ایسنا در گزارش پیش‌رو اسامی و خلاصه‌ای از عملکرد هنرمندان موسیقی که در ۱۳ روز تعطیلات نوروز چشم به جهان گشوده‌اند تهیه کرده‌ است تا بیشتر با این هنرمندان آشنا شویم.

در نخستین روز بهار می‌توان به تولد هنرمندانی همچون حسین شهبازیان (نوازنده ویولن)، ابراهیم نظری سنگرودی (نوازنده فلوت)، امیرمهیار تفرشی‌پور (آهنگساز)، سیدعبدالحسین مختاباد (خواننده) و شهلا میلانی (خواننده کلاسیک) اشاره کرد.

حسین شهبازیان

این هنرمند در سال ۱۲۹۸ در تهران متولد شد و در۶ مرداد سال ۹۶  در ۱۰۱ سالگی از جمع موسیقیدانان رفت. او نوازنده ویولن و رهبر ارکستر بود. این هنرمند از ۱۷ سالگی ویولن‌نوازی را در کلاس ضیاء سیحون شروع کرد و با راهنمایی مرحوم مهدی خالدی در کلاس شادروان استاد ابوالحسن صبا شرکت کرد و ردیف‌های موسیقی ایران را که به همت زنده یاد ابوالحسن صبا تدوین شده بود، یاد گرفت. پس از آن، او برای آشنایی بیشتر با سبک‌های مختلف موسیقی، چند سال در کلاس استادان خارجی و ایرانی، موسیقی کلاسیک را آموخت و به‌عنوان معلم، شاگردان درس موسیقی را تعلیم و آموزش داد.
حسین شهبازیان سال‌های زیادی به‌عنوان نوازنده و رهبر ارکستر شماره ۳ رادیو ایران فعالیت داشت و برای خوانندگان بسیاری، آهنگ‌های زیبا و به‌یادماندنی اجرا کرد.
او پدر فریدون شهبازیان ـ آهنگساز و رهبر ارکستر ملی ایران ـ بود.

ابراهیم نظری سنگرودی

این هنرمند زاده ۱۳۳۱ در تهران و نوازنده فلوت و پیکولو، آهنگساز و رهبر ارکستر است. وی همچنین از بنیان‌گذاران جشنواره موسیقی فجر و در دوره‌های اول تا چهارم، دبیری جشنواره موسیقی فجر را به عهده داشته‌ است.
نظری سنگرودی دارای نشان درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
عمده فعالیت‌های آهنگسازی این هنرمند مربوط به آثاری است که در زمان جنگ ساخته شده و بیشتر شامل آثاری برای ارکستر سمفونیک و کُر می‌شود. او در کنار این آثار قطعاتی در ژانرهای گوناگون برای سازهای غربی یا سازهای ایرانی به همراه ارکستر سمفونیک تنظیم کرده‌ است.
نظری در زمینه نوازندگی، چه در اجرای صحنه‌ای و چه در ضبط‌ها، فعالیت گسترده‌ای داشته‌ است. از آثار منتشر شده‌ای که او در آن فلوت یا پیکولو (نوعی فلوت) نواخته ‌است می‌توان به آلبوم‌های «زردی خزان» با تنظیم ارسلان کامکار و هوشنگ کامکار، «در گلستانه» ساخته هوشنگ کامکار، «افسانه سرزمین پدری‌ام» ساخته ارسلان کامکار اشاره کرد.

امیر مهیار تفرشی‌پور

او متولد ۱۳۵۳ در تهران است. در ابتدا چند سال پیانو آموخت و سپس به دانمارک رفت. در اوایل دهه ۸۰ از کنسرواتوار اسبیرگ دانمارک لیسانس نوازندگی پیانو دریافت کرد. او همچنین موفق به دریافت فوق لیسانس از دانشگاه موسیقی و هنرهای دراماتیک گیلدهال در لندن شد.
او مجموعه قطعات «کودکی من در ایران» برای پیانو را در سال ۱۳۸۲ در دانشکده هنرهای زیبا اجرا و جایزه نخست بینال آهنگسازی را نصیب از آن خود کرد.

