به گزارش سی‌ان‌ان، پس از آدولفو، انستیتو استعداد حیرت‌آور دیبالا را کشف کرد و به نوجوان لاغراندام جایگاهی در تیم جوانان این باشگاه داد.
شاید شهر کوردوبا به‌خودی‌خود، دنیایی دور از شهر لاگونا لارگا (شهری بی نظیر در آرژانتین با کمتراز 6000 نفر جمعیت و زادگاه پائولو دیبالا) به نظر برسد، بنابراین برای دیبالا تبدیل این دنیا به یوونتوس و تیم ملی آرژانتین و بازی در کنار کریستیانو رونالدو و لیونل مسی، دو بازیکن برتر نسل خود، به گفته خودش "غیرقابل‌تصور" بود.
دیبالا در مصاحبه‌ای اختصاصی با سی‌ان‌ان پیش از شروع مجدد بازی‌های سری A در تاریخ 20 ژوئن،در اولین بازی یوونتوس با بولونیا گفت: "حقیقت این است، من هرگز تصور نمی‌کردم که به چنین جایگاهی برسم. من همیشه می‌خواستم فوتبالیست شوم، این ورزش را خیلی دوست داشتم و صادقانه بگویم، هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم که اینجا باشم، در باشگاهی به بزرگی یوونتوس، درتیم ملی کشورم و با بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال بازی کنم."
"من واقعا ازآنچه هرروز تجربه می‌کنم لذت می‌برم، زیرا برای فردی که از شهر کوچکی می‌آید، جایی که 6000 نفر جمعیت دارد و اغلب رویاها در آن دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد، چیزی غیرقابل‌تصور است."
وی گفت: "امروز تقریبا همه آن آرزوها را برآورده می‌کنم و مطمئنا با گذشت زمان، به اهداف خود خواهم رسید. امیدوارم بتوانم به تحقق آنها ادامه دهم، اما تلاش می‌کنم به همان اندازه به خاطر پدرم، به خاطر خودم و همه خانواده‌ام لذت ببرم. "
آدولفو هم پدر و هم دوست دیبالا بود و در سال 2008، هنگامی‌که دیبالا فقط 14 سال داشت، به دلیل سرطان درگذشت و از دست دادن بزرگترین حامی و دوست، بر پیشرفت دیبالا هم به‌عنوان یک بازیکن و هم به‌عنوان یک شخص تاثیر بسزایی داشت.
سرانجام شکیبایی ذاتی دیبالا و حمایت خانواده امکان عبور از سخت‌ترین دوره‌های زندگی‌اش را فراهم کرد و موجب شکوفایی وی شد.
او می‌گوید: "نمی‌توانم بگویم اگر پدرم هنوز اینجا بود، چه اتفاقی می‌افتاد. شاید همه این موارد اتفاق می‌افتاد، شاید نه و شاید هم زندگی متفاوتی داشتم. هیچ‌کس نمی‌داند چرا این چیزها اتفاق می‌افتند، اما اینها لحظه‌هایی از زندگی است که در آن فرد رشد می‌کند یا نمی‌کند یا بارها رنج می‌برد."
" خوشبختانه، من در زندگی توانستم به جلو حرکت کنم، اگرچه جنگیدن برای آنچه دوست داشتم (فوتبال) کار ساده‌ای نبود. فوتبال بازی کردن بیش ازهر چیز مرا خوشحال می‌کند. با توپ بودن، وقت گذراندن با هم‌تیمی‌ها و دوستان، چیزی است که فوتبال به من می‌دهد."
دیبالا گفت: "مرگ پدر، ضربه سختی برای خانواده بود، اما پس‌ازآن تصمیم‌گیری کردیم. من به دلیل وضعیتی که در آن زندگی می‌کردم کمی سریع‌تر بالغ شدم و بی‌شک دوست دارم هر آنچه را که زندگی کرده‌ام با او سهیم شوم، همه‌چیزهایی که یاد گرفته‌ام و جاهایی که بوده‌ام، مردمی که با پدرم ملاقات کرده‌اند."
"اما می‌دانم که او همیشه با من است. همیشه احساس می‌کنم وقتی بازی می‌کنم، وقتی در زمین هستم، او به من نزدیک است و این همان چیزی است که باعث می‌شود از این ورزش زیبا حتی بیشتر لذت ببرم."
