سید مصطفی حسینی در تبیین ویژگی‌های طرح توسعه سینماهای این موسسه به ایسنا گفت: طرح توسعه سینماهای حوزه هنری که از نیمه دوم سال گذشته کلید خورد، درواقع تبدیل سینماهای فرسوده و تک سالنه گذشته به سینماهای چندسالنه است. این اتفاق در راستای احیای سینماهای ماندگار و افزایش سرانه فرهنگی در استان‌هایی است که علی‌رغم برخورداری از سرانه انسانی بالا، اما کمترین برخورداری را در سرانه‌های فرهنگی دارند.

مدیرعامل «بهمن سبز» افزود: برای نمونه استانی نظیر خوزستان در جمع ۵ استان پرجمعیت کشور است و روزگاری رکوردار سالن سینمایی پس از تهران بوده، اما امروز بیشترین تعداد سینماهای تعطیل شده را دارد. ما برای این استان برنامه افزایش ۱۶ سالن جدید را تا پایان سال در دست اجرا داریم. همینطور برای دیگر استان‌های محروم که سرمایه گذاران بخش خصوصی حاضر به سرمایه گذاری در آنها نیستند؛ این کار را غیراقتصادی می‌دانند و شهرها و مال‌های تجاری چندمنظوره را ترجیح می‌دهند. اما ماموریت حوزه هنری فرهنگ است. فارغ از لزوم برگشت اقتصادی سرمایه، رسالت و نگاه فرهنگی برایمان مهم است و توزیع عادلانه سرانه فرهنگی را حق مردم می دانیم.

جایگاه سینماداران فراموش شده است

حسینی افزود: از سویی افزایش تعداد سالن در یک سینما، رفع بسیاری از موانع آئین نامه اکران برای امکان نمایش همزمان چند فیلم، اختصاص سانس‌های بیشتر به آثار، ایجاد حق انتخاب برای مردم شهرستان و جلوگیری از پدیده شایع «فیلم سوزی» را در پی دارد که طی سال‌های اخیر آسیب زیادی به سینمای ایران زده است. گلایه‌ی بسیاری از تهیه‌کنندگان آثار و مخاطبان شهرستانی همواره عدم دسترسی به مجموعه متنوعی از فیلم‌های در حال نمایش بوده و فراهم سازی این شرایط برای طبقه انبوهی از مخاطبان سینمای ایران و تمرکزدایی از توجه صرف به ذائقه مخاطبان تهرانی از اولویت‌های ما است.

مدیر عامل موسسه «بهمن سبز» حوزه هنری در خصوص گلایه‌های اخیر سینماداران از نحوه حمایت دولت گفت: سازمان سینمایی موظف است در راستای حمایت از سینما تمام تلاش خود را برای سیاست‌گذاری صحیح و فراهم‌سازی شرایط مناسب اکران پساکرونا با انتخاب ترکیب مناسب فیلم‌ها، جبران خسارات و حمایت از حقوق سینماداران انجام دهد تا زمینه برای بازگشت مخاطبان به سینما فراهم شود. 

وی افزود: نباید فراموش کرد "سینما" اساس و بنیان شکل‌گیری هنر سینماست. متاسفانه در سال‌های اخیر جایگاه سینماداران در سینمای ایران به فراموشی سپرده شده است. بسیاری از کسانی که طی سال‌ها به واسطه سینما، سینماگر شده‌اند امروز در یک رقابتِ کاذب درون صنفی با این قشر زحمت‌کش و نادیده‌ گرفتن هرچه بیشتر آنها هستند. دولت نیز در این میان نشان داده همواره دغدغه تهیه کننده و فیلمساز را دارد. در همین کمک‌های دولتی برای بحران کرونا دیدیم، نسبت کمکی که به آثار سینمایی در صف اکران شد با میزان خسارت وارده به آنها در مقایسه با کمک انجام شده به سینماداران و خسارات جبران ناپذیر آنها چگونه بود. عجیب آنکه برای همین کمک ناچیز هم خط کشی‌ها و صف بندی‌های خود را دارند.
حسینی بیان داشت: ساخت فیلم یک سرمایه گذاری است. امروز اگر اکران نشود، به هرحال در آینده با شرایط بهتر روی پرده می‌رود و چه بسا با قیمت بلیت روز درآمد مساعدتری نیز به همراه دارد. اما یک سینمادار گلِ فصل اکران سینمایی خود را از دست داده، بالغ بر ۲۰۰ میلیارد افت فروش داشته و در هیچ زمان دیگری جبران نخواهد شد.

مدیرعامل «بهمن سبز» با اشاره به رفتار تبعیض آمیز سازمان سینمایی گفت: در هر همکاری باید دید آورده دو طرف چیست. سینمادار یک سرمایه چند صد میلیاردی را به فضای کم بضاعت اقتصادِ فرهنگ تزریق کرده و سینماگر هم با یک سرمایه چندمیلیاردی فیلم ساخته است. ما نباید با نوع نگاه تبعیض‌آمیز و سیاست‌گذاری اشتباه خود او را به حاشیه برانیم. من با چند تن از همکاران بخش خصوصی سینما صحبت می‌کردم، می‌گفتند اوضاع‌شان به قدری وخیم است که حتی ممکن است دست به تغییر کاربری سینماهایشان بزنند! این مساله نشان می‌دهد متولیان به وظایف ذاتی خود عمل نمی‌کنند.

