به گزارش ایسنا، فقدان شناسایی کافی زمین‌های به شدت مسلح‌شده فکه توسط دشمن، عجله برای حمله در جهت اجرای یک‌عملیات قاطع برای پایان جنگ و همین‌طور کاهش کیفیت کار فرماندهان گردان‌ها در نتیجه گسترس بی‌کیفیت سازمان رزم سپاه از جمله مهم‌ترین دلایل ناکامی در عملیاتی بود که به «والفجر مقدماتی» معروف شده است. البته نباید کمک‌های اطلاعاتی سازمان منافقین را به دولت بعثی عراق که پیش از شروع عملیات انجام شدند، از نظر دور داشت.
از اولین‌ساعات بامداد دوشنبه ۲۲ فروردین، پاتک‌های مهیب یگان‌های تحت امر سپاه چهارم عراق برای بازپس‌گیری مناطقی که دست ایرانی‌ها افتاده بود، شروع شد و با اجرای پی‌درپی پاتک‌های دشمن، عرصه نبرد لحظه به لحظه بر نیروهای ایرانی سخت و سخت‌تر می‌شد. در ادامه، کار عملیات در تپه ۱۴۶ گره خورد و اگر این ارتفاع فتح نمی‌شد، امکان موفقیت کل عملیات زیر سوال می‌رفت.
چاره کار تهاجم همه‌جانبه به‌سوی ۱۴۶ بود. محمدابراهیم همت فرمانده قرارگاه عملیات نجف تصمیم گرفت گردان‌های موج دوم را نیز به صحنه نبرد وارد کند. به این‌ترتیب برای ادامه عملیات، گردان‌های خندق و حنظله باید از راه‌کار ۱۱۲ به ۱۴۶ هجوم می‌بردند. هم‌زمان گردان حنین هم از راه‌کار ۱۴۳ به ۱۴۶ هجوم می‌بُرد. یعنی باید از دوسمت جنوب و شمال به‌طرف ارتفاع ۱۴۶ عمل می‌شد. با این‌ترتیب انتظار می‌رفت ارتفاع ۱۴۶ در شب دوم عملیات سقوط کند و به دست نیروهای ایرانی بیافتد.
نیروهای گردان خندق در چنین‌شرایط دشواری خود را روی تپه ۱۱۲ رساندند. گردان حنظله هم همراه گردان خندق به جلو فراخوانده شد. عباس فعله قهرودی جانشین گردان حنظله درباره مشاهده ۱۶ رده موانع دشمن در این‌عملیات گفته: «وسعت و عمق میادین مین منطقه عملیاتی والفجر مقدماتی که تا آن زمان بی‌سابقه بود، در مقابل میادین مین احداث شده در دامنه‌های این‌ارتفاعات تقریباً هیچ بودند.»
آغاز دومین‌روز و متنفی‌شدن طرح
صبح سه‌شنبه ۲۳ فروردین سرهنگ علی صیاد شیرازی در تماس تلفنی با سیداحمد خمینی اعلام کرد که ارتفاع ۱۶۵ دست نیروهای ایرانی افتاده است. از آغاز سه‌شنبه، چندجلسه در قرارگاه‌های خاتم‌الانبیاء و نجف برگزار شد. در جلسه‌ای که ۸:۴۰ برگزار شد، درباره چگونگی استفاده از موفقیت نسبی قرارگاه نجف و توسعه آن در جنوب «شیار بجلیه» و ارتفاعات فوقی بحث شد. در این‌جلسه فرماندهان به این‌نتیجه رسیدند که تعجیل در اجرای ادامه عملیات در محدوده قرارگاه نجف ضروری است.
چون عملیات مرحله اول در این‌منطقه موفق‌تر بوده است. همچنین در این‌محدوده استعداد بیشتری (۲۶ گردان) در اختیار دارند. دلیل دیگر این‌نتیجه‌گیری، این بود که محدوده عملیات این‌قرارگاه به تنهایی هدفی مستقل محسوب می‌شد. در این‌طرح تصرف دو ارتفاع ۱۷۵ و ۱۷۸ مورد تاکید فرماندهان قرار گرفت. اما سرهنگ منوچهر دژکام و محمدابراهیم همت فرماندهان قرارگاه نجف در جلسه دیگری که ساعت ۲۰:۳۰ سه‌شنبه با حضور فرمانده سپاه و نیروی زمینی ارتش در قررگاه تاکتیکی نجف برگزار شد، اعلام کردند امشب امکان اجرای عملیات وجود ندارد.
با منتفی‌شدن اجرای عملیات در شب ۲۳ فروردین، فرماندهان قرارگاه‌های نجف و کربلا پس از بازدید از منطقه درگیری، تشکیل جلسه دادند که در آن مقرر شد برای ترمیم خط و تسهیل عملیات در شب‌های بعد، عملیات محدودی اجرا شود؛ به این‌ترتیب که قرارگاه کربلا، ارتفاع شمال شیار بجلیه (۱۲۹) و لشکر نصر نیز با ۲ گردانش ارتفاع جنوب آن (۱۶۵) را تصرف کنند. اما این‌کار با توجه به محدودیت وقت برای پای کار آمدن گردان‌ها به بعد از نیمه‌شب موکول شد.
فشار سنگین روز سوم عملیات
در روز سوم عملیات، نیروهای ایرانی از حملات سنگین واحدهای زرهی و کماندویی سپاه چهارم عراق در امان نبودند. آن‌ها ناچار بودند مقابل گرسنگی، تشنگی، گرما و آتش بی‌وقفه ایستادگی کنند. در برخی از صحنه‌های نبرد از فرط گرسنگی پوست خشک‌شده بسته‌های جیره خود را می‌جویدند و می‌جنگیدند.
در ساعات منتهی به ظهر چهارشنبه ۲۴ فروردین ۱۳۶۲ فشار دشمن از حد نهایی هم عبور کرد و غیرقابل تصور شد. حوالی ظهر رضا گودینی فرمانده گردان حنین نیز مانند برادرش غلامحسین گودینی به شهادت رسید. حجت‌الله نیکچه فراهانی فرمانده گردان انصارالرسول در اولین دقایق بعدازظهر چهارشنبه به شهادت رسید. پس از شهادت احمد بختیاری معاون این‌گردان اینک با شهادت فرمانده، این‌گردان عملاً فاقد کارد فرماندهی شد و ضربه دیگری بر پیکر لشکر همت وارد شد.
انتهای پیام
نظرات