اگرچه دیبالا هنوز به‌شدت فقدان پدر خود را احساس می‌کرد، اما به‌سرعت خود را به‌عنوان جوانی با آینده درخشان در آکادمی انستیتو نشان داد.
جواهر
وی در سن 17 سالگی اولین بازی حرفه‌ای خود را در لیگ دسته دوم آرژانتین انجام داد. تاثیر وی چنان بدیهی بود که یک روزنامه‌نگار آرژانتینی از او با نام " جواهر" یادکرد.
او در دومین دیدار خود، رکورد 41 ساله مهاجم افسانه‌ای آرژانتین و ماریو کمپس، برنده جام جهانی را شکست تا جوان‌ترین گل‌زن تاریخ انستیتو شود.
او پس از گذشت تنها یک‌فصل، با قراردادی به مبلغ 14 میلیون دلار با باشگاه ایتالیایی پالرمو به اروپا صعود کرد. سه فصل موفقیت‌آمیز در سیسیل ، سومین دوره گل زنی او در اروپا بود که یوونتوس را متقاعد کرد تا قراردادی 40 میلیون دلاری با وی منعقد کند.
دو سال گذشته شاهد پیشرفت جوانی 26 ساله و یکی از شگفت‌انگیزترین استعدادهای اروپا بودیم، تا جایی که منچستریونایتد و پاری سن ژرمن هر دو سعی داشتند تابستان گذشته وی را از تورین دور کنند.
پیشرفت اخیر او شاید شگفت‌آور نباشد. دیبالا، یکی از معدود بازیکنانی است که لذت بازی در کنار رونالدو و مسی را تجربه کرده است.
دیبالا می‌گوید از زمانی که ستاره پرتغالی در سال 2018 به یوونتوس نقل‌مکان کرد، از رونالدو چیزهای زیادی آموخته و این آموخته‌ها موجب پیشرفت در طرز فکر او شده است.
وی اظهار کرد: "حقیقت این است که شما چیزهای زیادی از وی به عنوان یک بازیکن یاد می‌گیرید زیرا وی یک بازیکن برنده است و این باعث می‌شود شما یک برنده شوید. او یک بازیکن بسیار حرفه‌ای است و نیازی به گفتن ندارد. همه این را می‌دانند."
"اینکه رونالدو چگونه توانسته در حرفه خود پیشرفت کند، چگونه مدال کسب کند، افتخاراتش و هر آنچه را که از طریق فداکاری و تمرین به دست آورده است، همیشه انسان را وادار به تحسین می‌کند تا تلاش کند آموخته‌های او را بیاموزد."
"من همیشه می‌گویم که هر بازیکن ویژگی‌های برجسته‌ای نسبت به سایرین دارد، بنابراین همیشه سعی می‌کنم بهترین چیزهایی را که هر بازیکن دارد، بیاموزم، یاد بگیرم و رشد کنم و چیزهای زیادی برای آموختن از کریستیانو وجود دارد."
دیبالا از زمان اولین حضور خود در تیم ملی آرژانتین در سال 2015 که به نظر خیلی‌ها این دعوت بسیار دیر هم بود، با هموطن خود لیونل مسی در صحنه بین‌المللی همبازی شد.
دیبالا بهتر از هرکسی در موقعیت پاسخ به این سوال همیشگی قرارگرفته است: مسی یا هم‌تیمی یوونتوسی‌اش رونالدو؟
وقتی از او سوال شد، دیبالا لبخند می‌زند و باسیاست پاسخ داد: "من تفاوت بزرگی می‌بینم، اما سعی می‌کنم آنان را با یکدیگر مقایسه نکنم. ترجیح می‌دهم که از بازی آنان لذت ببرم و فقط از هردوی آنان یاد بگیرم. هر دو بازیکنان خارق‌العاده‌ای هستند، بهترین‌ها در تاریخ که همیشه افراد آنان را به یاد خواهند آورد و من فرصتی برای صحبت با هر دو، برای یادگیری از هر دو و برای همبازی شدن با این دو در زمین را دارم."
"لئو نیز یک بازیکن باورنکردنی است که آنقدر طبیعی بازی می‌کند که بسیاری از اوقات مردم فکر می‌کنند کاری که او انجام می‌دهد، آسان است و واقعیت این است که چگونگی حرکت او، جا گذاشتن بازیکنان و دریبل‌هایش غیرممکن است. در حقیقت باورکردنی نیست."
