هايكوي دارش، شبي در باغ‌هاي ايران، كارهايي ساده و ميني‌مال و نگرشي تراژيك به حضور نوعي غياب است. به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بهروز دارش در تدارك آماده‌سازي باغي ايراني است؛ با شيوه بياني خاص خود و خيال‌پردازي‌هايي كه به منظور نزديك شدن به يك رخداد تاريخي، كه حضور انسان به آن معنا بخشيده است. چيدمان‌هاي فانتزي و مينياتوري او با برخورداري از نور و فرم و فضا از نوعي زندگي حكايت دارد كه اكنون تنها، دور و پرت ‌مانده از مكان و زمان است؛ جوهره‌اي از جنس بيگانگي و دلتنگي. دارش مساله باغ‌ها را تنها مساله زمان مي‌داند. تا حدي كه مي‌گويد نه در وي ايجاد رغبت مي‌كند و نه انگيزه: «مساله‌ باغ‌ها يكي از هزاران مساله من است.» اما در عين حال ارتباطي دروني با آن پيدا كرده و نگرش خود را معطوف به آنچه مي‌كند كه ديگر نيست؛ زندگي، بزرگ‌منشي، و شازده‌منشي با همه اخلاق‌ها و خيانت‌ها و ... مساله باغ‌ها براي بهروز دارش مساله زمان است، نه گل و گياه؛ از دست‌رفتگي مرگباري است كه همه را دگرگون مي‌كند، خيالات و معناها را به جاي ديگري مي‌برد. وجود آن عدم با وجودش رابطه دارد. جايي كه مساله اساسي او با اين‌ها پيوند مي‌خورد، نزديك شدن به يك خاطره است كه شايد اصل خاطره هم نباشد. تنها نوعي نوستالژي است؛ چيزي غمبار و حسرت‌بار كه در وجود او نيز هست. دارش تاكنون دو اثر براي نمايشگاه باغ‌ ايراني آماده كرده، سومي هم همان اثري است كه به بينال ونيز برده، اگر مجالي داشته باشد، كار چهارم را هم مي‌رساند. به گزارش ايسنا قرار است “شبي در باغ‌هاي ايران” در مساحتي 15 متري بر ديوار شرقي گالري شماره 1 نصب شود. انتهاي پيام