از دفتر خبرگزاری ایسنا واقع در میدان آزادی مشهد حرکت کردیم. میدان امام حسین(ع)  را پشت سر گذاشتیم در نهایت به بلوار رسالت رسیدیم و رسالت را تا کوچه شماره ۱۳۶ آن ادامه دادیم. برای ما تنها عددِ کوچه‌ها تغییر می‌کرد، اما بر اساس تقسیمات کشوری در گذر از همین چند کوچه، از چند روستا گذشته‌ایم؛ کلاته ملاعلی، دهرود، گرجی سفلی و همت آباد.

داخل رسالت ۱۳۶ رفتیم که به همت آباد معروف شده است، اما در واقع نامش گرجی سفلی است و همت آباد، روستایی در سمت دیگر خیابان است؛ این را اهالی و یک کارشناس بنگاه املاک به ما گفت. ورودی کوچه باریک بود و هرچه مسیر را ادامه می‌دادیم عرض خیابان بیشتر می‌شد.

فرغون‌ها و موتورسیکلت‌هایی را می‌دیدیم که با دبه‌های خالی آب به سویی می‌روند. چه تصویر غریبی بود برای ما. چسبیده به مشهد جایی وجود دارد که مردم حتی آب شرب ندارند؟ هر چه به انتهای کوچه نزدیکتر می‌شدیم تعداد افرادی که دبه‌های خالی آب همراهشان بود بیشتر می‌شد. بعضا افرادی را هم می‌دیدیم با پای پیاده و بدون وسیله نقلیه که دبه‌ها را روی سرشان گذاشته یا دستشان گرفته بودند.

مقصد مردم، مسجد محله بود که در انتهای کوچه واقع شده و به‌واسطه دستگاه تصفیه آبی که در سال‌های گذشته توسط یک خیّر نصب شده بود، آب تصفیه شده به مردم می‌داد؛ دبه‌ای ۵۰۰ تومان.

توقف کردیم و به گفت‌وگو با مردمی که در صف آب ایستاده بودند نشستیم. نیاز به هیچ صحبت اضافه‌ای از سمت ما نبود. پس از معرفی خودمان، داغِ دلِ مردمی که از آب شرب مناسب محروم بودند تازه شد و گلایه‌هایشان را مطرح کردند. آقای جوانی گفت: از زمانی‌که یادم می‌آید وضع ما همین بود. پیرمردی عنوان کرد : ۳۰ سال است که آب نداریم و ادامه داد: این آب تصفیه شده‌ مسجد هم دو، سه سال است که فراهم شده؛ مگر آب شور، شیرین می‌شود؟ به مسئولین بگویید به داد ما برسند. چندین نفر را می‌شناسم که سنگ کلیه گرفته‌اند.

همسرم ۱۵ روز آب شور خورد و فوت کرد

گویا شیرهای داخل خانه و لوله‌کشی منطقه، آب دارد اما چون طعم و کیفیت مناسبی ندارد، قابل خوردن نیست. یکی دیگر از اهالی می‌گوید: در یک قدمی بارگاه حضرت رضا(ع) هستیم، آب ما باید این چنین باشد و آب شور بخوریم؟ اینجا همه قشر کارگر هستیم. حواسم نبود، همسر من ۱۵ روز از آب شور خورد، چون کلیه‌هایش ضعیف بود ظرف یک هفته فوت شد. اصلا به این منطقه نمی‌رسند، اینجا را رها کرده‌اند.

خانمی که خانواده پنج نفره و دو دبه آب در دست دارد، بیان کرد: این دو دبه آب چه مدت جوابگوی نیازمان است؟ ظرف‌ها را که می‌شوریم پر از لکه می‌شود. اصلا این آب بو می‌دهد. این آبگرمکن‌ها که سوراخ می‌شود، علتش چیزی به‌جز کیفیت این آب است؟

کارگران  موقع بازگشت به خانه چند دبه آب  می‌آورند

حسین عنوان کرد: صبح تا شب باید سر کار برویم و زمانی هم که خانه می‌آییم باید به صف آب برویم. بعد از نماز مغرب و عشاء هم مسجد را می‌بندند. هر کس وسیله دارد از شهر (مشهد) آب می‌خرد و کارگران هم موقع بازگشت به خانه چند دبه آب با خودشان می‌آورند.

