در 25 كيلومتري ساوه سدي وجود داشت كه در منطقه ساوه به نام بند شاه عباس معروف بوده است و جاده آن از طريق راه شوسه يكي از روستاهاي جنوبي ساوه به نام پل آباد ميسر مي‌شود. به گزارش خبرنگار ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران، در جنوب منطقه ساوه رودخانه‌اي از غرب به شرق جريان دارد كه در محل قره‌چاي معروف است. در مسير اين رودخانه و در وسطه تنگه‌اي به نام ماهي يره در كوههاي جنوب ساوه سدي به نام سد شاه عباس بنا نموده‌اند. بناي اين سد از آثار قرن هفتم هجري مي‌باشد كه به‌وسيله خواجه شمس‌الدين صاحب ديوان ساخته شده و در اوايل دوره صفويه و احتمالا در زمان شاه عباس اول آن را مرمت نموده‌اند. در وسط جبهه داخلي (سمت جنوب) اين سد برج مخروطي شكل ديده مي‌شود كه در وسط آن از بالا به پايين سوراخهايي با فواصل معين تعبيه شده كه به منظور اندازه‌گيري مقدار آب پشت سد و كنترل آن بوده است. در قسمت فوقاني و روي سد چاهي ديده مي‌شود كه دور آن را با آجر ساخته و با يك سري پله‌هاي مارپيچي به انتهاي چاه راه مي‌يابد اين محل به منظور كنترل و كم و زياد كردن آب خروجي سد بوده است. در شمال غربي خارجي اين سد راهي به منظور صعود به بالاي سد وجود داشت كه به صورت مارپيچ بوجود آمده و لبه پرتگاه آن را با ديواره‌اي ب شكل جان پناه بالا آورده بودند در انتهاي اين راه در بالاي سد اتاقهايي ديده مي‌شد كه بعدها راه شيب‌داري در جنوب شرقي اين سد ايجاد نمودند كه با تلاقي با راه شمال غربي مسير صعود به بالاي سد مسيري را بريا عبور از روي رودخانه و بالاي سد بوجود آورده كه اهالي چه به صورت پياده و چه سواره از آن مي‌توانستند عبور كنند. بنياد اين سد با سنگهاي رودخانه و ملات بسيار سختي مانند ساروج بوده كه بعدها سطح فوقاني آن با آجر مرمت نموده بودند. بناي فوق با آنكه در تاريخ 1354/7/147 به شماره 1182 در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيده است؛ اما بناي مذكور در هنگام ساخت سد الغدير ساوه به زير آب رفته و در حال حاضر هيچ اثري از آن باقي نمانده است. انتهاي پيام