سیدعبدالحسین مُختاباد

این هنرمند هم متولد اول فروردین ۱۳۴۵ در ساری، آهنگ ساز و خواننده رییس پیشین دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی است.
مختاباد موسیقی را نزد استادانی چون کریم صالح عظیمی (آواز)، عطاءالله جنگوک (سه تار) و همچنین کامبیز روشن‌روان، شاهین فرهت و محسن الهامیان (تئوری موسیقی، سلفژ و هارمونی) و امیر بیداریان (تنبک) فرا گرفته‌ است.
از معروف‌ترین آثار هنری مختاباد می‌توان به «تمنای وصال» و «شبانگاهان» اشاره کرد. مختاباد بنیان‌گذار و خواننده عضو گروه رودکی است.
از آخرین آثار او می‌توان به اپرای آرش کمانگیر اشاره کرد که بر اساس منظومه آرش کمانگیر سروده سیاوش کسرایی ساخته شده‌است.

شهلا میلانی

او خواننده سوپرانو و مدرس آواز اهل ایران است. تدریس در دانشگاه هنر، دانشگاه جامع علمی کاربردی و هنرستان موسیقی دختران، سرپرستی و رهبری گروه کر هنرستان دختران، سرپرستی و خوانندگی گروه موسیقی «آواز ملل»، سرپرستی گروه آوازهای کلاسیک، سرپرست گروه آواز دانشگاه هنر تهران، ریاست کانون خوانندگان کلاسیک خانه موسیقی ایران، عضو هیات داوران جشنواره موسیقی فجر، عضو هیات داوران انتخاب اعضای گروه کر ارکستر سمفونیک تهران از جمله فعالیت‌های او است.
میلانی دارای مدرک درجه یک هنری از شورای عالی ارزشیابی هنری وزارت ارشاد و دارای تندیس جشن خانه موسیقی است.

دوم فروردین نیز مصادف با تولد محمدرضا ابراهیمی ـ نوازنده تار و عود ـ است.
او فارغ التحصیل رشته موسیقی از دانشگاه هنر و نوازنده تار، سه تار، دیوان و عود است. ابراهیمی فراگیری موسیقی را نزد مجید درخشانی، ارشد طهماسبی، محمدرضا لطفی و هوشنگ ظریف آغاز کرد. ااین نوازنده همچنین از سال ۱۳۶۸ آموزش عالی و فعالیت‌های اجرائی خود را از قبیل ضبط موسیقی و اجرای کنسرت نزد حسین علیزاده آغاز کرد.
او با گروه‌های «هم نوایان» به سرپرستی حسین علیزاده، «طلوع» و «نوروز» به سرپرستی ارشد تهماسبی همکاری داشته است.

در سوم فروردین هم با تولد فرهنگ شریف (نوازنده تار) و محمدرضا دارابی (خواننده کردی کرمانشاهی همراه) همراه هستیم.

فرهنگ شریف

تولد فرهنگ شریف به ۳ فروردین ۱۳۱۰ در آمل و درگذشته ۱۷ شهریور ۱۳۹۵ در تهران بازمی‌گردد. این هنرمند دارای نشان درجه یک هنری معادل دکتری و از چهره‌های ماندگار موسیقی، نوازنده و بداهه نواز تار اهل ایران بود. این هنرمند در کودکی با پدر و مادرش به تهران نقل مکان کرد. شریف این شانس را داشت که پدرش اهل ذوق بود و با اهالی هنر رفت‌وآمد داشت. او نیز علاقه‌اش را به موسیقی از دوران کودکی نشان داد و گاهی به ساز پدرش دستبرد می‌زد.
شریف تار را نزد علی‌اکبرخان شهنازی تمرین کرد و تعلیم دید. او به‌دلیل دوستی پدرش با عبدالحسین شهنازی، برادر علی‌اکبرخان شهنازی که در نواختن تار از پدرش، آقا حسینقلی، بهره برده بود، بر ردیف موسیقی ایرانی نیز مسلط شد. فرهنگ شریف معتقد بود که همواره تحت تأثیر ساز عبدالحسین‌خان بوده و از سبک او الهام گرفته است.
نکته برجسته هنر شریف را در این می‌دانند که شیوه نوازندگی‌اش منحصر به خودش بود و شباهتی به شیوه نوازندگی استادانش نداشت. همه بر صاحب سبک بودن او تاکید دارند و ابداعاتش در نحوه انگشت‌گذاری و مضراب‌زنی در نقاط مختلف سیم‌های تار را از ویژگی‌های نوازندگی او می‌دانند.