سینا که تاکسی کرایه کرده تا دبه‌های بیشتری را برای آب کردن بیاورد، گفت: اینجا دبه‌ای ۵۰۰ است، اگر بخواهیم آب از دهرود بیاوریم، آنجا گران‌تر می‌دهند. هزینه کرایه تاکسی هم که هست. تازه در زمان‌های شلوغی، سر صف‌ها دعوا هم می‌شود.

 چرا شهرک مهرگان که بعد از ما است آب شیرین دارد و ما نداریم

خانمی میانسال که دبه آب را روی شانه‌اش گذاشته و در حال خروج از مسجد است، می‌گوید: شوهرهایمان سر کار هستند. این یک دبه آب به کجای من وبچه‌هایم می‌رسد. الان اینجا خلوت است. خیلی وقت‌ها اصلا آب نمی‌رسد. چرا شهرک مهرگان که بعد از ما است آب شیرین دارد و ما نداریم.

گلایه‌های اهالی فقط به آب مربوط نمی‌شود. آنها از جدول‌کشی‌های کوچه‌هایشان که به گفته خودشان مانند خندق است تا زباله‌هایی که هر چند روز یک‌بار جمع‌آوری می‌شوند و از اهالی روستا پول هم می‌گیرند، شاکی هستند.

از مسجد بیرون آمدیم تا به کوچه‌های محله برویم. جوانی بیست و اندی ساله که دو سال است برای زندگی به اینجا آمده، چهار دبه آب را داخل فرغون گذاشته و به سمت مسجد می‌آید. می‌گوید: هر ۱۰-۱۵ روز به مسجد می‌آیم و این چهار دبه برایمان کافی‌ست.

 ۳۰ سال است دکتر پوست می‌روم/همه مشکل سنگ کلیه دارند

سراغ یکی از مغازه‌دارهای محله رفتیم. او عنوان کرد: آب اینجا خیلی وضعش خراب است، از نظر پوستی آنقدر بد است که من ۳۰ سال است دکتر پوست می‌روم. از سال ۵۴ ساکن اینجا هستم. دکتر می‌گوید خانه‌ات را عوض کن، من عوض کنم، دیگران چه کنند؟ پنج تا عروس و داماد در اینجا دارم، آنها چه کنند؟ هر خانه‌ای بودجه‌اش رسیده، دستگاه تصفیه خریده‌. بچه‌ها به حمام می‌روند و بهترین شامپو را مصرف می‌کنند اما مدام سرهایشان شوره دارد. همه مشکل سنگ کلیه دارند. چندسال پیش اینجا را آسفالت کردند اما ما حاضریم در گل‌ولای زندگی کنیم ولی آب خوب داشته باشیم. کسی دلسوز ما نیست.

همانطور که در کوچه‌ها قدم می‌زدیم، خانمی را در حال شستن حیاط خانه‌اش دیدیم درباره آب که می‌پرسیدیم، گفت: این آب فقط به درد همین زمین شستن می‌خورد. وگرنه برای شرب که آب را خریداری می‌کنیم.

 زندگی ما زندگیِ آدمیزاد نیست

تعدادی از خانم‌های محله دور هم در پیاده‌رو نشسته بودند. آنها هم دل پُری از وضع آب داشتند، یکی از آنها عنوان کرد: این آب حتی برای شستن آدم هم خوب نیست و اصلا قابل استفاده نیست. وسط شهر مشهد باید آب شور استفاده کنیم؟ کتری‌هایمان را ببینید چقدر گچ بسته‌اند. ۳۰ ساله ما اینجا هستیم، هی می‌گویند آب را درست می‌کنیم و نمی‌کنند.یکی از آنها اصرار کرد که داخل منزل برویم و وضع شیشه‌های خانه و ظروف‌شان را ببینیم. شیشه‌های در و پنجره‌ خانه‌اش  پر از لک بود. استکان‌هایشان هم چنین وضعی داشت. این خانم می‌گفت که «زندگی ما زندگیِ آدمیزاد نیست. آشغال‌هایمان را هم پول می‌گیرند تا جمع کنند».

پیرمردی را هم دیدیم که سن بالایی داشت. جلوی خانه‌اش روی دو دبه آب نشسته و منتظر بود. او ۲۵ سال است که ساکن اینجاست. هفته‌ای دو روز به مسجد می‌رود تا آب بیاورد.

