«سید علی باقری» با بیان این که این گیاه دارویی صنعتی در مراتع شهرستان به صورت گونه غالب یا همراه با ترکیب تیپهای مرتعی دیده میشود، افزود: وشا با طول عمر تخمینی پنج سال، تنها یک مرتبه در سال گل و بذر میدهد و پس از بذردهی از بین میرود.
وی مهمترین ویژگی و ارزش این گیاه را تولید شیرابهای به نام «گام آمونیاک» یا «وشاست» خواند که در صنایعی نظیر داروسازی و تولید داروهای داروهای مقوی، رفع بیماریهایی نظیر برونشیت و تنگی نفس، اهمیت بسیار زیادی دارد.
وی ادامه داد: از شیرابهی این گیاه همچنین در صنایع شیرینیسازی، صنایع غذایی، رنگسازی و ساخت مواد پاککننده نیز استفاده میشود.
به گفتهی باقری، این شیرابه بر اثر خراشها و شکافهای طبیعی ساقهها به ویژه در محل اتصال ساقههای فرعی به ساقه اصلی یا محل گزش حشرات روی ساقه گیاه جمع و توسط بهرهبرداران جمعآوری میشود.
وی افزود: فصل بهرهبرداری وشا عمدتاً از اواخر خرداد تا اواسط مردادماه است و بهرهبرداری عموماً در سال آخر عمر گیاه صورت میگیرد.
رییس اداره منابع طبیعی و ابخیزداری مهریز گفت: شیرابه تولیدی از این گیاه حاوی ۶۹ درصد رزین، ۲۲ درصد صمغ، ۸.۱ درصد اسانس، مقداری اسید سالسیلیک و ۲ تا ۱۲ درصد آب است.
وی با تاکید بر این که بهرهبرداری نامناسب باعث نابودی این گیاه خواهد شد، یاداور شد: تاکنون ۲۰ گونه گیاهان دارویی شاخص در شهرستان مهریز شناسایی شده که حفاظت از آنها وظیفه همگانی است و تحقق این مهم نیز به تقویت نظارت و کنترل و فرهنگ سازی نیازمند میباشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از روابط عمومی اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان مهریز، باقری در پایان اهم گیاهان دارویی این شهرستان را شامل کلپوره، کاکوتی، بادامکوهی، زیره سیاه و کور علف مار اعلام و اظهار کرد: از دیگر گیاهان دارویی شاخص شهرستان مهریز نیز میتوان به درمنه، پونه، قیچ، اسپند، بنه، هندوانه ابوجهل، افدرا، گون کتیرایی، وشق (وشا)، مریم گلی، زرشک، سریش ایرانی، آنغوزه، ریواس و آویشن شیرازی اشاره کرد.
انتهای پیام
نظرات