او چهره ماندگار موسیقی ایرانی بود و سابقه همکاری با محمدرضا شجریان، تاج اصفهانی، غلامحسین بنان، محمود محمودی خوانساری، حسام‌الدین سراج و ... را داشت.

در روز چهارم فروردین با تولد هنرمندی در تقویم رو به رو نشدیم ولی در پنجم فروردین دو هنرمند از جمله ناصر مسعودی (خواننده گیلک) و بهرام گودرزی (خواننده) چشم به جهان گشوده‌اند.

ناصر مسعودی

ناصر مسعودی ۶ فروردین سال ۱۳۱۴ در محله صیقلان متولد شد. او مشهور به بلبل گیلان و قدیمی‌ترین خواننده اشعار گیلکی است. از او آثار ماندگاری چون گل پامچال (ترانه)، موسیقی میرزا کوچک‌خان (چقدر جنگلا خوسی)، کوراشیم، بنفشه گل و… منتشر شده ‌است.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، سال‌ها انتشار آثار او ممنوع بود؛ ولی تبحر او در موسیقی فارسی و گیلکی موجب شد که سرانجام با ترانه‌های جدیدی به فعالیت خود ادامه دهد. از او در ۵۰ سال فعالیت هنری بیش از ۵۰۰ ترانه به جا مانده‌ است.

بهرام گودرزی

او زاده ۵ فروردین ۱۳۲۲ و خواننده و آهنگساز اهل تهران است. از جمله استادان او می‌توان به «محمود کریمی»، «ادیب خوانساری»، «اسماعیل مهرتاش» و «حسین قوامی» اشاره کرد. گودرزی فارغ‌التحصیل هنرستان موسیقی ملی است.
وی پیش از انقلاب اسلامی حدود ۲۰۰ آواز و ترانه و ۴ آلبوم موسیقی (نوار کاست) ضبط و اجرا کرده‌ است. همچنین پس از انقلاب بیش از ۵۰ تصنیف و ترانه و ۲ آلبوم موسیقی از او منتشر شده‌ است.

ششم فروردین؛ علی‌اکبر شکارچی

این نوازنده و مدرس کمانچه متولد ششم فروردین ۱۳۲۸ در شهر درود استان لرستان است.
شکارچی نواختن کمانچه را از کودکی تحت تأثیر نوازندگان محلی آغاز کرد و پس از اخذ دیپلم و خدمت سربازی در سن ۲۰ سالگی به تهران رفت. شکارچی در سال ۱۳۵۰ از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و جهت فراگیری ردیف‌های سازی و آوازی و قطعات ضربی از محضر استادان داریوش صفوت، نورعلی خان برومند، محمود کریمی، یوسف فروتن، سعید هرمزی و جلال ذوالفنون بهره برد.

شاهین فرهت (آهنگساز) و امین سالمی (رهبر ارکستر) در هفتم فروردین متولد شدند.

