يادمان منوچهر نوذري به مناسبت فرا رسيدن نخستين سالگرد درگذشت از سوي برنامه‌ي «هفت شنبه» راديو جوان شب گذشته (16 آذرماه) برگزار شد.
به گزارش سرويس تلويزيون و راديو خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منوچهر اسماعيلي، منوچهر والي‌زاده، زهره شكوفنده، محمود قنبري، حسين عرفاني، فريبا رمضانپور، عليرضا جاويد نيا و افسانه آريا بقا از فعالان و پيشكسوتان دوبله با حضور در استوديو يك راديو كه با عنوان «احمدي‌نژاد» نامگذاري شده است درباره‌ي اين هنرمند فقيد سينما، تئاتر، تلويزيون ، راديو و دوبله سخن گفتند.
منوچهر اسماعيلي - پيشكسوت دوبله- در نخستين سالگرد درگذشت شادروان منوچهر نوذري در حالي كه بغض باعث شده بود كه جملات كوتاهي را در وصف نوذري استفاده كند، اظهار كرد: نوذري، بدون دعوت، تمام قلب‌ها را تسخير كرد، چه كسي است كه دوست نداشته باشد كه همه، دوستش داشته باشند، وجودش آرامش دهد، اسمش تسكين و حضورش امنيت دهد.
وي ادامه داد: نوذري در نبردهاي سهمگين زندگي، دستش در گره‌هاي كور بازنشده‌ي مردم بود، اين كار، يك ارزش است و هر كدام از ما كه خواستيم، اداي اين كار را در آوريم، بيشتر خودمان را رسوا كرديم.
اين دوبلور پيشكسوت افزود: نوذري بالاترين مسكن دردهاي بي‌درمان جامعه بود، او غم و گرفتاري همه را مرتفع مي‌كرد. بعد خود در گوشه‌اي زار زار مي‌گريست، او قلبش را براي همه باز گذاشته بود و دهانه‌ي جيبش را همين طور.
اسماعيلي در پايان اظهار كرد: ما نتوانستيم،آن طور كه شايسته است، از وجود او بهره‌برداري كنيم، اما يك چيز ما را تسكين مي‌دهد و آن، قدرشناسي مردم است.
به گزارش ايسنا، زهره شكوفنده يكي ديگر از شاگردان شادروان نوذري در دوبله بود كه در اين مراسم به ياد استاد خود سخن گفت: زماني كه به دوبله آمدم، آنقدر كوچك بودم كه قدم به ميكروفن نمي‌رسيد، او مرا روي پاي خود مي‌گذاشت تا ديالوگ بگويم.
وي درباره‌ي راز مانايي نوذري اظهار كرد: سالها پيش، مرحوم نوذري به من گفت« مثل خودت باش، وجود خودت را در هر فيلم بگذار»، شايد به خاطر رعايت اين نكته است كه آثارم با استقبال مردم روبه‌رو مي‌شود.
شكوفنده در پايان به ذكر خاطره‌اي پرداخت و اظهار كرد: در فيلم «پدر من» جك لمون بازي مي‌كرد. هنگامي كه خواستم فيلم را دوبله كنم، با نوذري براي صحبت به جاي اين بازيگر دعوت كردم، اين در حالي بود كه مرحوم نوذري تازه جراحي كرده بود، او گفت من نمي‌توانم بيايم، حالم چندان خوب نيست.
به نوذري گفتم لمون، هنر پيشه‌اي است كه هميشه خودتان جاي او صحبت كرده‌ايد، علاوه بر آن، او هم در اين فيلم شرايطي شبيه شما دارد. مرحوم نوذري پذيرفت، روزي كه براي دوبله اين كار آمد گريه كرد.
به گزارش ايسنا، محمود قنبري ـ رييس انجمن گويندگان و از شاگردان مرحوم نوذري ـ گفت:خدا دو موهبت بزرگ به انسان داده است، يكي آن كه از روح خود در او دميده است و ديگري آن كه به او عزت مي‌دهد. اين عزت به سادگي به دست نمي‌آيد، دست آدم‌هاي زيادي را بايد گرفت تا نهايت به عزت رسيد.
وي افزود: شادروان نوذري، واقعا عزت داشت، نه تنها بين همكاران، بلكه بين مردم عزت داشت.
