دوران قاجار و خاص بودن این دوره از تاریخ ایران، سوژه‌ی نقاشی‌های یک هنرمند شده است.
علی علوی در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، درباره‌ی نمایشگاه «روزهای بی‌تابی» اظهار کرد: شش تابلو در ابعاد بزرگ و با تکنیک میکس‌مدیا (ترکیب مواد) در این نمایشگاه روی دیوار می‌رود. امروزه هنرها آن‌قدر به هم نزدیک شده‌اند که نمی‌توان برای یک اثر، سبک خاصی را متصور شد؛ بالطبع آثار ارائه‌شده در این نمایشگاه هم از این قانون مستثنی نیستند و می‌توان گفت این آثار سبک خاصی ندارند، فقط فضای کلی آثار، نگاهی به گذشته دارد با زاویه‌ای جدید که در آن، نوستالژی عنصر اصلی است.
او با اشاره به این‌که فضای کلی کارها به دوره‌ی قاجار مربوط است، ادامه داد: از سال 1385 که پایان‌نامه‌ی لیسانسم را ارائه کردم، به فضای آن دوره علاقه‌مند شدم و معتقدم از نظر هنری نسبت به دوره‌ی قاجار کم‌لطفی شده است. این درست است که از لحاظ سیاسی، دوران قاجار یکی از منحوس‌ترین دوره‌ها در ایرانی بوده، ولی بسیاری از وجهه‌های دنیای مدرن از آن دوران و با تأسیس دارالفنون شروع شد که به‌حق می‌توان آن را نخستین دانشگاه در تاریخ مدرن ایران دانست.
وی بیان کرد: ورود عناصر مردمی و عامیانه را شاید بتوان یکی از عناصر جدایی‌ناپذیر این دوران دانست. ضمن این‌که در دوره‌ی قاجار ایرانیان سفرهای زیادی به کشورهای اروپایی انجام می‌دادند و از این راه با تمدن غرب که مدام در حال تغییر بود، آشنا شدند، تفاوت‌های فراوان آن را با فرهنگ سنتی ایرانی دریافتند و این تفاوت برای آن‌ها بسیار جذاب بود و همین باعث آشنایی هنرمندان با هنر و تکنیک‌های جدید مانند چاپ و عکاسی در اروپا شد.
این هنرمند همچنین گفت: من سعی کردم با نگاه نو و تازه‌ای به آن دوره بپردازم و نکات جالبی را از دل دوره‌ی قاجار بیرون بکشم. من آدمی هستم که به خاطره و نوستالژی علاقه‌مندم و ترکیب اصلی نقاشی‌هایم نیز بازگشت به خاطراتی بوده که در ذهنم وجود داشته است.
علوی ادامه داد: نام این مجموعه «روزهای بی‌تابی» است، در زندگی همه‌ی ما روزهایی وجود دارد که خاص هستند. روزهایی که تنها باید زمان نامعینی از آن بگذرد تا «خاص» بودنش برای‌مان به اثبات برسد و درست در آن زمان است که نوستالژی به سراغ‌مان می‌آید. من می‌خواستم آن روزها را به تصویر بکشم؛ روزهای شاد (غمگین) و خاطره‌ساز و عموما تکرارنشدنی.
این هنرمند در معرفی نمایشگاهش نوشته است: «همه ما خاطراتی داریم که از به یادآوردنش لذت می‌بریم. خاطراتی که بخش عظیمی از گذشته‌ی ما را تشکیل می‌دهد. خاطراتی گاه بسیار عمومی مانند عزم یک انتخاب و گاه خاطراتی به‌شدت خصوصی که مانندش را همه ما سراغ داریم.
اما نکته مشترک تمام آن‌ها احساس خوشی (غمی) است که بعد از به یاد آوردنش نصیب‌مان می‌شود؛ گویی با بوییدن یک عطر، شنیدن یک موسیقی خاص یا دیدن یک اسم یا رنگ، دستی خارج از گود مکان و زمان بلندمان می‌کند و می‌بردمان درست وسط حادثه ...
اما مواظب باشید زیاد به خاطرات خود نزدیک نشوید، خاطرات بسیار لطیف‌اند و هرچه زمان بیشتری از آن گذشته باشد تردتر.
احتیاط کنید! خاطرات از آنچه شما می‌پندارید شکننده‌ترند و فکر می‌کنم به همین دلیل است که برای من خاطره‌باز، نوستالژی چیز خوبی نیست؛ ولی یک تصویر ... ساخت یک تصویر، شده تمامی زندگی من.»
نمایشگاه «روزهای بی‌تابی» از 9 تا 24 آبان‌ماه از ساعت 15 تا 19 در گالری ماه به نشانی خیابان آفریقا، بلوار گلستان، شماره 26 میزبان علاقه‌مندان به هنر نقاشی است.
انتهای پیام
نظرات