حجت‌الاسلام والمسلمین منصوریان دامغانی -استاد حوزه- در گفت‌وگو با ایسنا در تفسیر آیه ۱۲۶ سوره مبارکه توبه «أوَلَا یَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فِی کُلِّ عَامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لَا یَتُوبُونَ وَلَا هُمْ یَذَّکَّرُونَ» اظهار کرد: خداوند در این آیه شریف می‌فرماید «آیا آنها نمیبینند که در هر سال یک یا دو بار آزمایش میشوند؟ باز توبه نمیکنند و متذکر هم نمیشوند!».
وی با بیان اینکه چند نکته در این آیه وجود دارد، ادامه داد: نکته اول اینکه براساس آیات و بیانات معصومین(ع) سنت ابتلاء مربوط به جامعه مومنین و اهل ایمان است، با توجه به حضور منافقین سیاسی و اجتماعی که در جامعه مومنین زندگی می‌کنند آنها هم مورد ابتلاء و امتحان قرار می‌گیرند. تا جایی که براساس این آیه سالی یک یا دو بار به طور خاص مورد ابتلاء قرار می‌گیرند.
این استاد حوزه با اشاره به نکته دوم خاطرنشان کرد: هدف خداوند متعال از ابتلاء اهل نفاق، توبه و بازگشت آن‌هاست. ولی چون نفاق آنها از جنبه فردی و قلبی به جنبه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی رسیده است امکان توبه ندارند. یعنی افراد باید در جامعه مومنین مراقب باشند اگر ظاهر و باطن با هم تفاوت داشت یعنی دچار نفاق شخصی بودند این نفاق روز به روز بدتر می‌شود تا جایی که اگر خداوند هم آنها را مورد ابتلاء قرار دهد تا برگردند این امر اتفاق نمی‌افتد.
حجت‌الاسلام منصوریان دامغانی ابراز کرد: نکته سوم و قابل ذکر در این آیه این است که اگر خداوند متعال برای اهل ایمان ابتلاء ایجاد می‌کند غرض بازگشت و نزدیکی آنها به سوی خداوند است. مونین و جامعه ایمانی اگر در دست‌اندازهای مختلف رندگی فردی، جمعی و اجتماعی قرار بگیرند نباید به موضوع بد نگاه کنند اگرچه در جامعه نسبت به این مساله عوارضی وجود دارد اما این ابتلاء را باید توبه الی الله یعنی اسباب نزدیک شدن و بازگشتن به سمت پروردگار ببینند.
انتهای پیام