وی ادامه داد: قرارداد مابین سینمادار و تهیه کننده یک معامله تجاری است و محکمه‌ی اختلافات آنها قوه قضائیه است؛ نه وزارت ارشاد. متاسفانه برخلاف اظهارنظر مدیران سازمان سینمایی، ما در این دوره شاهد نقش حداکثری دولت در سینما هستیم و این اتفاقا بازگشت به سینمای دهه شصت است. تعیین تکلیف برای جزئیات فرآیند چرخه اکران و سلب اختیار از سینمادار، خلاف وظیفه نظارتی دولت است. وزارت ارشاد ناظر است؛ پروانه صادر می‌کند و بر روند اجرا نظارت می‌کند. اما امروز همه باید تحت یک چارچوب واحد آنچه از طریق سامانه ارشاد به آنها دیکته می‌شود را اجرا کنند. درحالی که در هیچ کجای دنیا فرآیند اکران و توزیع آثار بدین شکل نیست.

این مدیر با بیان اینکه اگر قرار است همه چیز را به قرعه بسپاریم، چه نیازی به مدیر و کارشناس و دفتر پخش و سینمادار است، افزود: با این استدلال همین سامانه «سمفا» را برای سینماگران هم بسازید. پروانه ساخت را الکترونیکی کنید، بگویید در سال چه تعداد فیلم باید تولید شود؛ از هر ژانر چه تعداد و کدام سینماگر طبق قرعه ساخت چه فیلمی به او رسیده است! این که نمی‌شود سیاست گذاری! همانگونه که سینماداران به فیلمسازان دیکته نمی‌کنند چه فیلمی باید بسازید، و تنها بین فیلم‌های ایرانی موجود حق انتخاب دارند، ساختار نباید به شکلی باشد که به سینمادار دیکته شود تو چه فیلمی باید اکران کنی، چه زمانی، چه سانسی، در چه سالنی... این خلاف اصل ۴۴، خلاف قانون ۳۰ حقوق مدنی و حتی ضوابط داخلی ارشاد است. امروز حتی اعضای خبره و کارشناسان شورای صنفی اکران هم در نگارش پیش نویس آئین‌نامه اکران سینمای ایران دخالتی ندارد و از سوی دولت به آنها دیکته می‌شود! این واقعا اتفاق عجیب و ناشی از ناآگاهی متصدیان امروز سینمای ایران بر این عرصه است. تلاش برای تضعیف جایگاه‌های تخصصی سینمایی و تبدیل آنها به یک نقش تشریفاتی در بلندمدت ضرر به اساس سینماست.

حسینی خاطرنشان کرد: ما می‌گوییم همه صنوف سینمایی اهالی سینمای ایران محسوب می‌شوند. مگر جز این بوده که طی سال‌ها همواره سینمادار در خدمت سینمای ایران بود و در نقطه آخر فرآیند سینمایی آنچه به او رسیده را نمایش داده است؟ اما متاسفانه موضوع کرونا باعث شد سینماداران ما متوجه شوند در جامعه سینمایی و مدیران فرهنگی ما کسی به فکر خودِ مقوله سالن سینما که اساس کار است، نیست. نتیجه آنکه امروز شاهد خروج این انجمن از خانه سینما هستیم. به دولتمردان پیشنهاد می‌کنم به وظیفه نظارتی خود بپردازند و در راستای کوچک‌سازی دولت از علاقمندی خود برای نقش‌آفرینی هرچه بیشتر در امورات سینما بکاهند. به هرحال چیزی هم به پایان دولت نمانده و نباید با تصمیمات عجولانه آینده سینما را تحت الشعاع دعواهای حزبی قرار داد.

مجموعه‌ای از اختیارات ریز و درشت به سامانه «سمفا» سپرده شده برخلاف ایده اولیه

این مدیر سینمایی درخصوص شکل‌گیری سامانه «سمفا» نیز گفت: شکست انحصار اتفاق خوبی است. انحصار در هر کجا و هر زمینه فسادزاست. اما نباید به بهانه شکست یک انحصار به دام انحصار بزرگتر افتاد! امروز برخلاف ایده اولیه، مجموعه‌ای از اختیارات ریز و درشت به سامانه «سمفا» سپرده شده که فراتر از وظیفه رگولاتوری و ترمینالی این سامانه است و اختیارات سینمادار و سامانه‌های فروش را شامل می‌شود. به نوعی این انحصار به شکلی بزرگ‌تر جابجا شده است. این درحالی است که درباره مالکیت و شرکای این سامانه نیز مسائلی مطرح است و باید شفاف شود. به هرحال همانطور که شعار شفاف‌سازی داده می‌شود اگر قرار است ساختاری اصلاح شود و انحصاری از بین برود، باید همه چیز شفاف باشد. نباید اجازه داد تجربه قبل تکرار گردد.

وی با اشاره به برنامه «بهمن سبز» برای معرفی سامانه‌های جدید فروش آنلاین بلیت، بیان داشت: ما برنامه راه‌اندازی سامانه‌های فروش آنلاین خود را طبق هدف‌گذاری‌های پیشین از سال گذشته آغاز کرده بودیم و هم‌اکنون دو سامانه را آماده بهره‌برداری داریم که مکاتبات جهت اخذ مجوزهای لازم با وزارت ارشاد انجام شده و در مراحل اداری است. پیش بینی چنین روزی را می‌کردیم و برنامه مشخصی برای حضور در این عرصه داشتیم. سینماهای دیگر نیز می‌توانند بصورت کاملا رایگان به سامانه ما اضافه شوند و ظرفیت خدمات دهی رایگان به سینمای ایران تدارک دیده شده است. این سامانه‌ها سال گذشته اجرای پایلوت خود را با موفقیت پشت سر گذاشته‌اند و بزودی جزئیات بیشتری از آنها رسما اعلام خواهد شد.

انتهای پیام