به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام علی تقی‌زاده -رئیس سازمان دارالقرآن کریم- در یادداشتی که به صورت اختصاصی در رابطه با اتفاقات اخیر فلسطین در اختیار این خبرگزاری قرار داد، نوشت:

۱- جریان مردمی نیازمند «ایده روزآمد» برای کار بین‌المللی است. سرعت تحولات جهانی بالاست و ایرانیان هر بار برای کنش فعالانه یا حتی واکنش در برابر رخدادهای جهانی در به در دنبال ایده می‌گردند و سر تا تهِ کار در بیانیه و تجمع جلوی سفارت و نهایتاً تحصن فرودگاه و تظاهرات خیابانی خلاصه می‌شود. اینها ایده‌های خوبی در مسیر ۴۰ساله‌ی انقلاب است، اما زمانه و تحولات سرعتی بیش از این می‌طلبد. 

۲- کار در انقلاب اسلامی قرار است حقیقتاً «مردمی باشد». قرار نیست عده‌ای تصدی‌گر بین‌الملل انقلاب اسلامی باشند و مردم و نخبگانشان را فقط به کار نمادین بکشند. جامعه سالم، لایه‌های اجتماعی را از نخبگان تا مردم می‌کشد و هرکدام را در لایه خود درگیر حل مسئله می‌کند. جوان ایرانی نتوانسته «دست و پا» بیرون کشور کسب کند و در بیرون کشور «بی‌دست و پا» شده. لذا مجبور است خروش انقلابی‌اش را همانجایی بروز دهد که بیرونی‌ها نمایندگی داخلی دارند؛ یعنی سفارت یا امثالهم.

۳- اتفاقاً مردم با کار غیر نمادین است که جمع می شوند. نمادین بودن را هر کسی درمیابد و سست می‌شود. کار واقعی که به مردم سپرده شود، هم انجامش می‌دهند و هم بازویشان در آن حوزه قویتر می‌شود. چنانکه در جنگ سوریه به مقدار نیاز وارد شدند و تجمع جلوی سفارت را اکنون کمتر استقبال می‌کنند. 

اکنون نیازمند حرکتیم، نه فقط کار رسانه‌ای. کار رسانه‌ای هم اگر هدف باشد، باید در دامنه یک عملیات میدانی مردمی تکمیل گردد. نمی‌شود مردم را از صحنه میدان حذف کرد تا فقط رسانه‌ی صحنه باشند. اگر قرار است خودِ مردم رسانه را به دست گیرند، چاره ای از آن نیست که بخشی از میدان را نیز به مردم بسپاریم.

خصوصاً که سطح مسئله فلسطین اکنون اساساً از نقش آفرینی اقناعیِ رسانه فراتر رفته است، و جنگی واقعی در جریان است. جبهه ها از پیش تعیین شده است و کینه ها انباشته؛ و انقلابیون باید «ملت ها را به صحنه بکشانند».

۴- ایده روزآمد بالاخره راه خودش را باز می‌کند. خصوصاً در جامعه‌ای که طاغوت حاکمش نباشد. ایده و اخلاص که باشد، مردم را جمع می کند و بین مردم می پیچد. پس از تحصن مقابل سفارت و فرودگاه و...، اکنون نوبت یک عملیات مردمی خارجی است. ایده در همین فضا، تولید شده است و مردم به خوبی آن را گرفته اند. از مشهد به سمت مرز؛ از خوزستان به مرز؛ از تهران به مرز؛... ؛ و سرانجام از بغداد به سمت طریبیل در مرز اردن. این بار انقلاب اسلامی شاهد خروج مردم از مرزهاست. تکنولوژی‌ای شبیه به پیاده روی اربعین، اما این بار صراحتاً در مسیر آزادسازی قدس: حرکت به سمت مرزهای سرزمین اشغالی. 

«حماس تمامی امت‌های عربی و اسلامی و توده های فلسطینی را در داخل و خارج به حرکت دسته جمعی به سمت مرزهای فلسطین دعوت کرد.» (بیانیه حماس به مناسبت اعلام جمعه ۲۰مهر به عنوان جمعه طوفان الاقصی: فراخوان حماس برای خیزش جهانیان جهت همبستگی با ملت فلسطین (palinfo.com))

حداقل کار، حرکت توده‌هایی از مردم به سمت عراق و مرز اردن است تا با فشار بر مرزها درخواست خروج به سمت اراضی اشغالی را فریاد کنند و عظمت و رسوخ تصمیم مردمی را به گوش جهان -و چه بسا به عملیات- برسانند.

ایرانیان باز هم می توانند در حرکت امت بزرگ اسلام قرار گیرند و اگر پیشتاز باشند که چه بهتر. شاید هنوز، توده‌ای که باید تصمیم بگیرند جریان این تحولات را تغییر دهند ما نباشیم اما اگر اراده آنها منعقد شود، کمکی راهبردی برایشان خواهیم بود. 

زمان: همین هفته، قبل از این که حماسه تبدیل به روضه‌ای دلسوزانه گردد. مکان: طریبیل. مرز عراق با اردن. 

از کم بودن نباید ترسید، که کار اگر برکتی الهی بگیرد می‌تواند مسیر میلیون‌ها انسان را باز کند و راه را نشان دهد. قُلْ إِنَّما أَعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنی‏ وَ فُرادی‏ ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا... (۴۶سبآ). از نداشتن زاد و راحله و سلاح و مهارت هم نباید ترسید، که در کار مردمی آنچه راهگشاست خود، حرکت است. هر کسی به هر مقداری که می تواند: انْفِرُوا خِفافاً وَ ثِقالاً وَ جاهِدُوا بِأَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (۴۱توبه).»

انتهای پیام