آرامگاه عطار نيشابوري، عارف و شاعر شهير ايراني، با وجود اين‌كه در طول زمان تغيير و تحول زيادي را پذيرا شده، اما همچنان اصالت خود را به لحاظ سبك معماري حفظ كرده و به صورت يك اثر زيباي معماري ايراني - اسلامي برجاي مانده است. به گزارش بخش ايرانشناسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، به استناد به روايت‌هاي تاريخي و بنا به روايتي افسانه‌وار، آن‌گاه كه جلاد مغول سر پرشور عطار را از بدنش جدا كرد، عطار سر خود را از زمين برداشت و با تعجيل، مسافت زيادي را طي كرد؛ در نقطه‌اي كه هم‌اكنون آرام‌گاه اوست، برجاي ايستاد و اندكي بعد بر زمين افتاد. قاتل عطار نيز به‌سختي از عمل خود پشيمان شد و بعد از به خاك سپردن عطار، تا پايان عمر بر مزار وي مقيم گشت. نخستين بناي آرامگاه عطار طبق مدارك موجود توسط قاضي‌القضات يحيي‌ بن صاعد، از بزرگان نيشابور، ساخته شد. اين بنا ساختماني مختصر و محقر بود كه در اواخر دوره‌ي تيموريان رو به ويراني گذاشته بود؛ تا اين‌كه امير عليشير نوايي، وزير سلطان حسين بايقرا، عمارتي دل‌گشا بر آرامگاه عطار بنا كرد. در اواخر دوران محمدعلي‌شاه قاجار نيز مشيرالدوله، والي خراسان، دستور داد تا بقعه‌اي بر مزار عطار بنا كنند كه اين دستور به دليل نابه‌ساماني اوضاع كشور، اجرا نشد؛ تا اين‌كه بعد از گذشت زمان، به‌دليل فرسودگي ساختمان آرامگاه، انجمن آثار ملي در سال 1341 خورشيديژ اين آرامگاه را تكميل و اقدام به كاشي‌كاري و تزيينات آن كرد و در چند سال گذشته نيز سازمان ميراث فرهنگي كشور به توسعه وسيع‌تر محوطه‌ي آرامگاه همت گماشت. آرامگاه عطار، اينك بنايي است هشت‌ضلعي با بدنه و گنبد كاشي‌كاري مزين به گل و بوته، نقوش هندسي،‌ كتيبه كوفي و معقلي به رنگ‌هاي سبز، زرد، لاجوردي و سفيد و چهار غرفه‌ي ايجاد شده و گنبد دوپوشه كه بر فراز ساقه‌ي بلند كتيبه‌داري ايجاد شده است. در سال 1341 هنرمندان اثر هنري ديگري را هم در محوطه‌ي آرامگاه عطار بنيان گذاشتند و آن مزار كمال‌الملك است، اين بنا كه با ديدگاه‌هاي مدرن و با الهام از معماري ايراني - اسلامي شكل گرفته، تركيبي است از شش ايوان با تاق‌هاي هلالي كه در مجموع يك فضاي مركزي مستطيلي‌شكل را تشكيل مي‌دهند و بر فراز سنگ قبر كمال‌الملك سايه مي‌اندازند. انتهاي پيام