به گزارش ایسنا، سیروان محمدی قصریان ـ سرپرست هیأت باستان‌شناسی تپه آساوله ـ گفت: این تپه در نواحی شرقی شهرستان سنندج واقع شده و محوطه آن به شماره ۱۱۱۶۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

 به گفته او، قرارگرفتن این محوطه تاریخی در بافت شهری، تعداد زیاد چاله‌های حفاری غیرمجازِ کنده شده در سطح محوطه و نیز ساخت‌وسازهای غیرمجاز صورت گرفته روی عرصه و حریم صدمات جبران‌ناپذیری را تا کنون به اثر وارد کرده است.

این باستان‌شناس با بیان این‌که برنامه گمانه‌زنی این تپه به منظور صیانت و حفاظت محوطه از صدمات بیشتر با هدف تعیین عرصه و پیشنهاد حریم به مدت یک ماه اجرایی شد، افزود: در اطراف محوطه حدود ۲۰ گمانه زده شد که در تعدادی از آن‌ها آثاری از جمله دیوارهای سنگچین، آوار سنگی، سفال‌های ساده و لعابدار دوران تاریخی ـ اسلامی و سفال‌ها و مصنوعات سنگی دوران پیش از تاریخ به‌دست آمد.

روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به نقل از محمدی قصریان یکی از جالب‌ترین یافته‌های این فصل از گمانه‌زنی محوطه «آساوله» را به کشف سفال‌های ساده و منقوش دوران مس و سنگ اعلام کرد و درباره آن توضیح داد: در نتیجه مطالعات گذشته در این محوطه، آثاری از دوران‌های تاریخی و اسلامی گزارش شده بود، اما در این فصل برای نخسیتن‌ بار آثار دوران مس و سنگ نیز شناسایی شد.

عصر مس و سنگ از حدود شش یا هفت هزار سال پیش از میلاد شروع شده و تقریباً به چهار یا پنج هزار سال قبل از میلاد که شروع دوره مفرغ است، ختم می‌شود. محوطه‌های زیادی در ایران از دوره مس و سنگ شناسایی شده‌اند؛ سفال بیشتر این مناطق نخودی با نقوش سیاه است که بسیار خوب پخته شده و استحکام خوبی دارد. علاوه‌بر این در برخی سفال‌ها، نقوش بسیار متنوعی مانند حیوانات شاخ‌دارو بارکش، پرندگان، خزندگان و انسان در حالت‌های مختلف دیده می‌شود.

انتهای پیام