به گزارش ایسنا، این‌ پژوهشگر و استاد دانشگاه در یادداشتی کوتاه همزمان با آغاز ماه رمضان در پایگاه خبری شهر کتاب نوشته است: «دو سالی که در سوریه بودم (۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰) مفهوم ماه رمضان را با فاصله‌گیری از ماه مبارک در ایران متفاوت دریافتم. شعار این ماه در میان اعراب یک جمله قصار عربی بود که همه شبکه‌ها آن را به صور مختلف تکرار می‌کردند: «رمضان یجمعنا». آن‌ها ماه مبارک را بسیار شاد و باشکوه برگزار می‌کردند، چیزی مثل نوروز ما. نیمه‌های شب بود که می‌دیدی یکی دارد بر طبل کوچکی می‌کوبد و با خواندن شعرهای محلی خواب‌ماندگان غفلت را بیدار می‌کند که برخیز که هنگام سحر شد. آخر ماه هم همین آوازخوان دوره‌گرد دق‌الباب می‌کرد که حق‌الصوت ما یادتان نرود. مردم بعد از افطار تا دیرگاهی در خیابان‌ها گرد می‌آیند و خوش و بش می‌کنند. زندگی در ماه مبارک شب‌ها جریان دارد. قدیم‌ترها در زرقان ما هم نزدیک سحر کسانی بر پشت بام می‌رفتند و چاووشی می‌خواندند که برخیزید که وقت سحر آمد. در زندگی ما مسلمانان این ماه خیلی خاصیت دارد. هر فرهنگی آن را به صورتی بزرگ داشته و برایش آداب و رسومی تدارک دیده است، از «به پیشواز (شما بخوانید پیش باز) رفتن» گرفته تا آن مراسم بر پشت بام رفتن برای رویت هلال ماه نو که چه ذوق و شوقی دارد و تا شب‌های قدر و قرآن بر سر گرفتن و دعای مجیر و برشمردن هزار اسم خدا در جوشن کبیر تا بیدار شدن با دعای سحر و افطار کردن با «ربنای شجریان». به این مجموعه بیفزایید شوق و ذوق نشستن جمعی بر سر سفره افطار در مهمانی‌ها و انتظار شیرین دقایق پیش از اذان مغرب و مزه فراموش‌ناشدنی نان و پنیر و سبزی و خرما را و پیروزی بر وسوسه خوردن آب زلال در روزهای گرم و خشک تابستان در حالی‌که از تشنگی له له می‌زنی. ماه رمضان یک اتفاق بی‌نظیر است، ماه پوست انداختن سال و شکستن عادت‌وارگی و عادتی شدن زندگی است. صفت «مبارک» که برای این ماه انتخاب شده و در زرقان ما، مثل خیلی جاهای دیگر، جانشین موصوف شده (یعنی به جای ماه رمضان می‌گویند ماه مبارک) خیلی زنده و معنادار است. انگار کل جامعه مبارک می‌شود، آدم مبارک می‌شود، حوا مبارک می‌شود، زمین و زمان مفهوم تازه پیدا می‌کند حتی شخصیت خدا در ذهن ما مبارک می‌شود و میزبانی می‌کند و انسان می‌شود مهمان خدا.

روزهای روزه گرفتن دارای دقایقی است که در ماه‌های دیگر آن‌طور به نظر نمی‌رسد و شب‌های رمضان آسمان و اهالی آسمان فعال‌تر می‌شوند. آدم‌ها در ماه مبارک مهربان‌تر، و آدم‌تر می‌شوند، غذاها خوشمزه‌تر، زندگی زلال‌تر و یکسانی انسان‌ها بیشتر می‌شود. حتی بدن در این ماه بهترین و سالم‌ترین روزهای خود را سپری می‌کند، چربی‌ها ذوب می‌شود و قند خون به تعادل می‌رسد و تمام لذت‌های تن‌کامانه در رمضان لذیذتر می‌شود. رمضان از محدود زمان‌هایی است که روح و جسم در مورد لذت بردن تشریک مساعی می‌کنند و به تفاهم می‌رسند. بیخود نیست که اجداد ما این ماه نازنین را بزرگ می‌داشتند و این همه آداب و رسوم برای لحظه لحظه آن تدارک دیده بودند.

خدا لعنت کند کرونا را که لذت ماه مبارک را هم در کام ما تلخ کرده و ما دیگر چندان معنای «رمضان یجمعنا» را حس نمی‌کنیم. خدا کند یکی فریاد استغاثه ما را به گوش خداوندگاران صدا و سیما برساند که شما را به هر دینی دارید سوگند می‌دهیم که امسال دیگر ما را از «ربنای استاد» محروم نکنید. مردگان خطرناک نیستند.»

انتهای پیام