فریبا نعمتی ـ کارشناس میراث ناملموس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان همدان ـ درباره این آیین به ایسنا گفت: قربانی کردن و نذر و نیاز از جمله آیین‌های کهن در ایران است. در استان همدان نیز چند آیین شکرگزاری داریم. یکی از آیین‌ها «جشن شکرگزاری برداشت محصول» در روستای سُنقُرآباد است که مردم این روستا هر سال همزمان با برداشت محصولشان که گندم است، مراسمی را برپا می‌کنند. این مراسم همچمون روز سیزده بدر، شن ایرانی و باستانی است.
او افزود: تپه‌ای در این روستا وجود دارد که پای کوه است و مردم روستا از صبح به این تپه می‌آیند و صبحانه هم همان جا میل می‌کنند. سپس یک گوسفند را قربانی می‌کنند و برای غذای آن روز با گوشت گوسفند آبگوشت طبخ می‌کنند. در پایان روز هم به امامزاده روستا می‌روند، نماز می‌خوانند و به شکرانه این‌که محصول خوبی داشتند دعا و نیایش می‌کنند و سپس به خانه خود باز می‌گردند.
نعمتی با بیان این‌که این مراسم دو سال به علت کرونا برگزار نشد، اظهار کرد: این آیین اکنون، مانند گذشته اجرا می‌شود و اگر نخواهم اغراق کنم در جشن سال بعد از کرونا، حدود سه‌هزار ماشین برای حضور در این مراسم شرکت کردند. این یک آیین کهن در روستا سُنقرآباد است، از این رو قصد داریم پرونده آن در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت برسانیم.
این کارشناس میراث ناملموس همچنین به آیین شکرگزاری دیگری به نام «آیین دارامام» در همدان اشاره کرد که در خردادماه امسال به ثبت ملی رسیده است و درباره آن گفت: «دارامام» یکی دیگر از آیین‌های شکرگزاری است که هم برای آب و هم محصول، چند بار در سال در روستای حیدره قاضی‌خان اجرا می‌شود. در این روستا تپه‌ای وجود دارد که چند چشمه و درخت روی آن قرار دارد. در اردیبهشت ماه که آب چشمه پر می‌شود مردم روستا به تپه می‌آیند و کنار یکی از درخت‌های این تپه که به دارامام معروف است (درختی که نظر کرده حضرت علی (ع) است) گوسفندی قربانی می‌کنند و برای ناهار آبگوشت طبخ می‌کنند.
نعمتی افزود: در تیر و مرداد نیز زمان برداشت محصول دوباره آیین شکرگزاری کنار این درخت برپا می‌شود و حاضران گوسفند قربانی می‌کنند و تا بعد ازظهر کنار هم وقت می‌گذرانند و بعد هم به نیایش می‌پردازند.
انتهای پیام
نظرات