اينها نيز وجود دارد. وي افزود: هنور عملكرد صفه موسوم به مادر سليمان يا همان تل تخت را نمي‌دانيم؛ اينكه چه عملكردي داشته آيا قلعه دژ يا دژ محافظتي شهر بوده است؟ موسوي افزود: اينكه مي‌گوييم پاسارگاد باغ‌شهر بوده، حداقل اين است كه آن‌را احيا كنيم. اما هيچ جايي اين واقعيت نشان داده نشده است كه مطالعات عميق و ژرف باستان شناسي و تاريخي بر روي محوطه انجام گرفته باشد. وي ادامه داد: البته ما در آغاز راهيم، اما وقتي كه اين مجموعه در فهرست آثار جهاني به ثبت رسيده است، بايد قدمهاي بيشتر و بزرگتري برداشته شود. ارتباط پاسارگاد با محيط اطراف خود و تخت جمشيد (پارسه، پرسپوليس) و تپه‌هاي پيش از تاريخ موجود در اين منطقه همگي حلقه‌هايي مفقوده است كه بايد به دنبال آنها رفت. اين باستان‌شناس تأكيد كرد: قدمهايي كه در جهت پاسارگاد برداشته‌ايم، به نسبت ارزشهايي كه براي ما ايرانيان دارد، و البته مي‌تواند مركز مهم جهانگردي باشد، قدمهاي بسيار كوچكي است. انتهاي پيام