با این آب شور باید این همه پول قبض بدهیم؟

چند نفر جلو آمدند و درباره قبض‌های آب‌شان معترض بودند. گویا قبض آب با مبالغ بالا برایشان صادر شده است. مجتبی در این باره گفت: ۱۰۰ هزار تومان، ۸۰ هزار تومان و ... برایم قبض آمده. قبض ۸۰ هزارتومانی را به اداره آب بردم، گفت که شما ۲۰۰۰ تومان بدهید. دفعه دیگر قبض ۱۰۰ هزار تومانی را بردم، گفت شما ۵۰۰۰ تومان بدهید. این قبض آب را چه کسی صادر می‌کند؟ با این آب شور باید این همه پول قبض بدهیم؟ حداقل کاش آب شیرین و قابل خوردن بود. این آب را که می‌خوریم حالمان بد می‌شود و مریض می‌شویم. گاهی آخرشب‌ها برایمان مهمان می‌آید و مجبوریم از همین آب لوله‌ها استفاده کنیم.

برخی اهالی رفتند و قبض‌های آب‌شان را آوردند. قبض‌هایی با مبالغ ۱۱۸، ۳۱۳ و ۴۷۵ هزار تومان. اعتراض داشتند که اصلا حتی برای قرائت کنتور هم کسی نیامده، چطور چنین قبض‌هایی صادر شده است.

در کوچه‌ها که می‌گشتیم و با اهالی گفت‌وگو می‌کردیم، متوجه گذرِ تعداد کوچه‌ها نشدیم و همانطور که با افراد صحبت می‌کردیم، به رسالت ۱۳۰ رسیدیم. مسجد دیگری هم در این کوچه قرار داشت که دستگاه تصفیه آبی توسط یک خیّر در آن قرارداده شده بود. با احتساب آن مسجد، کلا دو مسجد هستند که آب شرب این منطقه را تامین می‌کنند. این مسجد به طور رایگان آب را در اختیار مردم می‌گذارد اما بنا به گفته اهالی، کیفیت آب شرب پایین‌تری دارد.

یکی از مغازه‌داران این محله گفت: کسانی هم که دستگاه تصفیه دارند، هر یکی، دو ماه باید فیلترهای دستگاهشان را عوض کنند. آب مسجد هم کفاف اهالی اینجا را نمی‌دهد. قبض آب قبلا برایمان کم می‌آمد اما الان می‌گویند چون قیمت شهری شده و دیگر روستایی نیست زیاد می‌آید. دهرود هم وضعیت آبش مطلوب نیست. از شدت گچ و نمک، پوشال‌های کولرهایمان حتی یک سال هم کار نمی‌کند.

انتهای کوچه، آسفالت تمام شده و خاکی شروع می‌شود. خانه‌هایی در حال ساخت است که اعتراض‌ صاحبان‌شان در کنار موضوع آب، نداشتنِ امتیاز و لوله‌کشی گاز هم بود و با کپسول زندگی می‌کردند.

سنگینی آب اینجا حدود ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ است

یکی از اهالی، از اعضاء قدیمیِ شورای روستای گرجی سفلی است که تا سال ۹۶ عضو شورا بوده، او گفت: اینجا یک شورای پنج نفره دارد و زیر نظر دهیاری اداره می‌شود و ادامه داد: جمعیت گرجی سفلی بیش از ۲۰ هزار نفر است. اگر بخواهیم روستاهای اطراف را هم در نظر بگیریم یک بلوک جمعیتی بسیار زیاد را شامل می‌شود. سنگینی آب اینجا را در یک زمانی اندازه گرفتند و حدود ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ بود. ما چندین بار از اینجا تا حرم امام رضا(ع) را اندازه گرفتیم، تنها ۱۱ کیلومتر فاصله بود. ببینید الان در جلسات مختلف استانی و کشوری برای سال دیگر شهرها تصمیم‌گیری می‌کنند که براساس رشد جمعیت چه نیازهایی وجود خواهد داشت ولی اینجا چون روستایی است، همه می‌گویند اینجا روستا است و با شاخص روستایی بررسی می‌شود درصورتی که اینجا چسبیده به مشهد و حاشیه شهر مشهد است و حتی علاوه‌بر رشد معمول جمعیتش، مهاجرپذیر است و بسیاری از افراد قشر ضعیف که به مشهد می‌آیند، در این مناطق ساکن می‌شوند.