وی ادامه می‌دهد: "با گذشت زمان، شیوه بازی و تلاش او کامل شده است. او یک بازیکن بسیار حرفه‌ای است، که اغلب در مورد آن صحبت نمی‌شود، اما در جلسات تمرینی، او شگفت‌انگیز است. حقیقت این است که، کار کردن با این دو ستاره بزرگ، بسیار زیباست."
شکست ویروس کرونا
ماه مارس، هنگامی‌که شیوع ویروس کرونا برای اولین بار در ایتالیا و اروپا افزایش یافت، دیبالا یکی از اولین ورزشکاران سطح بالابود که آزمایش کووید-19 او مثبت شد. یک‌شب در خانه بود و برای اولین بار متوجه شد که بالا رفتن از پله‌ها، باعث لرز و مشکل تنفسی شد.
آزمایش کرونای دو هم‌تیمی او در یوونتوس، دانیل روگانی و بلیز ماتیودی پیش‌از وی، مثبت اعلام شد و دیبالا سومین نفری بود که آزمایش او مثبت شده بود. دیبالا می‌گوید: "خوشبختانه من هرگز علائم بسیار شدیدی نداشتم که نگرانم کند، بنابراین نترسیدم. اما همیشه احتیاط می‌کردم و سعی می‌کردم با پزشکان صحبت کنم تا آرامش داشته باشم."
"در ابتدا علائم خفیف بود، اما من متوجه مشکلات خاصی شدم و برخی از مشکلات تنفسی در زمان تمرین ادامه داشت. به‌طورکلی این علائم را شب‌هنگام خوابیدن یا دراز کشیدن احساس می‌کردم."
"من همیشه سعی می‌کردم آرام باشم و به خانواده‌ام آرامش بدهم، زیرا نمی‌خواستم ازآنجایی‌که از من بسیار دور بودند، آنان را نگران کنم."
تقریبا به مدت دو ماه که او با بیماری می‌جنگید، رسانه‌ها در مورد اینکه آزمایش وی چهار بار مثبت شده بود، گزارش‌هایی ارسال کردند و باعث شد بسیاری از افراد تصور کنند که وی دوباره مبتلا شده است.
دیبالا می‌گوید خواندن برخی از گزارش‌های نادرست در مورد سلامتی‌اش ناراحت‌کننده بود، به‌ویژه هنگامی‌که این داستان‌ها باعث می‌شدند خانواده‌اش با نگرانی از آرژانتین با او تلفنی صحبت کنند.
وی ادامه داد: پزشکان برای من توضیح دادند که در موارد کمی، مدت‌زمان ماندگاری ویروس کرونا در بدن ممکن است طولانی‌تر باشد که به نوع سیستم دفاعی بدن هر فرد، یا اینکه چقدر سریع می‌تواند آنتی‌بادی‌ها را برای دفع ویروس ایجاد کند، بستگی دارد.
پیمونت، منطقه‌ای در ایتالیا که باشگاه یوونتوس در آنجا مستقر است، یکی از مناطقی بود که این بیماری به‌شدت شیوع داشت. این باشگاه کمپین "دور اما متحد" را برای کمک به جمع‌آوری بودجه برای خرید تجهیزات پزشکی، پشتیبانی از مراکز درمانی محلی و کارمندان پزشکی راه‌اندازی کرد.
اعضاء تیم اول و مربی، مائوریزیو ساری، نیز موافقت کردند که از چهار ماه دستمزد خود صرف‌نظر کنند تا به این باشگاه کمک کنند تا بتواند تاثیر اقتصادی بیماری همه‌گیر ویروس کرونا را مدیریت و بیش از 100 میلیون دلار پس‌انداز کند. دیبالا می‌گوید: وقتی از بازیکنان خواسته شد که از دستمزدشان صرف‌نظر کنند، دریغ نکردند. تنها نگرانی آنان اطمینان از ادامه کار همه کارکنان این باشگاه و دریافت حقوق آنان طی بحران بود.
بازگشت فوتبال
دیدار نیمه‌نهایی کوپای ایتالیا، بازی یوونتوس در برابر آث میلان در روز جمعه، اولین مسابقه‌ای بود که در این کشور برگزار می‌شد، زیرا مقامات، دوباره بازی‌های فصل را در ماه مارس به تعویق انداختند.
