به گزارش ایسنا، نشست خبری ویژه برنامه‌های نوروزی رادیو نمایش ظهر شنبه ـ ۲۳ اسفند ماه ـ  با حضور محسن سوهانی، مدیر رادیو نمایش و همچنین ایرج نوذری و امین زندگانی در ساختمان روابط عمومی معاونت صدا برگزار شد.

محسن سوهانی، مدیر رادیو نمایش در این نشست با تاکید بر لزوم ایجاد انقلابی جدی در حوزه محتوا و برنامه سازی، در این زمینه گفت: ما در حوزه‌های فنی بسیار پیشرفته‌ایم اما در حوزه برنامه سازی و فرهنگ لازم است تا فرهنگ اصیلمان را با ابزرا نوظ هور تطبیق دهیم. بنده سکان یکی از ارزشمندترین حوزه‌های صداوسیما را بر عهده گرفتم. تعداد زیادی از هنرمندان شاخص مملکت اینجا کار می‌کنند. این گنجینه‌ها را باید به روز کنیم و ما در همین راستا برنامه‌هایی را طراحی کرده‌ایم.

او درباره برنامه‌های نوروزی رادیو نمایش توضیح داد: ما از امشب سریال «چه کسی از آخوندها می‌ترسد» را داریم. نقدی به ما مدیران صداوسیما وارد است و آن اینکه یکسری تابوها داریم که درست نیست. نگاه رهبر فرزانه و حکیم انقلاب هم همینطور است. در صحبت‌های ایشان که از شبکه یک پخش شد نگاه والای ایشان به فرهنگ و هنر را دیدیم. فیلمنامه این نمایش را در سال ۸۹ پیرو شرایطی که در کشور ایجاد شد نوشتم که پاسخی به فیلمی در هالیوود است. در این نمایش فریدون محرابی، صفا آقاجانی و جواد پیشگر بازی کرده‌اند.

سوهانی با بیان اینکه جای خالی کارهای استراتژیک و طنز به معنای واقعی کلمه دیده می شود، تایکد کرد: می‌خواهیم رادیو نمایش را یک رسانه به روز کنیم.

صندلی داغ در رادیو

سوهانی درباره همکاری با ایرج نوذری برای تولید برنامه رادیویی‌ صندلی داغ، گفت: دیروز در اینستاگرام بخشی از صحبت‌های مرحوم منوچهر نوذری را می‌دیدم؛ نبوغ و استعداد هنری ژنتیکی است. آقای ایرج نوذری واقعا فرزند خلفی هستند و باعث افتخار ماست که برنامه چالشی «صندلی داغ» را با حضور ایشان داریم. در این برنامه که از اول فروردین ماه هر روز ساعت ۵ عصر پخش می‌شود، چهره‌های هنری مقابل آقای ایرج نوذری نشسته اند و گفت‌وگوهای جذابی شکل گرفته که در ایام نوروز پخش می‌شود. این برنامه بعد از نوروز هم ادامه خواهد داشت.

«شب آرام» رادیو با امین زندگانی

مدیر رادیو نمایش درباره برنامه امین زندگانی نیز توضیح داد: امین زندگانی شخصی متواضع و بسیار باسواد است. ایشان برنامه «شب آرام» را از اول نوروز هر روز ساعت ۲۳ اجرا می‌کند. این برنامه گشت و گذاری در فرهنگ و هنر ادبیات است که مخاطبان می‌توانند همراه شوند و لذت ببرند.

تولید نمایش رادیویی اینتراکتیو

مدیر رادیو نمایش در ادامه با اشاره به کلیپ ساسی مانکن و واکنش هایی که نسبت به آن انجام شد، تصریح کرد: الان دوره‌ای نیست که صورت مساله را پاک کنیم. باید بتوانیم در این رقابت تنگاتنگ به روز باشیم و حرف نو بزنیم. یکی از کارهایی که برای اولین بار انجام دادیم، یک نمایش رادیویی اینتراکتیو راه انداختیم. حوزه اینتراکتیو و تعاملی را در تئاتر و سینما داشتیم اما در رادیو برای اولین بار است که این اتفاق می‌افتد. در عصر حاضر باید جنبه‌های تعاملی را رعایت کرد. ما بررسی کردیم که چطور در نمایش رادیویی این تعامل را داشته باشیم. اسم این نمایش «تخت تورنا» است.

