غلامرضا رئیسیان در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص گفت‌وگوهای بین فرهنگی، تصریح کرد: متاسفانه در حال حاضر عمده مشکلات ما در جوامع اسلامی، عدم شناخت دقیق و عدم مراوده است که خود به خود زمینه‌های چالش‌ها و سوءتفاهم‌هایی را ایجاد می‌کند. گفت‌وگو کلید تحول، پیشرفت و همزیستی است. ائمه و پیشوایان ما منادی گفت‌وگو بودند و قرآن و سیره ائمه نیز اینگونه است، اما متاسفانه ما این گفت‌وگو را نداریم و در این زمینه کمبود وجود دارد. گفت‌وگو داخل اعضاء خانواده و گروه‌ها و بین فرق، ادیان و کشورها بسیار موثر است.
وی افزود: گاه چالش‌ها در اثر گفت‌وگوها از بین میرود و تقویت دیپلماسی علمی می‌تواند کمک کرده و زمینه را هموار کند. برای این منظور می‌توان از زمینه دانشگاهی وارد شد، زیرا حساسیت‌ها کمتر است. این کار باید با بدنه فرهیخته جامعه انجام شود، آنها افرادی هستند که بدنه کشور را تشکیل می‌دهند. نهادهای حکومتی، دولتی و فرهنگی برخاسته از جامعه فرهیخته دانشگاه‌هاست که اگر ارتباطات خود را با این مراکز بیشتر کنیم می‌توانیم به سیاست‌های کشورها نیز کمک نماییم تا هم‌راستا باشند و تنش کمتر شود.
رئیس دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص رابطه بین حوزه و دانشگاه، گفت: عمده بحث‌ها و گفت‌وگوها در حوزه علوم انسانی است که می‌توانیم در این زمینه تعاملاتی داشه باشیم. اکنون اتفاقات خوبی افتاده، اما هنوز بخشی از بدنه جامعه حوزه نگاه مثبتی به دانشگاه ندارد. در گذشته علمای حوزه حساسیتهایی را نسبت به ترجمه متون غربی به زبان فارسی نشان دادند و نگاه منفی نسبت به آن داشتند، در حالی که شبیه این کار را در آثار امام رضا(ع) می‌بینیم. به قول شهید مطهری نباید از شبهات هراس داشته باشیم، اما مشکل این است که زحمت تحقیق و پژوهش را نمی‌دهند که اگر شبهه‌ای وجود دارد، پاسخ دهند و اگر خوب بوده، بپذیرند.
هنوز وحدت بین حوزه و دانشگاه محقق نشده است
وی ادامه داد: هنوز وحدتی که از آن دم زده می‌شود، چندان محقق نشده و تصویر روشنی هم از این وحدت نیست. از طرف دیگر شبهاتی در سخنرانی‌ها، منابر، خطبه‌ها و نماز جمعه‌ها نیز وجود دارد. حوزویان نگاه منفی به دانشگاه دارند مبنی بر اینکه غرب‌زده بوده و علوم آنها را در دانشگاه ترویج می‌کنند، در حالی که اینگونه نیست. بر فرض هم اگر مطلبی باشد، باید آنها با پتانسیلی که دارند نقد کنند و جواب دهند.
رئیسیان در خصوص میزان تعاملات رشته‌های دانشگاهی با یکدیگر، اظهار کرد: در گذشته تعاملات بین رشته‌ها بیشتر بود، زیرا آن زمان محدودیت استاد داشتیم و چاره‌ای نبود.. با توجه به رشته‌های متعدد و مختلف و اساتید فراوانی که وجود دارد، هر گروهی احساس استقلال بیشتری می‌کند، اما این نافی این موضوع نیست که تعاملات به گونه دیگری بین دانشکده‌ها و گروه‌های آموزشی چه در یک دانشکده و چه دانشکده‌های دیگر وجود داشته باشد.
وی بیان کرد: بحث بینارشته‌ای بودن مباحث و پژوهش‌ها نیز کمرنگ بوده اما اکنون این موضوع مقداری در حال سرعت گرفتن است. این موضوع نیاز روز هم هست. در حال حاضر سیاست بر این است که در صورتی به رشته‌ای مجوز می‌دهند که بینارشته‌ای باشد، اما اگر آن رشته غیر بینارشته‌ای باشد، سخت می‌گیرند و به قدری شرط میگذارند که شاید مجوز آن محقق‌شدنی نباشد. اکنون در حوزه آموزه‌های دینی ما مسائل و مطالبی وجود دارد که علوم تربیتی و روانشناسی می‌تواند با رویکردهای خود به بسیاری از مفاهیم دینی ما کمک کند.
انتهای پیام
نظرات