کرونا به ما ثابت کرد در صورت طغیان طبیعت نه از مسئول و پزشک و متخصص و در یک کلام علم و قدرت کاری بر می آید و نه از ادعای بشر و حرف‌ها و حدیث‌های دیگر!

واقعیتی که این روزها با آن روبرو شده ایم اینکه انسان به عنوان جزء کوچکی از چرخه حیات و جغرافیای جهان همانطور که این روزها از ترس و وحشت یک ویروس میکروسکوپی در خانه خزیده است باید حد و حدود خود را بداند و به حریم طبیعت دست‌درازی نکند.

در خانه ماندن در یک چشم انداز وسیع تر یعنی اینکه انسان سر جای خود بنشین و به حیات وحش، طبیعت، جنگلها، کوهها، رودها، اقیانوسها، آب و خاک و زمین و هوا دست درازی نکن...

طبیعت حرمت دارد. محیط زیست محترم و ارزشمند است. حیات وحش را نباید قاچاق کرد. حیوانات و جانداران و زمین و زمان محدوده و حریم دارند. اما انسان تمام این حد و حدودها و مرزها و حریم ها را زیر پای خود گذاشته و بی توجه می تازد و می تازد و می تازد.

و حالا وقت آن است که رسالت و مفهوم کرونا را جدی بگیریم و از آن درس گرفته و از این پس درست زندگی کنیم. شاید قوانین صحیح زندگی کردن را هنوز نیاموخته ایم، شاید هم نیاز داریم سایه کرونا سالها بر سر ما باشد تا به اجبار یاد بگیریم که باید چگونه عمل کنیم.

به هر روی حالا خشم طبیعت به انسان ها فهمانده است که باید تا اطلاع بعدی سر جای خود بنشینند وگرنه انتقام طبیعت را به بدترین شکل ممکن تجربه خواهند کرد. امید است که بشریت از تمام این قیل و قال و هیاهو درس گرفته و بگذارد زمین نفسی بکشد.

انتهای پیام