شاهین فرهت

او متولد ۷ فروردین ۱۳۲۶ در تهران و آهنگساز ایرانی است. وی استاد و مدیر سابق گروه موسیقی دانشگاه تهران است.
شاهین فرهت کارشناسی موسیقی از دانشگاه تهران، کارشناسی ارشد مستر آهنگسازی از نیویورک و دکترای آهنگسازی از استراسبورگ فرانسه دارد و سال‌ها استاد تمام موسیقی دانشگاه تهران بوده است. داوری جشنواره‌های موسیقی از جمله چند دوره جشنواره موسیقی فجر از جمله تجربه ها و سوابق شاهین فرهت است.
این آهنگساز دبیری دوره‌های سی و چهارم و سی و پنجم جشنواره موسیقی فجر را بر عهده داشته است.

امین سالمی

تحصیلات او در رشته موسیقی بوده است. سالمی آهنگساز موسیقی فیلم «پشت دروازه تاریخ» بوده و دارای کارت تدریس آهنگسازی از دفتر توسعه فعالیت‌های هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و عضو وابسته خانه موسیقی و عضو انجمن نوازندگان سازهای ایرانی است. وی مدرس سنتور و مؤسس، آهنگساز و رهبر ارکستری با نام «ارکستر آکادمیک تهران» است.
در روزهای ۸ و ۹ فروردین نیز با تولد هنرمندی رو به رو نشدیم تا اینکه به روز دهم رسیدیم.

علیرضا افتخاری؛ ۱۰ فروردین

علیرضا افتخاری متولد ۱۰ فروردین در اصفهان است. افتخاری طی چندین سال فعالیت در عرصه موسیقی سنتی ایرانی، خوانندگی بیش از شصت آلبوم موسیقی را بر عهده داشته ‌است و در سال ۱۳۸۹ موفق به اخذ نشان چهره‌های ماندگار شد.
او از سال ۱۳۶۰ پس از درگذشت تاج اصفهانی نزد دادبه به ادامه تعلیم موسیقی پرداخت. در سال ۱۳۶۲، اولین آلبوم خود را به توصیه فرامرز پایور با نام «آتش دلخ» و به یاد استاد فقیدش تاج اصفهانی منتشر کرد. پس از آن، آثار او از صداوسیمای ایران به صورت مرتب پخش شده و کنسرت‌های مختلفی را در کشورهایی چون ژاپن، آلمان، کانادا و انگلستان برگزار کرده‌ است.
وی در طول چهار دهه فعالیت خود، تا کنون موفق به انتشار بیش از ۶۰ آلبوم موسیقی در سبک‌های سنتی، ارکسترال و تلفیقی با همکاری اساتیدی چون پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده، علی تجویدی، عباس خوشدل، جمشید عندلیبی، محمدعلی کیانی‌نژاد، مهرداد پازوکی، محمد جلیل عندلیبی، جواد لشکری، محمد موسوی، جلال ذوالفنون، هابیل علی‌اف، حسن میرزاخانی، محمدجواد ضرابیان، علی جعفریان، عبدالحسین برازنده، فضل‌الله توکل، محمدرضا چراغعلی، فریدون شهبازیان، کامبیز روشن‌روان و … شده‌ است. از آلبوم‌های معروف او می‌توان به مقام صبر، راز و نیاز، سرو سیمین، شور عشق، نیلوفرانه، یاد استاد، سرمستان، افسانه، مستانه، امان از جدایی، هنگامه و شب عاشقان اشاره کرد.

۱۱ فروردین و تولد خشایار اعتمادی

او متولد ۱۱ فروردین ۱۳۵۰ در استان گلستان و خواننده ایرانی است. اعتمادی خواننده نخستین آلبوم موسیقی پاپ بعد از انقلاب اسلامی در ایران است.
این خواننده در ۴ سالگی کار با ملودیکا و در ۵ سالگی کار با آکاردئون را آموخته‌ است. اعتمادی در سن ۶ سالگی خوانندگی را شروع کرده و در ۱۳ سالگی شروع به یادگیری و نواختن پیانو کرده‌ است.
خشایار اعتمادی، فعالیت در عرصه موسیقی را از پانزده سالگی شروع کرد. از سال ۷۴ وارد دنیای موسیقی شد و با خواندن ترانه «بارون» با شعری از احمد شاملو به شهرت رسید. اعتمادی تاکنون اجراهای زیادی داشته و در سه جشنواره از جمله جشنواره پاپ و دو جشنواره بین‌المللی در ایران و جشنواره بین‌المللی موسیقی مسلمانان سارایوو W.O.M.F  شرکت کرده است.

