به گزارش ایسنا٬ سرهنگ جانباز غلامرضا آذربون با اشاره به اینکه مرحوم آیت‌الله بهجت، که خدا رحمتش کند وقتی که بعضی از طلبه‌ها خدمتش می‌رسیدند و می‌گفتند ما را نصحیت کنید می‌فرمود که بروید به آن چیزی که بلد هستید عمل کنید، خدا علمتان را زیاد می‌کند٬ توضیح می‌دهد: شهید صیاد هم به آن چیزی که بلد بود عمل می‌کرد و تا عمل نمیکرد دنبال مطلب دیگری نمی رفت.

 انقلاب که به پیروزی رسید خیلی‌ها گفتند که ارتش باید منحل شود نه تنها منافقین، حتی خودی‌ها هم نظرشان این بود که ارتش منحل شود. امام خمینی(ره) با درایتی که داشتند ارتش را حفظ کردند. شهید صیاد هم باعث عزت ارتش، شد، هم رشد سپاه، چرا؟ شهید صیاد سه ویژگی داشت: «اعتقاد راسخ شعار گویا و عمل به اعتقاداتش»٬ «اعتقاد به ولایت انقلاب» و «وحدت» داشت و شعارش وحدت بود. تمام صحبت‌های صیاد را که گوش کنید هیچ جا نگفته ارتش یا سپاه همیشه گفته رزمندگان اسلام شعارش گویا بود.

چطور باعث عزت ارتش شد؟ آقایان قدیمی‌ها می‌دانند وقتی که شهید صیاد برای معرفی یک فرمانده لشکر به منطقه‌ای می‌رفت از اعتباری که خدا به او داده بود استفاده می‌کرد اول می‌گفت که ورودم باید رسمی باشد. تشریفات می‌گذاشت که مردم بدانند ارتش زنده است. خود، استاندار، امام جمعه، فرمانده نیروی انتظامی و مسئولین کشوری و لشکری در جلسه معارفه فرمانده لشکر حضور داشتند. این باعث عزت ارتش بود ولی بازگشتش از منطقه بدون سر و صدا بود.

جلسات هماهنگی زیادی در ارتش می‌گذاشت یک جلسه خصوصی با بازرسی حفاظت و اطلاعات و عقیدتی - سیاسی هم بود به سه دلیل انجام می‌شد. دلیل اول: چون انقلابی بودند و با زبان خودشان با آنان صحبت می‌کرد و به آنها دلداری می‌داد. دلیل دوم وحدتی بود که عملاً بین یگان‌ها ایجاد می‌کرد و دلیل سوم به آنها توصیه می‌کرد که شما چشم و بازوی فرمانده‌اید و اراده فرمانده نیستید.

وقتی که مطلبی را از بالا فرمانده کل قوا تصمیم می‌گرفت و به ایشان می‌گفتند اگر برخلاف نظرش بود طوری عمل می‌کرد که نزدیکترین کسانش در ستاد متوجه نمی‌شدند. برای مثال عملیات، بدر عملیاتی ناموفق بود و شکست خورد. شهید صیاد از ریشه با این عملیات مخالف بود. تأکید می‌کنم از ریشه مخالف بود، ولی طوری عمل کرد که حتی نزدیکترین کسانش هم ندانستند که صیاد با این عملیات مخالف است و به گونه‌ای عمل کرد که انگار خودش طراح عملیات است با اعتقاد عمل می‌کرد. ولی همین صیاد کم زجر نکشید کم خون دل نخورد ولی صبر کرد.

انتهای پیام