سوهانی تصریح کرد: یک انتقاد جدی من به همکارانم این است که ما باید از تقلید دوری کنیم. ما در رسانه و هنر به جای آفرینش تقلید کردیم. تورنا بازی قدیمی ایرانی است. در هر قسمت یک مهمان از چهره‌های محبوب داریم که وارد یک نمایش می‌شود که در دوران پهلوی اول می‌گذرد. قصه معمایی است و در ادامه، ما پایان نمایش را بر عهده مخاطب می‌گذاریم که می‌تواند از طریق درگاه‌های ارتباطی حدس بزند و برنده جایزه شود. ما طبق چیزی که بیشترین رای را آورده است پایان را رقم می‌زنیم.

او همچنین از تولید و پخش نمایش «مضحکه‌های اهل طرب» با فضایی آیینی نوروزی خبر داد که فضای بانشاط را برای ایام نوروز ایجاد می کند.

این مدیر رادیو افزود: سعی می‌کنیم کنداکتوری چند سونگر داشته باشیم و سلیقه‌های مختلف را پوشش دهیم. ما نگاهمان به کنداکتور یک پازل یا جعبه مدادرنگی متشکل از رنگ‌های مختلف است. ما بعضا از کارهای جهانی یا ادبیات خودمان غافل شدیم. یکی از کارهای ما احیای دفتر ادبیات نمایشی بود. سعی می‌کنیم در ژانرهای مختلف پلی میان پیشکسوتان و جوانان ایجاد کنیم. ما می‌خواهیم به روز باشیم. این مزیت رقابتی ما نسبت به موضوعات تلویزیونی است که می توانیم با هنرمندان درجه یک و توانمند برنامه‌هایمان را بسازیم. من با سیاهنمایی مخالفم. هنر باید جنبه تعالی بخش داشته باشد. بخش عمده‌ای از کار ما اقتباس از ادبیات ایران و جهان است. گاهی یک پیله خودسانسوری میان ما مدیران رسانه بوده است اما سعی می‌کنیم نگاهمان از این جنس نباشد.

ایرج نوذری: در ۵۸ سالگی انگار دوباره متولد شدم

به گزارش ایسنا، ایرج نوذری با ابراز خوشحالی از حضور جوانان بادانش و باسواد در رسانه، درباره علت حضورش در رادیو گفت: پدران ما در رادیو بوده‌اند و خون انسان را می‌کشد. پدر آقای زندگانی، مرحوم سیاوش زندگانی نوازنده‌ای ماهر و انسانی باصفا و خوب بود. من وقتی در خیابان راه می‌روم روزی ۵۰۰ تا خدابیامرزی دریافت می‌کنم. می‌گویند خدابیامرزی گناهان را از بین می‌برد هر چند تا جایی که یادم است پدرم گناهی نمی‌کرد. حضور پدرانمان در رادیو یکی از دلایلش است. اما من بعد از برنامه‌ای که برای «صندلی داغ» ضبط کردیم، بغض کردم. من از زمان‌های خیلی قبلتر به میدان ارگ می‌آمدم تا اینکه الان جوان‌ها آمدند سراغمان. فکر می کردیم مرده‌ایم اما این‌ها ثابت کردند هنوز نفسی می‌رود و می‌آید.

این بازیگر در توضیح برنامه رادیویی‌اش گفت: در «صندلی داغ» تا جایی که توهینی به کسی نباشد راحت تر صحبت می‌کنیم. من صداپیشه هستم و در کارهای تصویری هم صدابردارها همیشه از من تشکر می‌کنند به خاطر توجهی که به صدا دارم. در جشنواره‌های دنیا وقتی می‌خواهند جایزه صدا دهند چند جور صدا را پخش می‌کنند یک بار صدا خالی یک بار تصویر خالی و یک بار با هم.

او افزود: یکی از کارهای دوستان در رادیو این است که سطح رادیو را از نظر اقتصادی بالا ببرند. ما بدون چشم داشت می‌آییم عشقمان است اما هر کسی این کار را نمی‌کند؛ بنابراین اگر شرایط اقتصادی رادیو بهتر شود به قول جوانان می‌ترکاند و شکل دیگری می‌شود. امیدوارم مخاطبان با انرژی که از ما به یاد پدر می گیرند با برنامه ارتباط برقرار کنند.

نوذری گفت: در کار هنری یک دست صدا ندارد. بنده شخصا وقتی یک فیلم سینمایی را عهده دار می‌شوم آن کار بچه من می‌شود. «صندلی داغ» هم بچه من است اگر لازم باشد من استودیو را هم جارو می‌زنم و مرتب می‌کنم چه اشکالی دارد کار برای ماست. ما با هم رابطه خوبی داریم. بعد از استاد منوچهر نوذری وقتی ایرج نوذری می‌آید باید در سطح آن برنامه باشد و سعی کنیم بهترش کنیم.

