با سلام. جناب کیانوش رستمی، یک ورزشکار حرفه ای خود را متعلق به یک سیستم و جامعه بزرگتر شامل خانواده، دوستان، هم تیمی‌ها، مربیان و دیگران می‌داند. ورزش حرفه ای یک اولویت است. هیچ تبصره و اما و اگری و بهانه‌ای اونقدر قوی و موجه نیست که شما بتوانید در ورزش تخصصی با خودمحوری، مربی خود باشید!!! کیانوش خان، مسوولان ورزش کشور با وجود شرایط بد اقتصادی از جیب مردم برای شما هزینه کردند، تا شاید شما بر دیو خود خواهی درونی خود غلبه کنید. ولی شما هر روز پا را فرار تر از حد و اندازه گذاشتی و غافل از این بودی که با بهانه های واهی سر خودت را کلاه می‌گذاری. و به نا حق از توصیه های مربی های وزنه‌برداری شانه خالی کردید. آقای رستمی، شما دیگر مانند چند سال پیش نه عاشق مردم هستی و نه عاشق وزنه برداری. بلکه شیفته و شیدا و عاشق خودخواهی درونی خود گردیده اید. آقای رستمی با کمال تاسف باید عرض کنم، در چند سالی که شما تحت نظر خود به تمرین ادامه داده اید بطور کلی از شرایط فیزیکی یک وزنه‌برداری که بتواند برای کشور خودش مدال کسب کند، دور شده‌اید. کارشناسان و خبرگان اهل ورزش حرفه‌ای با یک نگاه به وضعیت جسمانی شما تشخیص می دهند که دیگر بعید است کیانوش، بتواند به شکوه و عظمت گذشته خود در وزنه برداری برگردد. وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و رئیس فدراسیون وزنه برداری باید متوجه باشند ضمن حفظ حرمت کیانوش رستمی، هزینه برای آقای رستمی دیگر، اب در هاونگ کوبیدن است. خود کرده را تدبیر نیست.