غزل «آیه‌های انقلاب»
سروده‌ی سیدحسن حسینی - از دفتر «هم‌صدا با حلق اسماعیل»
این طرفه‌مردانی که خصم خوف و خواب‌اند
بر حلق ظلمت خنجر تیز شهاب‌اند
بر خاک می‌غلتند و گل می‌روید از خاک
روح بهاران، شوکت باران و آب‌اند
نیلوفر عشق‌اند و با شوق شهادت
گرد نهال سبز حق در پیچ و تاب‌اند
نازم وقار سرخشان را، این عزیزان
زخم زبان دشنه را با خون جواب‌اند
جوشنده‌رودی پاک از سرچشمۀ خلق
سوی لقاء‌الله جاری با شتاب‌اند
بر گردهٔ شب‌باوران و شب‌پرستان
شلاّق سرخ آذرخش اضطراب‌اند
از نسل سرخ سربداران سلحشور
نام‌آوران خطهٔ دار و طناب‌اند
یار وفادار رسول عصر خویش‌اند
عماروَش، بوذرمنش، حیدرمآب‌اند
بغض‌گدازان هزاران نسل دربند
آتش‌فشانِ شیعه را خشم مذاب‌اند
در جاده‌های سربی رزم شبانگاه
چابک بُراق برق را پا در رکاب‌اند
شعر بلند جان‌فشانی در شب رزم
منظومهٔ بی‌انتهای آفتاب‌اند
با عزم اینان، مکرشان نقش بر آب است
سقانمایانی که هم‌دست سراب‌اند
در اوج ایمان پاسدار نهضت حق
شأن نزول آیه‌های انقلاب‌اند
سیدحسن حسینی، شاعر، نویسنده و پژوهشگر ادبی یکم فروردین‌ماه ۱۳۳۵ در تهران متولد شد. او از سال ۱۳۵۲ نوشتن و سرودن را در مطبوعات قبل از انقلاب آغاز کرد. حسینی در حوزه اندیشه و هنر اسلامی (حوزه هنری) مسئولیت بخش ادبیات و شعر را به همراه قیصر امین‌پور بر عهده داشت و از سال ۱۳۷۸ به فعالیت در واحد ویرایش رادیو تهران مشغول شد. این شاعر در سال ۱۳۷۹ مجموعه کامل غزلیات بیدل دهلوی را که نزدیک به سه‌هزار غزل را در بر می‌گیرد، به صورت ضبط‌شده خواند. سیدحسن حسینی در چهارمین همایش چهره‌های ماندگار در سال ۱۳۸۳ تقدیر شد.
از آثار او به «هم‌صدا با حلق اسماعیل»، «براده‌ها»، «گنجشک و جبرئیل»، «سکانس کلمات»، «نوش‌داروی طرح ژنریک» و «سفرنامه گردباد» می‌توان اشاره کرد.
سیدحسن حسینی نهم فروردین‌ماه ۱۳۸۳ در سن ۴۸سالگی بر اثر ایست قلبی در تهران درگذشت.
انتهای پیام
نظرات