نوذری درباره مهمانان «صندلی داغ» توضیح داد: هر کسی که مطرح شده است می‌تواند به «صندلی داغ» بیاید. این برنامه نوعی محاکمه است. ما تعدادی سوالات مردمی داریم و تعدادی سوال هم بنده می‌پرسم. سوالات این برنامه خصوصی تر است اما پاسخ سوالات را می‌سپاریم به خود مهمان برنامه که تا حدی که دلش می‌خواهد جواب دهد. این برنامه برای شرکت کننده و برای مردم است. می‌خواهیم مهمان را از زبان خودش بشناسند. از گویندگان و بازیگران رادیو، ورزشکاران و سیاستمداران هم مهمان داریم.

او درباره تفاوت رادیو، تلویزیون و سینما، با تاکید بر اینکه هر کدام به موقع خوب هستند، گفت: در عالم هنر هیچ چیز فدای چیز دیگری نمی‌شود. برای بعضی از دوستان و همکاران اشتباهی جا افتاده که کسی که در تلویزیون هست نباید در سینما باشد و کسی که در رادیو است نباید در تئاتر باشد اصلا همچین چیزی نیست. برخی دوستان در تلویزیون معروف می‌شوند و بعد تلویزیون را تحویل نمی‌گیرند. یادشان رفته است از اینجا آمده‌اند. اگر دوست نداری کار کنی بحث دیگری است اما اینکه ملاک قرار دهی که دیگر اصلا نباید برگردی کاملا در اشتباه هستی. هیچکدام فدای آن یکی نمی‌شود. تئاتر، رادیو، تلویزیون و سینما هر کدام ارزش خودش را دارد. رادیو و تئاتر نسبت به دیگر هنرها مظلوم هستند و بیشتر از نظر اقتصادی مظلوم هستند. برای یک تئاتر یک سال تمرین میکنی و یک ماه با چندر غاز اجرا می‌کنی. این باب شده که بهترین سینماست اما هر کدام ارزش خودشان را دارند. در سراسر دنیا بازیگران به موقع هر کدام را قبول می‌کنند. ببینید در جهان چه کسانی این کار را کردند؛ در هند خانواده راج کاپور پدر و اجداد همه تئاتر داشتند و بعد به سینما آمده‌اند. رکس هریسون و ریچارد هریس هم همینطور، همه تئاتری بودند و بعد آمدند تبلیغ هم کار کردند. تبلیغ هم به موقع اش تبلیغ است، اما باید کار را بشناسی؛ هنوز تبلیغات و بیلبورد را برای دوستان جا نینداخته‌اند و حتی بعضی تلفظش را هم اشتباه می‌گویند. ما باید خودمان را به روز کنیم و بعد قضاوت کنیم.

امین زندگانی: کارم در رادیو دلی است

امین زندگانی نیز عنوان کرد: سال ۱۴۰۰ عدد قشنگی دارد. هم در مجموع اعداد به عدد قشنگی می‌رسیم و هم فرمِ خودِ عدد زیبا است. با تمام مشکلاتی که در سال ۹۹ داشتیم اما سال جدید نویدبخش اتفاقات جدید و خوبی است. خوشحالم که بعد از سال‌ها به رادیو برگشتم. کسوت خاصی در رادیو ندارم اما در نمایشی رادیویی حضور داشتم. همه عزیزانی که در این هنر عمیق و با اصالت حضور داشتند، دینی به گردن ما دارند و ما باید این امانت را به نسل بعدی انتقال دهیم. رادیو همیشه صمیمیت ایجاد کرده است. خوشحالم که در دوره آقای دکتر سوهانی به رادیو آمدم که رویکردی زیبا، درخشان و نویی را دارند. با احترام به تمام مدیران قبلی اما ۱۴۰۰ نوید تفاوت‌هایی را می‌دهد و زمان تعامل با افکاری متفاوت است ولی در حوزه خانواده‌ای که به وسعت ایران و خارج از مرزهای جغرافیایی هم هست.

امین زندگانی در ادامه این نشست با تایید صحبت‌های ایرج نوذری درباره تاثیر حضور پدرانشان در رادیو و احساس تعلق به این رسانه، درباره همکاری با رادیو گفت: احساس کردم که دارم یک کار فرهنگی ۱۰۰ درصدی انجام می‌دهم که بیشتر کاری دلی است و خودم پخته می‌شوم. این برای من خیلی جذاب است و در رادیو این اتفاق می‌افتد. در زمان ما می‌گفتند شما چشم سبزها سینما را قبضه کرده‌اید در صورتی که من هر چند سال کار سینمایی داشتم و همه چشم قهوه‌ای ها و چشم مشکی‌ها در سینما بودند، اما در رادیو اگر چیزی برای ارائه و باور قلبی نداشته باشی نمی‌توانی مخاطب را پای برنامه نگه داری. این چالش برای هر هنرمندی لازم است، مثل یک دوره خودشناسی می‌ماند که ببینی این سال‌ها چه انداختی و چه برای ارائه داری و اگر که این قلک خالی باشد باید خیلی به این فکر کنی که چطور پُرش کنی.

