بهار ایلچی که از سال ۸۸ با گروه موسیقی بانوان «ستاره قطبی» فعالیت دارد و تا همین چند سال پیش گروه او جزو پرکارترین گروه‌های بانوان بود، درباره کم‌کار شدن گروهی که سرپرستی آن را برعهده دارد، به ایسنا می‌گوید: تا اواخر سال ۹۸ که در اسفندماه اجراهای موسیقی به خاطر شیوع ویروس کرونا متوقف شد، پرکارترین گروه بانوان در ایران بودیم که در سال بیش از ۱۰ الی ۱۲ اجرا در تهران داشتیم. با شیوع ویروس کرونا که حدود سه سال تا سه سال و نیم امکان برگزاری کنسرت نبود و تنها در سال ۱۴۰۰ با نصف ظرفیت برگزار کردیم. 

کنسرت‌های بانوان و چالش کار گروهی

در ادامه از او درباره اعضای گروهش سوال می‌کنیم، اینکه اعضای این گروه تا چه حد بدون تغییر باقی مانده‌اند و اگر هم تغییر در کار بوده نحوه جایگزینی اعضا به چه صورت است؟ 

ایلچی پاسخ می‌دهد: در کار گروهی نمی‌توان انتظار داشت که اعضا ثابت بمانند، به هر حال متأسفانه یا خوشبختانه بسیاری از نوازندگان و خوانندگان گروه تاکنون مهاجرت کرده‌اند یا ترجیح داده‌اند به صورت مستقل کار کنند. به هر حال خیلی وقت‌ها از صفر شروع کرده‌ایم و گروه را دوباره از نو ساخته‌ایم. به هر حال هر بار جایگزین کردن نوازندگانی که برای آموزش و آماده کردن آنها وقت گذاشته‌ایم، کار سختی است. 

او ادامه می‌دهد: معتقدم یکی از رسالت‌هایم این است که بتوانم استعداد نوازندگان جوان را ببینم و به آنها امکان رشد و پیشرفت را بدهم که هم امکان استفاده از آنها در گروه میسر باشد و هم خودشان بعدا بتوانند از آنچه آموخته‌اند، استفاده کنند. 

این هنرمند در همین راستا درباره نحوه همکاری گروه «پلاریس» با نوازندگان و خوانندگان مختلف می‌گوید: گاه این‌گونه است که برخی از نوازندگان و خوانندگان بخاطر آشنایی که خودشان با گروه دارند درخواست همکاری می‌دهند و رزومه‌شان را ارسال می‌کنند که از بین آنها از افراد مستعد در گروه استفاده می‌کنیم. برخی از نوازندگان گروه نیز از سنین کودکی تحت آموزش اعضای خود گروه به حدی رسیده‌اند که بتوانند روی صحنه کنسرت بروند؛ چراکه گروه «پلاریس» برای گروه‌های سنی کودک و نوجوان امکان فعالیت فراهم کرده تا بتوانند دیده شوند و رشد کنند.

او ادامه می‌دهد: البته امروزه شرایط با سال ۸۸ که من فعالیتم را با گروه آغاز کردم متفاوت است؛ زیرا در آن زمان نوازنده‌های خانم به خصوص در بخش سازهای پاپ مانند درام، پرکاشن یا گیتار الکتریک خیلی محدود بودند تا حدی که مجبور بودیم افرادی را که علاقه داشتند به کلاس بفرستیم تا به حدی استاندارد برای حضور روی صحنه کنسرت برسند. اما در سال‌های اخیر تعداد نوازنده‌های خانمی که بتوانند با سازهای مختلف کار کنند خیلی بیشتر شده است؛ البته تعداد آنها و فضای برای کار کردنشان در حد مردان نیست ولی شرایط مانند قبل هم کار را برای خانم‌ها محدود نمی‌کند.

