این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا درباره وظیفه اجتماعی ادبیات و خصوصا شعر در جریان حوادث اخیر اظهار کرد: شعر به عنوان یک رسانه برتر که دائم با عواطف انسانی در ارتباط است، بزرگ‌ترین بار این غم ملی را بر عهده دارد و در طول تاریخ ملی‌مان همیشه مردم پا به پای شاعران و شاعران پا به پای درد مشترک مردم راه آمدند و دیوان‌های شعر گواه این همدردی و همسویی با مردم است.

او افزود: می‌توانیم بگوییم از آغاز شعر فارسی، شعر ایران، خصوصا غزل حافظ در زمانه خودش، تا به امروز که ما به شعر نو رسیده‌ایم همگی با هر زبانی به ستایش مهربانی برخاستند و غمی را که بر دل مردم نشسته است تسکین دادند. این روزها روزهای همدردی با مردم شریف است و ما خیال نمی‌کنیم که مثلا یک هواپیما با چند سرنشین از دست داده‌ایم، ما خیال می‌کنیم که یکی از اعضای خانواده خودمان را از دست داده‌ایم.

این شاعر گفت که یکی از جانباختگان حادثه هواپیمای مسافربری اوکراین از دوستان نزدیک او بوده است و توضیح داد: یک دانشجوی آستارایی به نام بهاره کرمی‌فرد دوست نزدیک خانوادگی ما و برای‌مان عزیز بود. این‌ها نشان‌دهنده این است این عزیزانی که برای تحصیل به خارج از کشور می‌رفتند، گل سر سبد خانواده خود و نمونه بودند و ما آن‌ها را از دست دادیم که جایگزینش هیچ چیز نمی‌تواند باشد. من از روز آغاز این غم‌ها و دردها اصلا شعر طنز از یادم رفته است و گیج، به شعرهای قبلی و غزل‌هایم پناه برده‌ام.

او افزود: برای پرداختن به این دین اجتماعی شاعران و نویسندگان ما باید پیشتاز مردم در جامعه باشند و این غم بزرگ را بین دل های مهربان ایرانیان صبور و جز این که تسلایی باشد برای خاطر داغ دیدگان و شهدای حادثه‌های اخیر باید شعرها غم ناله‌های یشان را بسرایند و به اشتراک بگذارند و صبوری خود را حفظ کنند و بدانند که این غم همیشه با ماسات و هر گز غم از یاد ما نخواهد رفت.

شاعر «زنبورهای عسل دیابت گرفته‌اند» همچنین با بیان این‌که شاعران و نویسندگان ما برای پرداختن به دین اجتماعی پیشتاز مردم در جامعه باشند، اظهار کرد: شاعران باید برای تسلای خاطر داغ‌دیدگان و شهدای حادثه‌های اخیر غم‌ناله‌های‌شان را بسرایند و به اشتراک بگذارند و صبوری خود را حفظ کنند و بدانند که این غم همیشه با ما است و هرگز از یاد ما نخواهد رفت.

اکبر اکسیر شعر «سقوط» خود را که سالیان قبل سروده است، خواند که در پی می‌آید: 

وقتی پرنده افتاد

از ارتفاع پرواز

وقتی که غچه پژمرد

در اضطراب گلدان

وقتی تو گریه کردی

ای صادقانه ای شعر

از وحشت جدایی

من نیز گریه کردم

شعر «سقوط» با صدای اکبر اکسیر

انتهای پیام