زندگانی درباره برنامه رادیویی «شب‌ آرام» توضیح داد: ما طرحی داشتیم که در برنامه‌ای صحبت کنیم و ببینیم در بحث فرهنگ عامه، ارتباطات و مسایل عاطفی مان چه اتفاقی برای ما افتاده و در برنامه‌ای گفت‌وگو محور با مهمانی که از جنس مردم است، صحبت کنیم. انگار برشی صوتی از زندگی یک آدم از ۲۳ تا ۲۴ شب است. در بستر «شب‌آرام» می‌خواهیم بدانیم چه حالی داریم و برایش راه حلی هم پیدا کنیم. اولویت موضوعات به روز است. موضوعاتی که افراد در تمام لحظه‌های زندگی، از صبح تا لحظه‌ای که می‌خوابند با آن دست به گریبان هستند و در قالبی صمیمانه و دوستانه برگزار می‌شود.

او در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه کدام یک از دو حوزه اجرا یا بازیگری برایش جذاب تر است و چرا اجرا در رادیو را پذیرفته؟ توضیح داد: من اهل رقابت نیستم بلکه با خودم رقابت می‌کنم. هیچوقت هیچ هنرمندی نمی‌تواند جای هنرمند دیگری را بگیرد الان که من در رادیو هستم جای هیچ بزرگواری را نخواهم گرفت. هیچ وقت هم عجله‌ای برای تولید کار ندارم و فکر می‌کنم هر کداممان از وقتی متولد می شویم سبد کار مشخصی داریم که می‌توانیم با انتخاب هایمان جلو بیندازیم یا صبر کنیم در زمان خودش اتفاق بیفتد. عرصه اجرا و بازیگری یا گویندگی در رادیو برای من تفاوتی ندارد و جایی که احساس کنم کاری می‌کنم که به خودم نزدیک هستم و از خودم دور نمی‌شوم حضور دارم. خداوند همیشه انسان را در معرض آزمایش قرار می‌دهد، آزمایش اقتصادی هم یکی از آن‌هاست؛ من در این سال‌ها تلاشم این بوده که هیچوقت بحث اقتصاد من را به مسیری نکشاند.

این مجری و بازیگر افزود: در دهه‌ای که وارد این حوزه شدیم، حرکت ما از سمت تئاتر به سمت تلویزیون و سینما یک سیر سنتی بود. همه این عزیزان در رادیو هم امتحان پس دادند. رادیو بخشی جدا از وجود بچه‌های تئاتر نخواهد بود و من خوشحال می‌شوم که این همکاری تداوم داشته باشد. ممکن است در مقطعی به دلیل درگیری ها مقداری فاصله بیفتد. من خودم در این سال اگر به عنوان مجری در رادیو حضور نداشتم به عنوان مهمان برنامه‌های رادیویی حضور داشتم و همیشه رادیو حرف اول را زده است. در رابطه با برنامه‌های تلویزیون اکثرا پاسخم منفی است، زیرا تماشاگر زیاد مرا دیده اما رادیو مقوله‌اش فرق می‌کند و آدم احساس می‌کند به رادیو تعلق دارد و رادیو هم به آدم تعلق دارد.

زندگانی در پایان با ارائه پیشنهادی به مدیران رسانه‌ای عنوان کرد: مدیر خوب عین در و گوهری است که دیگران می‌خواهند ببرند. ان شاءالله ما بتوانیم در عرصه مدیریت فرهنگی به یک تقویم برسیم. این تقویم می‌تواند خیلی راهگشا باشد. وقتی عزیزی با هزار دست انداز و مشکل یکسری رنگ‌های جدید و خوش رنگی را برای رسانه ترسیم می‌کند مدیر بعدی دوباره می‌خواهد به نقطه آغاز برمی‌گردد و از اول شروع کند. می‌توان مدیران بعدی را مقید کرد که به این تقویم احترام بگذارد و مدام مسیر از اول و نقطه صفر شکل نگیرد و از جایی که بستر شکل گرفته به جلو برود.

انتهای پیام