حركت اجتماعي سال 57، نحله و جريان تازه‌يي را در شعر معاصر ما ايجاد كرد. حسين منزوي - شاعر - با بيان اين مطلب، درباره‌ي تاثير انقلاب اسلامي بر ادبيات ايران به خبرنگار ادبي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: بعد از انقلاب جرياني در شعر ما به طور خاص رنگ و بوي مذهبي پيدا كرد و به مسايلي پرداخت كه انقلاب سال 57 با آن درگير بود. در اين دوران، چهره‌هاي جديدي به عرصه آمدند و وارد اين موج شدند كه بعضي از آنها هم تقريبا موفق بودند. وي در ادامه تصريح كرد: شخصا در اين جست و جو شاعري را نمي‌شناسم كه از سال 57 به بعد كارش را شروع كرده باشد و توانسته باشد به جايي برسد. هنوز هم چهره‌هايي كه در ادبيات معاصر ما مطرح هستند، ريشه در گذشته دارند. او افزود: البته در اين موج جديد به هر حال جوان‌هايي بودند كه استعداد داشتند، اما شخصا اميدي ندارم كه اينها به آن جايي كه بايد مي‌رسيدند، برسند؛ به دليل اينكه هر جريان ادبي و هنري كه به طور مطلق به يك حركت سياسي و اجتماعي وابسته باشد، راه به جايي نخواهد برد. منزوي تاكيد كرد: هنر بايد از هر پيوندي، چه حزبي، چه تشكيلاتي و چه مذهبي، آزاد باشد و درست به همين دليل است كه امواج جديد به ساحل رهايي نرسيده‌اند. وي سپس با بيان اينكه نمي‌توان به گروه‌بندي‌هاي به وجود آمده بعد از انقلاب به عنوان يك شكاف نگريست، گفت: كساني كه قبل از انقلاب قلم مي‌زدند و همچنان مشغول قلم زدن هستند، به كارشان ادامه دادند و بعضي‌هايشان هنوز هم جزو چهره‌هاي شاخص و درخشان ادبيات معاصر ما هستند . موج جديد هم به صورت موازي با اين جريان در حركت است و در واقع تقابلي وجود ندارد. منزوي گفت: جريان‌هاي مختلف در كنار هم فعاليت مي‌كنند، حالا ممكن است كه به طور مشخص و نمايان مرزهاي مشتركي با هم نداشته باشند، اما به طور غيرمحسوس اين مرزها حتما وجود دارد؛ چرا كه به هر حال تمام اين افراد با هر فكر و انديشه‌آي متعلق به يك سرزمين هستند و از يك مردم مايه مي‌گيرند. اينها با تفاوت‌هايي كه هر كدام در ظاهر دارند، حرفها، دردها، غم‌ها و شادي‌هايشان تقريبا يكسان است. انتهاي پيام