بهزاد غریب‌پور ـ هنرمند گرافیک و تصویرگری ـ است که میانِ اهالی هنر به داوری‌های منصفش در جشنواره‌ها شهرت دارد.
نگاهی به تصویرگری‌های این هنرمند در حوزه کتاب‌های کودک نشان می‌دهد که آثار این هنرمند ویژگی‌هایی دارند که عنصرِ «خلاقیت» را به رخ می‌کشد. غریب‌پور آثار ماندگاری از خود به ویژه در حوزه تصویرسازی کودک و نوجوان به جای گذاشته است.
کاظم طلایی، مدیر هنری مجلات رشد که مدتی است بازنشسته شده، درباره‌ی جایگاهِ غریب‌پور در تصویرسازی کتاب کودک به ایسنا می‌گوید: «او خودش را وقف خدمت به کتاب کودک کرد. غریب‌پور کارش را با وسواس انجام می‌داد و نوعی ساخت و ساز رئالیستی کودکانه در کارهایش وجود داشت.»
این هنرمندِ تصویرگر درباره‌ی جایگاهِ غریب‌پور در هنر تصویرگری بیان می‌کند: «زمانی که آقای غریب‌پور تصویرسازی می‌کردند، زمانی بود که در ایران انقدر بحث تصویرسازی دنبال نمی‌شد یا به آن توجه نمی‌شد و شاید به اندازه‌ی انگشتان یک دست، تصویرگران فعال بودند و کار می‌کردند.»
او اضافه می‌کند: «نسلی که نسل اول بودند در تصویرسازی کار کردند. نسل بعدی تصویرسازی را می‌توان با آقای غریب‌پور شناخت. او دنیای بیرون را دیده بود و با تصویرسازیِ خوب آشنا بود و به کار خوب حساسیت داشت.»
طلایی با اشاره به دورانی که این هنرمند کارمند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان بود، می‌گوید: «زمانی کتاب‌هایی که از ایشان بیرون می‌آمد، در دوره خودش فوق‌العاده بود. مثل تصویرساز دیگری نبود. مثل خودش بود. هنر تصویرسازی اش خیلی شسته و رفته، مدرن و ایهام‌دار به مخاطب رخ‌نمایی می‌کرد.»
او غریب‌پور را در ادامه «داوری خوب» معرفی می‌کند: «کارهایی که غریب‌پور ارائه می‌داد واقعا بی‌نظیر بود. ابتدای موزه هنرهای معاصر که نمایشگاه برگزار می‌شد، معمولا کارهای آقای غریب‌پور را می‌گذاشتند. ایشان حتی به لحاظ تئوریک هم توانایی خیلی بالایی داشت و می‌توانست کارها را نقد کند.»
طلایی اضافه می‌کند: «غریب‌پور با ناشرهای خیلی بزرگی کار کرد. از نظر گرافیکی کتاب های ایشان خیلی پیشرو بودند و او همیشه برای اهالی نشر آشنا بود. خوش برخورد و متین بود. در داوری‌ها خیلی منصفانه عمل می‌کردند.»
این هنرمند تصویرگر در آخر خاطرنشان می‌کند: «غریب‌پور چند وجهی بود و خودش را وقف خدمت به کتاب کودک کرد. واقعا جایش خیلی خالی است. چند سالی که ایشان بیمار بودند و در حقیقت از آن زمان که دیگر کار نکردند، واقعا جایشان خالی است.»
به گزارش ایسنا، بهزاد غریب‌پور متولد سال ۱۳۳۶ در شهر سنندج و دانش‌آموخته رشته گرافیک دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و با تاسیس استودیوی «تینو گرافیک» در سال ۱۳۶۳، فعالیت خود در حیطه تصویرگری و طراحی گرافیک و تبلیغات را پی‌گرفت که تا ۱۳۹۴ ادامه داشت.
تدریس در دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه هنر و ده‌ها دوره و کارگاه آموزش تخصصی تصویرگری و طراحی کتاب از دیگر فعالیت‌های فرهنگی او بوده است.
علاوه بر این‌ها، مدیریت هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، انتشارات افق، محراب قلم، قدیانی، سروش و غیره را نیز عهده‌دار بوده است.
از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۳ عضو هیات داوران بسیاری از جشنواره‌های تجسمی بوده که دوسالانه تصویرگری تهران، جشنواره تصویرگری شاهکارهای ادبی و جشنواره هنرهای تجسمی فجر از آن جمله‌اند.
او از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴ عضو اولین هیات مدیره انجمن تصویرگران ایران بوده است. از فعالیت‌های بین‌المللی او می‌توان به شرکت در گردهمایی طراحی کتاب آسیاپاسیفیک یونسکو، سال ۱۹۸۴ در ژاپن اشاره کرد.
همچنین در سال ۱۹۹۹ عضو هیات داوران جشنواره نوما، در همان مرکز فرهنگی یونسکو بود. او در سال ۲۰۰۱ به دعوت یونسکو در براتیسلاوا کارگاه برگزار کرد و در سال ۲۰۰۳ عضو هیات داوران جشنواره براتیسلاوا بود.
غریب‌پور دو بار جایزه تشویقی نوما را برای تصویرگری کتاب «راز پرنده» در ۱۹۸۸ و طراحی کتاب «پلنگ سیاه» در ۱۹۹۴ دریافت کرده است.
در سال ۱۳۹۶ نیز نشان «آبان» از سوی انجمن تصویرگران ایران به ایشان اهدا شد.
«راز آبگیر»، «سبزپوش مهربان»، «چهل قصه»، «ترانه‌های کودکان»، «بزبزقندی»، «پرنده طلایی» و «همه حق» دارند، از جمله کتاب‌هایی هستند که غریب‌پور تصویر کرده است.
انتهای پیام
نظرات