جلیل گلشن معتقد است: باستان‌شناسان به خانه‌ی باستان‌شناسی نیاز ندارند و مسئولان نخست باید موضوعات را در این حوزه هدفمند کنند.
این باستان‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، تأکید کرد: اکنون در پژوهشکده‌ی باستان‌شناسی هیچ کار پژوهشی انجام نمی‌شود. این پژوهشکده باید در اولویت کاری‌اش به انجام پژوهش بپردازد، چون از حدود سال 1383 تا کنون، موضوع پژوهش هدفمند در این حوزه به حال خود رها شده است. در حال حاضر پژوهش‌ها فقط روی نجات‌بخشی سدها متمرکزند که آن هم یک کار عبث است.
او ادامه داد: این روزها، تقریبا همه‌ی «خانه»ها در حال تعطیل شدن هستند، خانه‌ی سینما یا خانه‌ی هنرمندان یا تعطیل شده‌اند، یا عملکرد خنثایی دارند. عضویت در این خانه‌ها چه تاثیری بر افراد و سیاست‌گذاری‌ها دارد؟
گلشن که در سال 1375 پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی کشور را فعال کرد، با اعتقاد به این‌که دستور ایجاد خانه‌ی باستان‌شناسان در وضعیت کنونی بیشتر یک کلام نغز است، گفت: رییس جدید سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نخست باید اهداف و فعالیت‌هایی را که باید در این خانه انجام شود، تدوین کند، سپس دستور ایجاد این خانه را بدهد؛ چون تا وقتی این خانه شکل بگیرد، امکان دارد رییس سازمان تغییر کند. رییس پیشین سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیز در دوره‌ی مدیریتش، دستور ایجاد سازمان نظام باستان‌شناسی را داد، ولی تغییر کرد و دستورش اجرایی نشد.
وی بیان کرد: اولویت‌های کاری در خانه‌ی باستان‌شناسان ابتدا باید توسط رییس سازمان که این دستور را داده، مشخص شود. کارهایی که در وضعیت کنونی انجام می‌شود، بیشتر کار رسانه‌یی است و به نظر نمی‌رسد برنامه، شناخت و هدفی پشت آن‌ها باشد.
این باستان‌شناس افزود: وقتی پژوهشگاه سازمان را ایجاد کردیم، در تعریف آن گفتیم باید سه پژوهشکده داشته باشد؛ ولی حالا این نهاد از نظر ضوابط و آیین‌نامه پژوهشگاه نیست، چون سه نهادی که باید زیر نظر پژوهشگاه فعالیت کنند، پاره‌پاره شده‌اند. بنابراین، نخست باید آن‌ها را تحت یک مدیریت آورد؛ تا علاوه بر حرف، در عمل نیز پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی و گردشگری را داشته باشیم.
انتهای پیام