رضا نوری شادمهانی در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: منبرهای چوبی از مهم ترین آثار دوران اسلامی در ایران هستند که خلاقیت ها، نوآوری ها و زیبایی های هنر کار با چوب در  ساخت آنها دیده می شود.

وی افزود: منبر چوبی حسینه حضرت ابوالفضل علیه السلام منطقه شهید مطهری نوش آباد، که به شماره ۱۶۰۶ به ثبت رسیده، یکی از منبرهای چوبی قدیمی و نفیسی است که می توان تاریخ آن را به دوره صفویه نسبت داد.

رییس پایگاه میراث فرهنگی نوش آباد تصریح کرد: این منبر به ارتفاع ۲۷۰ سانتی متر بوده که از هفت پله و یک نشستنگاه تشکیل شده است. تکنیک‌ به کار رفته در ساخت آن شامل گره‌چینی، منبت کاری و مشبک همراه با تزیینات هندسی و کتیبه به خط ثلث است. اصل تقارن، بارزترین ویژگی هندسی این منبر است که به‌ شکل مطلوب رعایت شده است.

نوری شادمهانی تاکید کرد: سازندۀ منبر، با آگاهی از خاصیت چوب‌ها، قطعات متعدد را به‌ صورت گره‌چینی و کنده‌کاری به هم متصل ساخته و به این شیوه، علاوه بر ایجاد زیبایی، از نفوذ و انتقال رطوبت و گرما میان قطعات جلوگیری کرده و به طرز موثری باعث دوام و پایداری منبر در مقابل عوامل مخرب محیطی شده است.

وی گفت: در رأس دو تیرک عمودی جلو منبر، مقرنس‌های چوبی ظریفی به چشم می‌خورد و بر بدنه آخرین پله منبر، نام واقف آن چنین آمده است "وقف نمود این منبر را... مرحوم محمد قاسم نوش‌آبادی" اما نام سازنده اثر و تاریخ آن مشخص نیست.

رییس پایگاه میراث فرهنگی نوش آباد، گفت: در فاصله بین دستگیره های بالا و پایینی در دو طرف منبر، به حالت مورب و به صورت قرینه کاری، مشبک به عرض ۱۵سانتی متر و طول ۱۷۶ سانتی متر به صورت متوازی الاضلاع انجام شده که روی هم چند قطعه چوب کوچک با تکنیک فاق و زبانه در هم چفت شده اند.

وی افزود: حاشیه بالای این کادر مشبک کتیبه آیه الکرسی، به خط نسخ برجسته است و در پایین آن کادری به خط نسخ، صلوات بر چهارده معصوم به طرز برجسته منبت کاری شده است.

نوری شادمهانی، تصریح کرد: منبر چوبی حسینیه منطقه شهید بهشتی دومین اثری است که با شماره ۱۶۰۷ در فهرست به ثبت رسیده است که از جنس چوب گردو ساخته شده و ۲۴۲ سانتی متر ارتفاع داشته و آن به دوره قاجار بر می گردد.

رییس پایگاه میراث فرهنگی نوش آباد، اظهار کرد: طرح و نقوش اسلیمی و تکنیک و تزئینات منبر به شکل های مختلفی از جمله گره کشی‌، مشبک، کنده کاری متنوع به طرز برجسته، منبت‌کاری شده است.

وی افزود: در راستای ارتفاع پله اول تا چهارم، چند کادر به صورت هندسی با تکنیک کنده کاری منحنی یا گود، منبت کاری شده است و در نمای پله پنجم تا هفتم طرح های به صورت اسلیمی و برجسته منبت کاری شده را تکرار کرده است.

نوری شادمهانی گفت: در حاشیه بالای مشبک کتیبه هایی به خط نسخ برجسته است که بر روی بدنه در طرف راست و چپ صلوات بر چهارده معصوم نوشته شده و در پایین حاشیه مشبک، کادری از نقش و طرح های اسلیمی پیچک به همراه گلهای ۱۲ پر برجسته، منبت کاری شده است.

وی افزود: در رأس دو تیرک عمودی جلو منبر، مقرنس‌های چوبی ظریفی به چشم می‌خورد. در بدنه‌ منبر، صلوات بر چهارده معصوم و شعر، «در فوق عرش مسند پرچیده جای کیست، صاحب عزا خداست خدایا عزای کیست» در آخرین پله‌ به ابعاد ۱۰ در ۷۵ سانتی متر دیده می شود.

رییس پایگاه میراث فرهنگی نوش آباد، تصریح کرد: ارزشمندترین و شاخص ترین قسمت منبر حسینیه توده، کتیبه آن در دو تیرک انتهای منبر است که نام سازنده‌اش و احتمالا واقف یا خطاط آن به خط نسخ برجسته چنین آمده است «هذا عمل حقیر صفرعلی بیدگلی صورت اتمام یافت فی سنه ۱۲۹۳... محمود الحسینی".

نوری شادمهانی گفت: متأسفانه  چند کلمه از کتبیه های هر دو منبر نوش آباد، که شامل تاریخ ساخت آنها است به علت فرسودگی قابل خواندن نیست، اما تلاش می کنیم با ارائه راهکارهای حفاظتی و جلب مشارکت شهروندان از فرسودگی این آثار کم نظیر جلوگیری کنیم.

انتهای پیام