محدودیت سالن‌های برگزاری کنسرت برای بانوان 

ایلچی اما زمانی که درباره بزرگترین مشکلی که گروه‌های بانوان با آن رو به رو هستند می‌پرسیم، به سالن‌های برگزاری کنسرت می‌پردازد و می‌گوید: کنسرت‌های بانوان تنها امکان اجرا در یک سالن تهران یعنی تالار وحدت را دارند. این سالن نیز چندان ظرفیت بالایی برای حضور تماشاگران ندارند که این امر موجب می‌شود، برگزاری کنسرت برای گروهی به بزرگی گروه ما در شرایط اقتصادی کنونی مقرون به صرفه نباشد. از طرف دیگر تالار وحدت اصلا نوبت برگزاری کنسرت نمی‌دهد و آن زمانی که نوبت برگزاری کنسرت می‌دهد، گروه‌های بانوان تنها امکان برگزاری کنسرت در سانس ساعت ۱۴ را آن هم در روز جمعه دارند. دو ظهر ساعتی است که برای کنسرت رفتن تعریف نشده است و اگر فردی بخواهد به کنسرت برود، پیش فرض ذهنی او روی ساعات عصر و شب است. 

او ادامه می‌دهد: خوش‌بینانه‌ترین حالتی که تالار وحدت طی سال به گروهی نوبت کنسرت بدهد، چهار سانس است؛ البته این اتفاق هم نمی‌افتد و اغلب شاید دو سانس به هر گروه نوبت اجرا بدهد. این در صورتی است که چند سال پیش حداقل چهار تا ۶ سانس در تالار وحدت کنسرت داشتیم اما اکنون از آنجا که گروه‌های ویژه بانوان تعدادشان بیشتر شده‌ است، نوبت اجرای بیشتری را به هر گروه اختصاص نمی‌دهند.

محدودیت برگزاری کنسرت بانوان در سایر شهرهای کشور 

این هنرمند همچنین درباره ممنوعیت برگزاری کنسرت در سایر شهرهای کشور بیان می‌کند: یکی از معضلات گروه‌های بانوان این است که با وجود اینکه که کار ما مجوز دارد و قانونی است و بر اساس قوانین کشور در تهران روی صحنه می‌رویم اما در شهرستان‌ها اصلا اجازه برگزاری کنسرت نداریم. تنها شهری هم که توانسته‌ایم بعد از هفت سال تلاش کنسرت داشته باشیم، بندر عباس بود.

او ادامه می‌دهد: در هیچ جایی از قانون ذکر نشده که بانوان نمی‌توانند در شهرستان‌ها کنسرت داشته باشند اما افرادی هستند که به صورت فردی و سلیقه‌ای عمل می‌کنند و این واقعا آزاردهنده است؛ زیرا این امر موجب محدود شدن کنسرت‌هایمان در تهران، پایین آمدن درآمدمان و شناخته نشدن ما در سطح کشور می‌شود.

از او سوال می‌کنیم که آیا تا به حال پیش آمده که در یک شهرستان مجوز برگزاری کنسرت داشته بوده باشند اما کنسرت آنها لغو شده باشد؟ پاسخ می‌دهد: همانطور که گفتم تنها توانسته‌ایم در بندرعباس آن هم بعد از هفت سال تلاش کنسرت داشته باشیم؛ البته قرار بود این کنسرت دو سانس باشد اما یکی از سانس‌های آن را با وجود استقبالی که صورت گرفت، لغو کردند.

اجاره بالای سالن‌های کنسرت برای بانوان

ایلچی به اجاره‌ای که برای سالنی مانند تالار وحدت پرداخت می‌کنند، می‌پردازد و می‌گوید که «با وجود اینکه گروه‌های بانوان ساعت ۱۴ باید کنسرت برگزار کنند اما همپای گروه‌های غیربانوان برای برگزاری کنسرت اجاره‌بها پرداخت می‌کنند. با این وجود نه خدمات خوبی را دریافت می‌کنند و نه از قابلیت تالار اصلا می‌توانند استفاده کنند؛ زیرا خیلی از کارها نیازمند قدرت بدنی و حضور مردان است.»

به گفته او آنها در کنسرت‌هایشان حتی نمی‌توانند نورهای مختلفی مانند نور «فالو» را داشته باشند.

او در پایان می‌گوید که امیدوار است از این پس باتوجه مسئولین، مشکلات برگزاری کنسرت برای بانوان حل شود و بتوانند در سراسر ایران کنسرت برگزار کنند.

انتهای پیام