چهارمين دوسالانه مجسمه‌سازي تهران نمايشگاهي است كه قرار است ژوژمان ‌شود. گويا هنوز داوران مشخص نشده‌اند؛ اما شوراي سياستگذاري در فراخواني عمومي هنرمندان را دعوت كرده است تا با ارايه پرونده‌اي مستند سابقه خود را به دبيرخانه دوسالانه عرضه كنند و با پرداخت وروديه‌اي هفت‌هزار توماني، مسؤوليت امضاي خود را پذيرفته و آثارشان را به دوسالانه بفرستند. آنها معتقدند طول و عرض مجسمه‌سازي ايران زياد نيست؛ بنابراين شناسايي هنرمندان اين عرصه نيز كار صعب و دشواري نخواهد بود. بنابراين با اين ادعا كه درصد درستي اين شكل، از شكلهاي مرسوم ساير دوسالانه‌ها بيشتر است، فراخواني به‌ظاهر متفاوت داده‌اند. اما شواهد گوياي آن است كه اين روش نيز تثبيت همان روند موجود و گذشته است كه تثبيت سابقه‌دارها را در پي دارد. سعيد شهلاپور ـ دبير چهارمين دوسالانه مجسمه‌سازي تهران ـ در توضيح روند، روال و چگونگي اجراي برنامه‌هاي اين دور دوسالانه در گفت و گو با خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران ايران (ايسنا)، عنوان كرد: ما هيچ هنرمندي را به سليقه دعوت نمي‌كنيم، كار ما انتخاب براساس پرونده ارايه شده ازسوي خود هنرمند است. بخش مدعو يا پيشكسوت هم نداريم، هر هنرمندي كه به شركت در دوسالانه مجسمه تهران مايل است، بايد اين مسير را طي كند. او گفت: اگر كسي پرونده‌اش را ارايه ندهد، مطمئنا جايي در بنيال ندارد. وي افزود: در كنار شركت‌كنندگاني كه با ارايه پرونده براي شركت در بينال انتخاب مي‌شوند، همچنين امكاني نيز براي هنرمندان جوان كه به هر دليلي در مقطع اول انتخاب هنرمند پذيرفته نمي‌شوند يا فاقد سابقه مشعشع در آلبوم‌هاي ارايه شده‌شان هستند در نظر گرفته شده است كه همچون ساير دوسالانه‌ها مي‌توانند پس از اعلام تم دوسالانه، با ارايه اسلايدي از سه اثري كه قرار است براي شركت ارايه دهند، در دوسالانه حضور يابند. دبير دوسالانه مجسمه تهران تاكيد كرد: كار هر دو گروه در كنار يكديگر قرار مي‌گيرد و داور نهايي اساسا مطلع هم نمي‌شود كه هر شركت كننده چگونه وارد شده است. شهلاپور گفت: من طرفدار نوعي دمكراسي هنري‌ام، بنابراين هيچ محدوديتي در اندازه، مواد، سبك و شيوه نداريم. مهمترين هدف اين بينال هم نمايش واقعيت موجود مجسمه‌سازي كشور است. راه ورود هيچ كس را هم تنگ نكرده‌ايم؛ اما به معناي آن هم نيست كه هر كاردستي را راه دهيم؛ سطحي داريم كه با تساهل برخورد مي‌شود. اين مقام مسؤول دوسالانه مجسمه‌سازي تهران در پاسخ به پرسشي درباره احتمال پرونده و تهيه سابقه غيرواقعي و شركت هنرمندان شناخته شده توضيح داد: واقعيت اين است كه طول و عرض مجسمه‌سازي ايران از نظر كميت به دهها دليل مختلف زياد نيست. مجسمه سازها به اشكال مختلف يا جزو انجمن‌اند؛ يا عضو نيستند و در محيط اجتماعي امكانات شناختي داريم. بسياري از آنان