منوچهر والي‌زاده نيز در مراسم نخستين سالگرد درگذشت شادروان منوچهر نوذري گفت: او در عين حال كه استاد من بود، دوست خيلي خوب من نيز بود، هيچ وقت لحظات خوبم با او را فراموش نمي‌كنم.
وي در ادامه اظهار كرد: خاطرات زيادي را با او دارم، چهار سال در تئاتر گلريز با او برنامه اجرا مي‌كردم، از افتخارات من اين بود كه در سردر تئاتر،نامم بعد از مرحوم نوذري نوشته شده بود و اين مساله را يك روز با او در ميان گذاشتم.
به گزارش ايسنا، حسين عرفاني كه علاوه بر دوبله در راديو نيز با مرحوم نوذري همكاري داشت، گفت: به هيچ عنوان فكر نمي‌كنم كه منوچهر عزيز از پيش ما سفر كرده است، يادش بخير،روزهايي را كه تازه به دوبله آمده بودم، روزگاري را با منوچهر نوذري محمود قنبري و منوچهر والي‌زاده همكاري داشتيم.
وي افزود: با شادروان نوذري در استوديو كاسپين كاري مي‌كرديم. او به ما، نه تنها دوبله بلكه شيوه ي زندگي كردن را آموخت و ما را به سمت درست زندگي كردن و مقاوم بودن در برابر سختي‌هاي زندگي هدايت كرد.
عرفاي در پايان اظهار كرد: روزي از واحد دوبلاژ براي دعوت از يكي از پيشكسوتان به منظور تدريس دوبله آمده بودند من به آنان گفتم كه دوبله را در 10 دقيقه مي‌توان تعريف كرد. ولي در اتاقهاي دوبله بايد آن را آموخت.
به گزارش ايسنا، عليرضا جاويدنيا - شاگرد مرحوم نوذري ـ گفت: در سال‌هاي 70 تا 78، به همراه شادروان نوذري "راه شب" را اجرا مي‌كرديم و در اين برنامه گاهي پرپر مي‌زدم كه كفه‌ي ترازوي اجرا را حفظ كنم.
وي به ذكر خاطره‌اي از مرحوم نوذري پرداخت و اظهار كرد: زماني كه مي‌خواستيم "راه شب" را ضبط كنيم، مطالب را مي‌گرفت و تا زمان ضبط به من نمي‌داد تا وادارم كند كه تمام تلاش خود را در حين اجرا به خرج دهم تا بدون تپق. مطالب را درست بخوانم.
فريبا رمضانپور يكي ديگر از شاگردان مرحوم نوذري، درباره‌ي «آقاي خنده‌ي ايران» گفت: مرحوم نوذري هميشه با عبارت «به نام يگانه‌ي عالم» سخن خود را آغاز مي‌كرد. من در 10 سال اخير افتخار شاگردي اين استاد بزرگ را داشتم و خيلي چيزها از او آموختم.
وي در ادامه اظهار كرد: او مرا يك بار "دختر گل من" خطاب كرد. روزي كه مرحوم نوذري اين عبارت را به من گفت، نمي دانم شب توانستم بخوابم يا نه، با ياد آن هميشه ذوق زده مي‌شم ولي اكنون با يادآوري اين گفته دچار حسرت مي‌شوم.
رمضانپور در پايان گفت: او واقعا هم يك استاد بود وهم پدري مهربان زماني كه به دليلي حالم خوب نبود تا به نحوه‌ي ناراحتي‌ام را رفع نمي‌كرد رهايم نمي‌كرد.
افسانه آريا بقا يكي ديگر از شاگردان مرحوم نوذري، آخرين فردي بود كه درباره‌ي اين هنرمند سينما،تئاتر،تلويزيون، راديو و دوبله صحبت كرد. وي گفت:فقط مي‌توانم بگويم كه هميشه در كنار ياد پدرم، ياد اين نازنين هستم، يك سال و نيم در خدمت مرحوم نوذري بودم و از او بسيار آموختم.
وي در ادامه اظهار كرد: بزرگترها را بايد دوست داشته باشيم.چرا كه پدر، مادر و پيشكسوتها ديگر تكرار نمي‌شوند.
انتهاي پيام