تولد یک نوازنده تنبک در ۱۲ فروردین

۱۲ فروردین با تولد محمد اخوان ـ نوازنده تنبک ـ همراه است.
محمد اخوان در سال ۱۳۳۵ در شهر تبریز به دنیا آمد. از همان کودکی علاقه شدیدی به موسیقی پیدا کرد .او در هشت سالگی ساز تنبک را انتخاب کرد و بدون داشتن مربی و تنها با استفاده از جزوه‌ها و نوارهای موجود آن زمان، آموزش مقدماتی تنبک را شروع کرد.
کمتر از ۱۹ سال داشت که از طرف محمود کریمی و داریوش صفوت به عضویت ارکستر رادیو و تلویزیون مرکز تبریز درآمد. او همچنین آموزش تنبک در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی تبریز, دانش‌سرای هنر و کارگاه موسیقی را به عهده گرفت. این نوازنده تجارب خود را در قالب چند کتاب از جمله «دستور مقدماتی تنبک و سیزده قطعه» و «دستور تنبک برای دوره‌های ابتدایی، متوسطه و عالی منتشر کرد.

در پایان در ۱۳ فروردین با تولد افرادی همچون محمود فرهمندبافی (نوازنده تمبک)، صادق تعریف (نوازنده دف و تمبک) همراه هستیم.

محمود فرهمندبافی

او ۱۳ فروردین سال ۱۳۳۵ در تهران متولد شد. فرهمندبافی از ۱۰ یا ۱۲ سالگی به نقاشی و موسیقی به ویژه «ریتم» گرایش پیدا کرد و در سال ۱۳۴۷ به کمک «کامران داروغه» به کلاس «امیرناصر افتتاح» راه یافت و به مدت یک سال دروس اولیه ساز تمبک را نزد او فرا گرفت.
این موسیقیدان در سال ۱۳۵۲ با ارکستر ژوزنس موزیکال همکاری خود را شروع کرد و از سال ۱۳۵۳ با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی صدا و سیما به همکاری پرداخت. فرهمندبافی چندین سال همکاری با ارکستر سمفونیک تهران، ارکستر ملی، صدا و سیما، سه دوره حضور در جشن هنر شیراز و چندین اجرا در دانشکده هنرهای زیبا و کارگاه نمایش با حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان را در کارنامه هنری خود دارد. او با موسیقیدانانی چون علی اکبرخان شهنازی، جلیل شهناز، پرویز یاحقی، اصغر بهاری، فرامرز پایور، فرهاد فخرالدینی، محمدرضا شجریان و… همکاری داشته ‌است.
فرهمندبافی در بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی موسیقی فجر در سال ۱۳۸۴ مورد تقدیر قرار گرفت.

صادق تعریف

او نوازنده تنبک و دف و متولد ۱۳۴۶ است. وی هنرجوی اساتیدی چون علی اصغر بهادری، کامران داروغه، داوود گنجه‌ای، سعید فرج‌پور، اردشیر کامکار و جمشید محبی بوده است. کپی برداری و اجرای ریتم‌های بومی اولین نشانه‌های بروز استعداد او در موسیقی بود. تعریف، تابه‌حال کتاب‌های آموزش دف در دو جلد سال ۷۹ - ۸۳ و نوازش تنبک سال ۸۹ را منتشر کرده است. مشارکت در تاسیس انجمن موسیقی شمشال در سنندج در سال ۶۴ از دیگر فعالیت‌های او است.  

انتهای پیام