یک استاد رشته‌ی باستان‌شناسی در دانشگاه تهران گفت: اگر مسئولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری فقط درصدد اجرای وظایف ذاتی این سازمان برآیند و آن را تخصص‌مدار کنند، در واقع خانه‌ی باستان‌شناسان را آباد کرده‌اند.
دکتر حسن کریمیان در گفت‌و‌گو با خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، راه حل پیدا کردن ریشه‌ی این معضل را در تصمیم غیرکارشناسانه‌ی ادغام دو سازمان میراث فرهنگی و گردشگری دانست و ادامه داد: این تصمیم که در عمل به زیان مواریث فرهنگی تمام شد، مانند زلزله‌ای، خانه‌ی باستان‌شناسی ایران را درهم کوبید و ادامه‌ی فعالیت را برای همه دشوار کرد. به‌دنبال این اتفاق، تصمیمات دیگری نیز گرفته شد که هر کدام تأثیرات مضاعف ناگواری را بر فعالیت‌های عملی پژوهشگران فرهنگ و تمدن ایران باقی گذاشت.
او تأکید کرد: مسئولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور به جای ساخت خانه‌ای جدید برای باستان‌شناسان، خانه‌ی آن‌ها را که با تصمیم‌های ناشیانه مخروبه‌ای شده است، بازسازی کنند و به آن‌ها تحویل دهند.
وی اظهار کرد: با نگاهی گذرا به وظایف سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور که در اساسنامه‌ی این سازمان درباره‌ی آن‌ها توضیح داده شده، متوجه می‌شویم که بخش بزرگی از وظایف این سازمان در انجام پژوهش، شناسایی، حفاظت، احیا و ثبت آثار فرهنگی و اموری مانند معرفی و آموزش، برعهده‌ی باستان‌شناسان است. این به معنای آن است که تعداد باستان‌شناسان در استخدام آن سازمان، باید متناسب با وظایف قانونی‌شان باشد.
این مدرس دانشگاه با بیان این‌که با بررسی اولیه‌ی تعداد مستخدمان و متصدیان امر در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری می‌توان به این نتیجه رسید که تا چه میزان مناصب مرتبط با این محققان، در اختیار دیگران است، گفت: اکنون باید از مسئولان سازمان میراث فرهنگی کشور پرسید که در سال‌های گذشته چه تعداد باستان‌شناس در آن سازمان استخدام شده‌اند؟ چه مناصب مدیریتی به باستان‌شناسان اختصاص یافته است؟ چند درصد از اعتبارات آن سازمان به فعالیت‌های باستان‌شناسانه تخصیص یافته است؟
این باستان‌شناس ادامه داد: بی‌تردید پاسخ این پرسش‌ها به این نتیجه خواهد رسید که تغییراتی که در ساختار اداری و تشکیلات و اعتبارات دستگاه متولی امر باستان‌شناسی کشور رخ داده، نه‌تنها پاسخگوی آثار منقول و غیرمنقول فرهنگی کشور نبوده و نیست، بلکه در جذب و به‌کارگیری فارغ‌التحصیلان دارای مدارج عالی از دانشگاه‌های داخل و خارج نیز کارآمد نبوده است و در نهایت، دلسردی و رفتن کارشناسان زبده‌ی آن سازمان به دستگاه‌های دیگر را سبب شده است.
او گفت: در شرایط کنونی، احیای زمینه‌ی پژوهش برای متخصصان این رشته فقط با بازسازی تشکیلات و تخصیص اعتبار میسر نمی‌شود، بلکه به عوامل دیگری مانند بهبود روحیه و افزایش انگیزه‌ی شاغلان در این شاخه بستگی دارد.
کریمیان تأکید کرد: تصمیم ایجاد خانه‌ی باستان‌شناسان، مقدم بر هر چیزی، این مفهوم را تداعی می‌کند که باستان‌شناسان ایران محققانی بی‌خانمان‌اند.
انتهای پیام