به گزارش ایسنا، «داوینچی» آثار هنری ناتمام بی‌شماری را از خود به جای گذاشت که بسیاری از آن‌ها ناشناخته، غیرقابل ردیابی و فراموش‌شده‌اند. درحقیقت میراث به جای مانده از این هنرمند مشهور کمتر از ۲۰ نقاشی کامل را در برمی‌گیرد.
«لئوناردو داوینچی» در عصر طلایی خلاقیت متولد شد و نبوغ او نیز در دوران زندگی‌اش مورد تحسین قرار گرفت. علاقه‌مندی‌های او متنوع بودند. «داوینچی» همه‌چیزدان بود، یک مرد رنسانسی که به دنیای اطرافش علاقه بسیاری داشت. او مهارت‌های پیشرفته‌ای را در حوزه‌های مختلف همچون مکانیک، نجاری، مهندسی و نقاشی به دست آورد.
نقاشی «جروم قدیس» یکی از آثار ناتمام «داوینچی» به شمار می‌رود. به گزارش «دیلی آرت»، «جروم قدیس» در دوران جوانی به رُم نقل مکان کرد و او به درخواست پاپ «دامازوس یکم» کتاب‌های عهد قدیم و جدید را به زبان لاتین ترجمه کرد. پس از درگذشت پاپ، او چهار سال از عمرش را به عنوان زاهد در صحراهای سوریه گذراند. این فصل از زندگی «جروم قدیس» به موضوع محبوب آثار هنری مذهبی تبدیل شد.
«داوینچی» حتی در نقاشی ناتمامش هم تعبیری مرموز از زاهد سالخورده‌ای که در یک منظره صخره‌ای زانو زده، به تصویر کشیده است. اطراف او را کوه‌هایی فرا گرفته است که از مه پوشانده شده‌اند. در گوشه‌ای از این نقاشی می‌توان طراحی اولیه یک کلیسا را تماشا کرد. همچنین در مقابل «جروم قدیس» همان شیری دیده می‌شود که پس از آنکه «جروم قدیس» خاری را از پای آن بیرون کشیده بود به همدم وفادار او تبدیل شده بود.
«داوینچی» خلق این نقاشی را در حوالی سال ۱۴۸۲ آغاز کرده بود. هنوز مشخص نیست که آیا این یک تابلو نقاشی سفارشی بوده یا خیر. این نقاشی اکنون در موزه‌های واتیکان قرار دارد.
«نیایش مغان» یکی دیگر از نقاشی‌های ناتمام «داوینچی» به شمار می‌رود. دیدار سه مرد فرزانه با مسیح (ع) از موضوعات محبوب نقاشی‌های مذهبی مسیحی است. نقاشی مشهور «داوینچی» با این موضوع به سفارش راهبان و برای محراب یک کلیسا در فلورانس خلق شده است. قرار بود این نقاشی طی سه ماه به اتمام برسد در این نقاشی مریم مقدس و مسیح در کودکی در مرکز تصویر قرار دارند.
«داوینچی» در سال ۱۴۸۲ با قبول پیشنهادی برای فعالیت به عنوان هنرمند دربار میلان به این شهر نقل مکان کرد. به این ترتیب راهبان، نقاش دیگری را برای خلق نقاشی جدید «نیایش مغان» مامور کردند. هر دو این نقاشی‌های «نیایش مغان» اکنون در گالری اوفیتزی در فلورانس نگهداری می‌شود.
علاوه بر این آثار ناتمام، «داوینچی» مجسمه‌ها، اختراعات و نوشته‌های ناتمامی که هرگز در طول عمرش منتشر نشدند نیز به جای گذاشت.
با وجود تمام این آثار ناتمام، نمی‌توان از این هنرمند چیره‌دست به عنوان یک هنرمند ناشایست یاد کرد. واقعیت این است که «داوینچی» در اعلام به اتمام رسیدن و تمام و کمال بودن آثارش مردد بود. هر چه بیشتر یاد می‌گرفت و تجربه کسب می‌کرد، بیشتر نیاز به بهبود و تکمیل آثارش را احساس می‌کرد.
انتهای پیام
نظرات