فارغ‌التحصيل دانشگاهها هستند كه در گروه مشاور ما تعدادي از استادان باسابقه دانشكده‌ها حضور دارند. بسياري از آنان معلم مجسمه‌سازان جوان امروزند و مي‌توانند تشخيص دهند كه كارهاي عرضه شده از سوي هركدام كار خودش است كه در اين سالها انجام داده يا نه. وي سپس بر مستند بودن رزومه هر شركت‌كننده تاكيد كرد و در عين حال افزود: پرسش درستي است؛ اما اين مساله به روحيه ما برمي‌گردد كه به همه چيز از نقطه مشكوك نگاه مي‌كنيم. فرض كنيم از بين صد هنرمندي كه برگزيده مي‌شوند، سه نفر را هم اشتباه كنيم، اين بهتر است يا اينكه بياييم از بين300 اسلايد رسيده بر مبناي يك اسلايد يا تصوير اثري را ارزيابي كنيم كه درست باشد يا نباشد؟ نمي‌توانيم بگوييم هر امري مطلقا صحيح است؛ اما مي‌توانيم مدعي باشيم درصد درستي اين شكل از شكل ديگر بيشتر است. شهلاپور منابع و مراجع جمع‌آوري پيشينه مجسمه‌سازان را آرشيو انجمن مجسمه‌سازان و دبيرخانه دوسالانه عنوان كرد و گفت: به جوانان هم اعلام كرده‌ايم براي آنكه خيالشان راحت باشد، در صورتي كه نتوانند اصل كارشان را به دبيرخانه دوسالانه انتقال دهند، با ديدار حضوري از كارشان، اين مانع را برطرف مي‌كنيم. وي چنين استدلال كرد كه تصحيح اثر كار سختي است؛ آن هم با كمك اسلايد و عكس. هنرمندي كه 20 سال است در حال ساخت مجسمه است، دهها نمايشگاه داشته، در نمايشگاه جمعي شركت كرده و برنده جايزه بينال بوده، چه كسي مي‌خواهد به او بگويد كه چه كاري بكن؟ چون هر اثري بيافريند خودش مسؤول ابداع آن است. شهلاپور انتخاب اوليه در دوسالانه را غيرضروري دانست و چنين استنباط كرد كه در بسياري از اوقات هيات منتخب حتا تجربه سابقه و خلاقيت شخص شركت‌كننده را هم نداشته باشد. وي گفت: به همين دليل معتقديم وقتي هنرمنداني به حداقل سطحي رسيده‌اند، حق دارند بنا به تشخيص خودشان اثري را كه دوست دارند به دوسالانه بياورند. غير از اين، هنرمندي كه مردد است كارش پذيرفته مي‌شود يا نه، با توجه به گراني مواد هنر مجسمه‌سازي و سختي و طولاني بودن كار، جرات ندارد برود مبالغي انرژي صرف كند و همه آن تلاش به اسلايدي كه چند نفر نشسته‌اند و تشخيص دهند كه خوب است يا بد، محدود شود. او اضافه كرد: اما اگر هنرمندي مطمئن شد كه برگزيده شده است و حتما كارش ديده مي‌شود و فرصت 5ـ6 ماهه از قبل براي آماده‌سازي كار دارد، طبعا مي‌تواند با انرژي اوليه و توان بيشتري متناسب با پرستيژ خود كارش را عرضه كند. يعني خود به خود، كيفيت آثار بالاتر مي‌رود. هنرمند مسؤول امضاي خودش است. اگر هنرمندي با كار بد در بينال شركت كرد، به پاي كس ديگري نمي‌نويسند. شهلاپور در پايان تاكيد كرد: اگر كسي پرونده‌اش را ارايه ندهد، مطمئنا جايي در بينال ندارد؛ حتا اگر يك مورد بخواهد به من تحميل شود قول مي‌دهم كليد را تحويل داده و خداحافظي كنم. انتهاي پيام