اسدالله حقانی به مناسبت زادروز احمد شاملو در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: خیلی‌ها معتقدند احمد شاملو شاعر خوب اما مترجم بدی بود چون به میل خودش هر جای متن را که می‌خواست تغییر می‌داد و این کارش در برخی آثار مشکل ایجاد می‌کرد.

این مترجم خاطرنشان کرد: انتقاد از ترجمه‌های شاملو چیز جدیدی نیست و از مدت‌ها پیش خیلی‌ها به خاطر نداشتن تحصیلات آکادمیک زبان، ترجمه آثار از زبان‌های واسطه و انتخاب آثار کم‌ارزش و همچنین وفادار نبودن به متن اصلی و حضور برجسته مترجم در آثارش به آقای شاملو خرده می‌گیرند.

وی با اشاره بیان کرد: بعضی‌ها معتقدند شاملو توانسته در ترجمه‌هایش ظرفیت‌های متفاوتی از زبان را در دسترس ما قرار بدهد و الگوی مترجم‌های زیادی بوده است.

حقانی خاطرنشان کرد: سبک شاملو در ترجمه یه سبک بسیار آزاد و دور از متن اصلی است که فی‌نفسه اشکال محسوب نمی‌شود. زبان شاملو در ترجمه هم زبان خاصی است که ارزش ادبی بالایی دارد (مثل کاری که با «گیل‌گمش» کرده) و به حفظ اصالت زبان فارسی کمک کرد است. بسیاری می‌گویند اگر می‌خواهید زبان کوچه و محاوره را یاد بگیرید ترجمه‌های شاملو مثل رمان «پابرهنه‌ها» اثر زاهاریا استانکو یا نمایشنامه‌های لورکا را بخوانید.

مترجم پاره‌ای از آثار هاروکی موراکامی همانند «اعلامیه کانگورو» در همین زمینه یادآوری کرد: البته دو ترجمه شاملو بیشتر از بقیه جنجال ایجاد کرده‌اند؛ «شازده کوچولو» و «دن آرام». ابوالحسن نجفی انتقاد سختی به شازده کوچولوی شاملو داشت و متعقد بود شاملو باید زبان معیار را برای این اثر انتخاب می‌کرد نه لحن شاعرانه. درست عکس کاری که محمد قاضی با همین اثر کرده بود و ترجمه‌ای ادیبانه از آن ارایه داده بود (من هم کم‌وبیش با او موافق‌ام). اما نکته مثبتی که در این اثر شاملو وجود دارد حفظ زبان کوچه و بازار است که با خواندن یک پاراگراف متوجه‌اش خواهید شد.

به گفته حقانی: شاملو ترجمه م.ا.به‌آذین از «دن آرام» را نمی‌پسندید و معتقد بود نتوانسته ضرباهنگ و زبان نویسنده را منتقل کنند؛ هرچند خیلی‌ها گفته بودند نیازی به ترجمه مجدد این اثر نبوده . بعضی‌ها هم می‌گوین سبک شاعرانه شاملو این رمان را خواندنی‌تر و قشنگ‌تر کرده است.

انتهای پیام