اطلاعی نداریم که چرا در گذشته مشکلات روستاهای دهرود، همت‌آباد و گرجی سفلی برطرف نشده است

سید حسن آقایی، معاون بهره‌برداری شرکت آب و فاضلاب مشهد در گفت‌وگو با ایسنا در پاسخ به این سوال که چرا مناطق قبل و بعد از این روستاها آب شرب مناسب دارند، اما اینجا آب شرب مطلوبی ندارد، گفت: شرکت آب و فاضلاب روستایی و شهری امسال در هم ادغام شدند و اطلاعی نداریم که چرا در گذشته مشکلات روستاهای دهرود، همت‌آباد، گرجی سفلی و ... توسط همکاران بخش روستایی برطرف نشده است.

وی افزود: اما ما از ابتداء امسال که این حوزه را برعهده گرفتیم بجای امروز و فردا کردن، بلافاصله ورود و عملیات مرتبط با این روستاها را آغاز کردیم، تلاش می‌کنیم و قول هم داده‌ایم که تا قبل از پایان سال جاری مشکلات این منطقه را برطرف نماییم. این روستاها دقیقا چسبیده به شهر مشهد اند.

آب مشکل میکروبی ندارد و دارای آلودگی نیست

آقایی ضمن بیان این مطلب که ایراد آب این مناطق مربوط به چندین سال است، اظهار کرد: آب به هیچ عنوان مشکل میکروبی ندارد و دارای آلودگی نیست. اهالی اعتراضی دارند مبنی بر این که آب لب‌شور است و طمع مناسبی ندارد، که در ۶ماهه دوم سال جاری و حتما تا پیش از اتمام سال، ایرادات آب را به طور کامل رفع می‌کنیم تا آب مطلوب در اختیار اهالی قرار بگیرد.

آقایی درباره چگونگی خط انتقال آب به گرجی سفلی گفت: برای رفع مشکل آب این روستاها باید آب را از مخزن‌مان در میدان قائم که حدود ۱۶ کیلومتر فاصله دارد انتقال دهیم که بسیار پر هزینه است و در برخی مناطق هم گره‌های ترافیکی سنگین و تعارض با سایر تاسیسات شهری وجود دارد. فقط هزینه هر متر لوله آب ۲۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است، حالا در نظر بگیرید که برای انتقال آب علاوه‌بر هزینه لوله، آسفالت شکافی، حفاری و سایر موارد وجود دارد.

معاون بهره‌برداری شرکت آب و فاضلاب مشهد درباره گلایه‌های مردم پیرامون هزینه قبض‌های آب عنوان کرد: در ابتداء شیوع کرونا، به دلیل جلوگیری از خطر انتقال ویروس هم برای مردم و هم پرسنل شرکت، قرائت کنتورهای آب را انجام ندادیم و مصرف مشابه را تخصیص دادیم. وزارت هم عنوان کرد که این دو دوره توسط مردم پرداخت نشود و این بدهی روی هم جمع شد.

چرا مبلغ قبض‌های آب زیاد است؟ 

آقایی افزود: بنابراین این قبض‌های مبلغ بالا هم ممکن است به دلیل بدهی‌های انباشت شده باشد و هم این‌که ترکیدگی در تاسیسات آبی منزل وجود داشته باشد. حتی برخی مواقع ترکیدگی هم وجود ندارد ولی کولر بالای پشت‌بام بدون این‌که افراد متوجه شوند آب را هدر می‌دهد و آب از طریق ناودان وارد چاه می‌شود و افراد متوجه این هدررفت آب نمی‌شوند، که به تنهایی چند برابر ترکیدگی می‌تواند مصرف را افزایش دهد. اما به هر صورت، هر مورد اعتراضی که وجود داشته باشد، تست کنتور مشترکین را انجام می‌دهیم و پرسنل حوزه امور مشترکین هم موظفند با مراجعه کنندگان همکاری کامل را انجام و ضمن ارائه راهنمایی‌های لازم، پیگیری مشکلات، تست کنتور منازل و ... را انجام دهد. وظیفه خود می‌دانیم که مسائل را برای مردم شفاف کنیم و اگر هم اشتباهی کرده باشیم از مردم عذرخواهی کرده و هزینه دریافت شده را بازگردانیم.

انتهای پیام