درحالی‌که صحبت‌هایی در مورد امکان ورود هواداران به ورزشگاه‌ها شده بود، اکنون تمام بازی‌ها در پشت درهای بسته برگزار می‌شوند. در فینال روز چهارشنبه که یوونتوس با ضربات پنالتی به ناپولی باخت، بنرهایی به هر یک از رنگ‌های این باشگاه، بالای صندلی‌های ورزشگاه اولیمپیکو رم دیده می‌شد.
بسیاری این وضعیت را "هنجار جدید" نامیده‌اند، اما دیبالا می‌گویدکه هرگز نمی‌تواند به آن عادت کند. به نظر او وقتی‌که بخش اعظم جامعه ایتالیا به حالت عادی برگشته است، پذیرش صندلی‌های کاملا خالی برای او بسیار سخت است.
دیبالا می‌گوید: "عجیب است که بدون داشتن هوادار بازی کنید و حیرت‌آوراست وقتی به خیابان می‌روم کافه‌ها یا رستوران‌ها را مملو از مردم می‌بینم، مردم خارج از خانه، بدون رعایت فاصله اجتماعی فعالیت دارند و برای من عجیب است که موارد خاصی فعال‌شده‌اند و موارد دیگر همچنان تعطیل هستند.
چه تفاوتی بین یک کلوپ مملو از جمعیت و یک استادیوم ورزشی با رعایت فاصله اجتماعی وجود دارد ؟ می‌دانم که انجام آن دشوار است، اما بعضی‌اوقات فقط مردم برای بسیاری از موارد باید تصمیم بگیرند."
وی ادامه داد: من هرروز در مرکز شهر تردد و رفت و آمد دارم و به تمرین یا مکان‌های خاصی می‌روم و حقیقت این است که افراد زیادی را می‌بینم که تا حدودی ویروس کرونا را فراموش کرده‌اند و گویا اصلا هیچ اتفاقی نیفتاده است.
"من فکر می‌کنم که در حال حاضر بسیاری از قوانین نقض می‌شود و حقیقت این است که فوتبال، بدون مردم بی‌روح است. فوتبال بازی کردن بدون مردم و بدون هواداران کسل‌کننده است، زیرا فکر می‌کنم آنان بخشی از جاذبه فوتبال هستند.
دیبالا امیدوار است تا زمان بازگشت لیگ قهرمانان اروپا که توسط یوفا در ماه آگوست تایید شد، محدودیت‌های هواداران اندکی کاهش یابد. از این گذشته، یوونتوس برای جبران شکست یک بر صفر برابر لیون، به همه کمک‌ها نیاز دارد.
بااین‌حال، اکنون تمرکز باشگاه بر حفظ نهمین عنوان پیاپی قهرمانی است. پس از ماه‌ها مشکلات سلامتی، سرانجام دیبالا سالم و آماده، تا حدودی به لطف توپی کایا، "شریک تمرینی جدید" خود، یوونتوس را در 12 بازی باقی‌مانده در لیگ همراهی می‌کند.
دیبالا اهمیت وظیفه‌ای را که پیش رو دارد، می‌داند. تیم رده دومی لاتزیو قبل از اینکه ویروس کرونا، سری A را به حالت تعویق در آورد، آماده‌ترین تیم در اروپا بود و به داشتن سیرو ایموبایل، یکی از پرافتخارترین مهاجمان این فصل به خود می‌بالید.
بااین‌حال، دیبالا اکنون از اینکه دوباره می‌تواند فوتبال بازی کند، خوشحال است.
او می‌گوید: "این چیزی بود که من در حقیقت ازدست‌داده بودم. من هیچ‌وقت از همکارانم، کارم و افراد اطراف خود خیلی دور نبوده‌ام. افراد بسیاری مانند پزشکان، فیزیوتراپیست‌ها، بخشی از کادر فنی، مطبوعات، کیتمنها (مسئول تجهیزات تیم) و تحلیلگران همراه ما هستند که اغلب دیده نمی‌شوند و جلوی دوربین‌ها نیستند."
وی گفت: "من روزبه‌روز دلتنگ همه مواردی که پیش از کرونا داشتیم، می‌شدم. بدیهی است اکنون ما دوباره از آن لذت می‌بریم و سعی می‌کنیم همه‌چیز را به روال قبل برگردانیم. ما می‌خواهیم به پیروزی‌هایمان ادامه دهیم و در صدر فوتبال ایتالیا بمانیم. این کار آسانی نخواهد بود، اما هر کاری از دستمان بربیاید، خواهیم کرد."
انتهای پیام
نظرات