به گزارش ایسنا، محمدرضا غلامی روز بیست و پنجم آذرماه ۱۳۴۷، در تهران به دنیا آمد. او تحصیلات حوزوی داشت.

وی در ابتدای نوجوانی به عضویت بسیج درآمد و دنبال رفتن به جبهه بود، این تصمیم پس از شهادت برادرش (مجتبی) قطعی‌ شد و از آن تاریخ بود که راهی جبهه شد. 

محمدرضا غلامی از کودکی به همراه پدر، برادران و پسرخاله خود در کلاس‌های قرآن اساتید شرکت می‌کرد و با حضور برادرش مجتبی در صحنه دفاع مقدس، او نیز برای دفاع به میدان جنگ رفت و پس از شهادت برادر دائما به مزار او سر می‌زد و با مزار برادر خلوت می‌کرد.

وی یکم بهمن ۱۳۶۵ در حالی که ۱۸ سال داشت با سمت تخریب‌چی در شلمچه  در عملیات کربلای پنج بر اثر اصابت ترکش به سینه شهید شد. 

در وصیت‌نامه‌ای که از شهید محمدرضا غلامی بر جای مانده آمده است:

«بسم اللّه الرحمن الرحیم

الذین آمنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل اللّه باموالهم و انفسهم اعظم درجه عنداللّه و اولئک هم الفائزون
سوره توبه آیه ۱۹

«... شما ناراحت رفتنم از این دنیا نباشید، چون فرزندتان را از دست نداده‌اید بلکه تازه به دست آورده‌اید. می‌دانم که ممکن است ناراحت شوید، چون همانطور که قبلا هم گفته بودم آقا امام حسین (ع) موقع فرستادن علی اکبرش به میدان رزم ناراحت بود، اما چون جهت رضای خدا بود برایش مسئله‌ای نبود، شما هم که از کودکی مرا با مجالس اباعبداللّه آشنا کرده‌اید مسلماً به او اقتدا خواهید کرد. من از زحمات بسیار شما که توانایی بیان آن‌ها را ندارم تشکر می‌کنم و از شما می‌خواهم که به زخم زبان‌های نامردمانی که اسلام و حسین (ع) را درک نکرده‌اند گوش ندهید که شما فرزندتان را به امانت گرفته بودید و به صاحب اصلیش برگرداندید...»

تلاوت این شهید از آیات ۱۰ تا ۱۲ سوره مبارکه «نحل» را بشنویم. 

انتهای پیام