این مترجم در گفت‌وگو با ایسنا درباره معیارهای انتخاب کتاب برای ترجمه که به نظر می‌رسد به سمت کتاب‌های پرفروش رفته است، اظهار کرد: واقعیت این است که مترجم کتابی را می‌خواند و به ناشر پیشنهاد می‌دهد و یا ناشر با کتابی مواجه می‌شود و فکر می‌کند می‌تواند به بازار ایران ارائه کند و به مترجم پیشنهاد می‌دهد. سلیقه‌ها هم ممکن است فرق کند، این‌که خط بگذاریم این آثار باید ترجمه شوند و این‌ها نشوند به نظرم محروم کردن بخشی از مخاطبان است زیرا همه «صد سال تنهایی» مارکز و «دن کیشوت» نمی‌خوانند، یکی‌هم می‌خواهد «پیش از آن‌که قهوه‌ات سرد شود» بخواند.

امرایی با بیان این‌که باید برای همه سلیقه‌ها و انتخاب‌ها فضا باشد، گفت: بخشی از انتخاب بر مبنای آثار پرفروشی است که آن طرف مرزهای ایران است. آثار پرفروشی که به عنوان بست‌سلر یک هفته در لیست هستند و بعد از لیست بیرون می‌روند، چندان به حساب نمی‌آیند و مترجمان حاضر نیستند که سراغ آن بست‌سلرها بروند. بازار کتاب ایران بیشتر بخش فرهنگی را جذاب می‌کند و یک‌سری کتاب‌های عمومی و انگیزشی و سرگرمی هم هست.

این مترجم خاطرنشان کرد: وجود کتاب‌های بازارپسند نه تنها ضرری ندارد بلکه بیشتر کمک می‌کند تا بازار نشر سرپا بماند. هیچ ناشری بنگاه خیریه باز نکرده که کتاب چاپ کند و نفروشد. این کتاب‌ها فروش دارد و ضرری ندارد که به بازار بیاید. ضمن این‌که سلیقه ادبی و کتاب‌های فرهنگی باارزش ما هم جای خود را دارند.

او درباره رقابت ناشران و مترجمان برای عرضه سریع‌تر کتاب‌ها و تأثیری که این موضوع بر وضعیت ادبیات می‌گذارد، اظهار کرد: کار شتاب‌زده قطعا باعث افت کیفیت می‌شود، تردیدی در آن نیست اما این شتاب‌زدگی راهی دارد و آن راه پیوستن به قانون کپی‌رایت است. اگر شما به قانون کپی‌رایت بپیوندید، این عجله‌ها هم فایده ندارد. زیرا ناشر رایت کتاب را می‌خرد، رایت کتاب در اختیار یک نفر است و کس دیگری هم نمی‌تواند سراغ آن کتاب برود، در نتیجه مشکل از آن طریق حل می‌شود. اگر بخواهید کپی‌رایت را رعایت کنید،  کتاب خیلی قبل‌تر از این‌که منتشر شود، در اختیارتان  گذاشته می‌شود و می‌توانید  کتاب را پیش از انتشار به زبان اصلی بگیرید و با خیال راحت ترجمه کنید.

امرایی در پایان گفت: کشور ما تابع کپی‌رایت نیست  که بحث جدایی است اما الان ناشرانی هستند که رایت کتاب‌ها را می‌خرند، شایسته است وقتی ناشری می‌رود و هزینه می‌کند و رایت کتابی را می‌خرد، مترجمان و ناشران دیگر رعایت کنند؛ البته هیچ الزامی ندارند اما از نظر اخلاقی می‌توانند حقوق هم‌صنف خود را رعایت کنند.

 انتهای پیام