از چارطاقی که پایین بیایی و از درخت چنار رد شوی، یک چشمه را خواهی دید؛ چشمه‌ای که از  دل همان کوهی که چار طاقی روی آن قرار دارد، می‌جوشد.

اگر به تاریخ مراجعه کنی و بخواهی از سرگذشت این چشمه باخبر شوی به اینجا می‌رسی که شخصی به نام اسکندربن فیلقوس، متوجه وجود این چشمه می‌شود. او که علم غیب داشته، زمان عبور از کنار کوه، متوجه آب زیادی می‌شود که در دل این کوه قرار دارد. حجارها را خبر می‌کند و در یک شبانه روز چشمه احداث می‌کنند. از آن زمان به این چشمه، "چشمه اسکندریه" می‌گویند.

اهالی نیاسر معتقدند که آب این چشمه نظرکرده است؛ یک روز که مردمان نیاسر طمع می‌کنند تا برای بیشتر بیرون آمدن آب از چشمه، دریچه چشمه را بزرگتر کنند. آب کاملا خشک می‌شود. خدمت علما می‌رسند، علما می‌گویند باید یک قربانی انجام دهید تا این آب دوباره راه اندازی شود. مردم قربانی را انجام می‌دهند و آب دوباره از چشمه بیرون می‌آید و تاکنون دیگر خشک نشده است. مردمان نیاسر به همین دلیل هر ساله مراسم عید قربان را در کنار این چشمه برگزار می‌کنند. در عید قربان گاوی خریداری می‌شود و تا قبل از اذان ظهر گاو را قربانی می‌کنند و خون قربانی را درون آب می‌ریزند و آب خون را با خود می‌برد. اولین آیینی که این کار را انجام داد، آیین مهرپرستی بود.

اگر مسیر جریان آب را دنبال کنی به جایی خواهی رسید که مسیر عبور آب به سه قسمت تقسیم شده است؛ یک سوم آن آبشار نیاسر را به وجود می‌آورد و دو سوم باقی مانده برای مصارف کشاورزی منطقه بالادست نیاسر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به داخل آب که با دقت نگاه کنی، بازتاب تصویر خودت را می‌بینی و ماهی‌هایی را که در داخل آب هستند. "تو" با ماهی ها فرق داری. تو می‌خواهی تنها باشی اما ماهی نمی‌خواهند. ماهی‌هایی که به ماهی‌های "شب کور" یا "آهک خور" معروفند. ماهی‌هایی که از داخل چشمه بیرون می‌آیند و متعلق به همین آب هستند؛ ماهی‌هایی که اگر از این آب جدا شوند، می‌میرند. اگر مقداری از همین آّب برداشته شود و ماهی درون آن قرار گیرد، باز هم ماهی دوام نخواهد آورد. ماهی"شب کور" یا "آهک خور" حتما باید داخل آّب جاری چشمه باشد و آنجا زندگی کند. ماهی شب کور نمی‌تواند تنها زندگی کند. این ماهی‌ها خوراکی هستند اما مردم نیاسر، این ماهی‌ها را برکت آب می‌دانند و به هیچ عنوان آن را شکار نمی‌کنند.