مناظر طبیعی، سبز و آرام مهمترین خصیصه نقاشی‌های محجوبی است. اگرچه خودش می‌گوید این نقاشی‌های آرام در واقع اعتراض به «انسان» است؛ انسانی که به جای اسب‌ها ماشین کاشته است و اعمالش باعث شده تا از این طبیعت خدادی، چیزی جز درخت‌های لاغر و بی‌جان، باقی نماند. 

البته به نظر می‌رسد سرآغاز توجه محجوبی به طبیعت و گسترش نمود آن در آثار نقاشی این هنرمند از زمانی شکل یا بهتر است بگوییم شدت گرفت که طراحی پارک‌های معروف شهر تهران همچون «ساعی» (که بانی ساخت آن کریم ساعی بود) و «ملت» را برعهده داشت. محجوبی می‌گوید طراحی این پارک‌ها اهمیت نقش درختان‌ در زندگی انسان‌ها را برایش پررنگ‌تر کرد و به همین سبب هم در آثار هنری‌اش بیشتر به این موضوع پرداخت. 

محجوبی حالا در آستانه ۹۰ سالگی، مجموعه‌ای از آثارش را از دهه‌های ۲۰ تا ۹۰ به نمایش گذاشته است. آثاری که در آنها سبک‌های گوناگون هنری دیده می‌شود، اما اکثریت را همان آثاری تشکیل می‌دهند که بیشتر رنگ و بوی طبیعت و آرامش دارند. در این نمایشگاه همچنین اولین اثر رنگ روغن این هنرمند پیشکسوت که آن را در سال ١٣٢٨ و در سن ١٩ سالگی نقاشی کرده، ارائه شده است.

این هنرمند پیشکسوت در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: الان در آستانه ۹۰ سالگی هستم و ۷۰ سال است که تهران را از نزدیک می‌بینم. ۲۰ ساله بودم که از لاهیجان به تهران آمدم. زمانی که در خیابان‌ها درشکه بود و حال و هوای شهر نسبت به امروز بسیار متفاوت بود. 

او ادامه می‌دهد: پس از آنکه از مدرسه البرز فارغ‌التحصیل شدم به دانشکده هنرهای زیبا رفتم. شش سال در شهرسازی و ۱۲ سال در دفتر فنی پارک‌های تهران کار کردم که پارک «ساعی» اولین و پارک «ملت» آخرین کارم بود. در این تمام این سال‌ها تهران را دیدم که چه بود و چه شد.

محجوبی با بیان اینکه «متاسفانه تهران به صورت بی‌منطقی زشت شده است»، اظهار می‌کند: در دهه ۴۰ حساب کرده بودیم که با توجه به ذخیره آبی، تهران و حومه آن یعنی کرج و لواسانات می‌تواند حدود ۷ تا ۸ میلیون جمعیت داشته باشد. این جمعیت امروز تهران اشتباه است، اما باز هم متاسفانه همچنان به ساخت و ساز ادامه می‌دهند. ساخت چیتگر هم از دیگر اشتباهاتی بود که در حق تهران رخ داد. این شهر همانند نعل اسب بود و غرب تنها جای باز تهران بود که ساخت چیتگر در سمت غرب باعث شد این سمت نیز بسته شود. به همین خاطر هم تهران از همه طرف بسته شده و در حال خفه شدن است. 

او می‌گوید: البته این شرایط فقط شامل حال تهران نمی‌شود و به طور کلی زمین با این مشکل مواجه است. حدود ۴۵ سال پیش نقاشی کشیدم و این موضوع را بیان کردم که زمین در حال خفه شدن است و نمی‌تواند این جمعیت را تحمل کند. در ظاهر این‌ها نقاشی است، اما در واقع اعتراض من به «انسان» است.

این هنرمند پیشکسوت همچنین درباره سبک هنری خود توضیح می‌دهد: من در همه سبک‌ها کار کرده بودم، اما به مرور سعی کردم ابتکار داشته باشم و در نهایت به این سبک رسیدم. زمانی که پارک‌ها را می‌ساختم پی بردم که چقدر نقش درخت در زندگی ما مهم است؛ در واقع ما خودمان خراب می‌کنیم و بزرگ‌ترین آسیب هم به خود ما می‌رسد. 

محجوبی ادامه می‌دهد: در واقع آثارم اعتراض به انسان است. سعی کردم تفکراتم را به وسیله نقاشی بیان کنم. ما اسیر ماشینیسم شده‌ایم و کوچک‌ترین خبر دنیا می‌تواند زندگی انسان‌ها را تحت شعاع قرار دهد. دوره عجیب و غریبی است و نمی‌دانم انسان قرار است به کجا برسد. انسان اشرف مخلوقات است و مقام او بسیار بالا است، اما در طول تاریخ انسان‌های حریصی بودند و هستند که تمام گرفتاری تاریخ به نوعی ریشه در این افراد دارد. افرادی که تلاش می‌کنند دنیا را زشت کنند. 

به گزارش ایسنا، نمایشگاه «روزگار محجوب» تا تاریخ ۲۷ دی‌ماه در نگارخانه مهرسان واقع در خیابان کارگر شمالی، بعد از خیبان فرصت امکان بازدید دارد.

انتهای پیام